Read De Bibel JHF 2. Chronik 13 Bible Online

2. Chronik 13 - De Bibel JHF bible

2. Chronik 13

¹Aum 18-den Joa vom Kjennich Jerobeam, doa wort Abija Kjennich äwa Juda.

²Hee rejieed dree Joa en Jerusalem; un de Nomen von siene Mutta wia Mikaja, Uriel siene Dochta von Gibea. Un daut wia Kjrich tweschen Abija un Jerobeam.

³Un Abija muak sikj toom Kjrich reed met eenem Häa von browe Kjrichsmana, 400 000 utjeläsne Mana; un Jerobeam stald sikj jäajen am met 800 000 utjeläsne Mana, browe Helden.

⁴Doa stald sikj Abija bowen oppem Boajch Zemaraim, dee enne Boaj Efraim licht, un säd: Hieet mie too, Jerobeam un gaunz Israel!

⁵Weet jie nich, daut de Har, de Gott Israels, daut Kjennichtum äwa Israel däm David opp eewich jejäft haft, am un siene Säns derch eenen Soltbunt?

⁶Oba Jerobeam, Nebat sien Sän, de Kjnajcht von Salomo, von David sienem Sän, hoof sikj un wort sienem Harn ontru;

⁷un daut vesaumelden sikj no am loose Mana, Säns Belial, un wadastunden Rehabeam, Salomo sienem Sän; Rehabeam oba wia jung un enjstlich, un hee hild nich staund ver an.

⁸Un nu denkj jie staund too hoolen ver däm Kjennichtum Gottes, dee enne Haunt von David siene Säns es, wiels jie eene groote Menj sent, un de goldne Kjalwa bie junt sent, dee Jerobeam junt too Jetta jemoakt haft!

⁹Ha jie nich de Priesta Gottes, de Säns Aaron, un de Leviten vestat, un junt Priesta jemoakt - aus de Velkja de Lenda? Wäa doa kaum met eenem jungen Boll un säwen Bakj, om sikj weien to loten, dee wort een Jetzenpriesta.

¹⁰Oba wie - Jahwe es ons Gott, un wie ha am nich veloten; un Priesta, Säns Aaron, deenen däm Harn, un de Leviten sent en äarem Aumt;

¹¹un see rieekjren däm Harn Brauntopfa Morjen fa Morjen un Owent fa Owent, un goodet Rieekjastoff (Weiruak, seeta Ruak); un wie ha daut Schichtbroot opp däm reinen Desch, un däm goldnen Lichtstenda un siene Laumpen toom aunstekjen Owent fa Owent; dan wie hoolen de Väaschreften Gottes, onsem Gott; oba jie ha am veloten.

¹²Un kjikj, Gott es met ons aun onse Spetz un siene Priesta, un de Loarm Trompeeten, om Loarm too blosen jäajen junt. Kjinja Israel! Kjamft nich jäajen däm Harn, däm Gott june Vodasch; dan daut woat junt nich jelinjen.

¹³Oba Jerobeam leet däm Hinjahault eenen Omgank moaken, daut hee an em Rigjen fält; un soo stunden see em Aunjesecht Juda un de Hinjahault en äarem Rigjen.

¹⁴Un aus Juda sikj omdreid, kjikj, doa hauden see däm Kaumf väare un hinjen. Doa schrieejen see to däm Harn, un de Priesta blosde met de Trompeeten,

¹⁵un de Mana von Juda erhoowen een Kjrichsjeschrech. Un daut passieed, aus de Mana von Juda daut Jeschrecht erhoowen, doa schluach Gott Jerobeam un gaunz Israel ver Abija un Juda.

¹⁶Un de Kjinja Israel randen ver Juda, un Gott jeef an en äare Haunt.

¹⁷Un Abija un sien Volkj rechten eene groote Schlacht unja an aun, un daut follen von Israel Jeschloagne, 500 000 utjeläsne Mana.

¹⁸Un de Kjinja Israel worden too jane Tiet jedeemooticht; oba de Kjinja Juda worden stoakj, wiels see sikj opp däm Harn, däm Gott äare Vodasch jestett hauden.

¹⁹Un Abija juach Jerobeam no, un hee neem am Städa wajch; Betel un siene Darpa, un Jeschana un siene Darpa, un Efron un siene Darpa.

²⁰Un Jerobeam haud kjeene Krauft mea aun de Doag Abija. Un de Har schluach am, un hee storf.

²¹Oba Abija wort stoakja. Un hee neem 14 Frues un jebua 22 Säns un 16 Dajchta.

²²Un daut Äwaje de Jeschicht Abija un siene Wäaj un siene Räden sent enne Jeschicht vom Profeet Iddo jeschräwen.

²³Un Abija läd sikj to siene Vodasch, un maun begrow am en David siene Staut. Un Asa, sien Sän, wort Kjennich en siene Städ. En siene Doag haud daut Launt 10 Joa Ru.