Read De Bibel JHF 1. Chronik 21 Bible Online

1. Chronik 21 - De Bibel JHF bible

1. Chronik 21

¹Un Soton stunt jäajen Israel opp un reizt David, Israel too talen.

²Doa säd David too Joab un to de Bowaschte vom Volkj: Got han, talt Israel von Beerscheba bat Dan; un berecht mie, doamet ekj äare Zol weet.

³Un Joab säd: Daut mucht de Har too sienem Volkj, soo väl daut es, 100-mol doatoo doonen! Sent see nich aula, mien Har Kjennich, de Kjnajchts von mienem Harn? Wuarom wenscht mien Har soowaut? Wuarom saul daut Israel too eene Schult woaren?

⁴Oba daut Wuat vom Kjennich bleef faust jäajen Joab. Un Joab jinkj ut un jinkj derch gaunz Israel, un hee kaum trigj no Jerusalem.

⁵Un Joab jeef de Zol vom jemostaden Volkj David aun; un daut wieren en gaunz Israel 1100 000 Maun, dee daut Schwieet uttrocken, un en Juda 470 000 dee daut Schwieet uttrocken.

⁶Oba Levi un Benjamin mostad hee nich unja an; dan daut Wuat vom Kjennich wia Joab een Aufschu.

⁷Un dise Sach wia enne Uagen Gottes iebel, un hee schluach Israel.

⁸Un David säd to Gott: Ekj ha sea jesindicht, daut ekj dise Sach jedonen ha; un lot doch de Ojjerajchtichkjeit von dienem Kjnajcht vebiegonen, dan ekj ha sea onbedocht jehaundelt!

⁹Un de Har räd too Gad, too David sienem Seena, un säd:

¹⁰Go han un räd too David un saj: Soo sajcht de Har: 3 Strofe laj ekj die väa; wäl die eene doavon, daut ekj die daut doo.

¹¹Un Gad kaum no David un räd to am:

¹²Soo sajcht de Har: Wäl die! Ooda dree Joa Hungaschnoot; ooda 3 Moonaten Flucht ver diene Bedrenja, un daut Schwieet von dienem Fiend die traft; ooda dree Doag daut Schwieet Gottes un Past em Launt, un daut de Enjel Gottes en aule Jrensen Israels vedoaft. Un nu kjikj too, waut fa eene Auntwuat ekj däm trigjbrinjen saul, dee mie jeschekjt haft.

¹³Un David säd to Gad: Mie es sea Angst! Mucht ekj doch enne Haunt Gottes faulen, dan sien Erboarmen es sea groot; oba enne Henj de Menschen lot mie nich faulen!

¹⁴Un de Har schekjt eene Past äwa Israel; un daut follen von Israel 70 000 Maun.

¹⁵Un de Har schekjt eenen Enjel no Jerusalem, om daut to vedoawen. Un aus hee vedorw, sach de Har daut, un am deed daut Iebel leet; un hee säd toom Enjel, dee doa vedorw: Jenuach! Trakj nu diene Haunt auf. Oba de Enjel Gottes stunt bie Ornan siene Draschdäl, däm Jebusita.

¹⁶Un aus David siene Uagen opphoof, sach hee däm Enjel Gottes tweschen de Ieed un däm Himmel stonen, sien Schwieet jetrocken en siene Haunt, äwa Jerusalem utjestrakjt. Doa follen David un de Eltestasch, en Sakduak jekjleet, opp äa Aunjesecht.

¹⁷Un David säd to Gott: Sie ekj daut nich, dee jesindicht haft, daut Volkj too talen? Un ekj sie daut, dee jesindicht un sea iebel jehaundelt haft; oba dise Schop, waut ha see jedonen? Har, mien Gott, daut es doch diene Haunt jäajen mie un jäajen mien Vodahus, oba nich jäajen dien Volkj toom Ploagen!

¹⁸Un de Enjel Gottes säd to Gad, daut hee too David sajcht, David saul noppgonen, om däm Harn eenen Aultoa opptorechten oppe Draschdäl Ornan, däm Jebusita.

¹⁹Un David jinkj nopp, nom Wuat von Gad, daut hee em Nomen Gottes jerät haud.

²⁰Un Ornan dreid sikj om un sach däm Enjel; un siene 4 Säns vestuaken sikj met am. Oba Ornan drascht Weit.

²¹Un David kaum no Ornan; un Ornan kjikjt han un sach David, un hee jinkj ut de Draschdäl rut un bekjt sikj ver David, met däm Aunjesecht bat oppe Ieed.

²²Un David säd to Ornan: Jeff mie däm Plauz, de Draschdäl, daut ekj däm Harn doabowen eenen Aultoa bu, - om däm vollen Jeltpriess jeff mie am, - daut de Ploag vom Volkj aufjedreit woat.

²³Doa säd Ornan too David: Nemm am die, un mien Har, de Kjennich, doo, waut en diene Uagen goot es; kjikj, ekj jäw die Rinda toom Brauntopfa, un de Draschwoages toom Holt, un däm Weit toom Speisopfa; aul daut jäw ekj.

²⁴Oba de Kjennich David säd to Ornan: Ne, sonda kjeepen well ekj daut fa väl Jelt; dan ekj well nich, waut die jehieet, fa däm Harn nämen un emsonst Brauntopfa opfren.

²⁵Un David jeef Ornan fa däm Plauz 600 Schekel Golt aun Jewicht.

²⁶Un David bud doa selfst däm Harn eenen Aultoa un opfad Brauntopfa un Dankopfa; un hee roopt to däm Harn, un hee auntwuad am met Fia vom Himmel opp däm Aultoa met Brauntopfa.

²⁷Un de Har säd toom Enjel, un hee stuak sien Schwieet wada enne Schajcht.

²⁸Too de Tiet, aus David sach, daut de Har am oppe Draschdäl Ornan, däm Jebusita, jeauntwuat haud, opfad hee doa selfst.

²⁹Oba de Wonunk Gottes, dee Moses enne Wieste jemoakt haud, un de Brauntopfaaultoa wia too jane Tiet oppe Hecht en Gibeon.

³⁰Oba David kunn nich ver däm selje hangonen, om Gott too sieekjen; dan hee enjst sikj ver daut Schwieet vom Enjel Gottes.