Read De Bibel JHF 2. Chronik 20 Bible Online

2. Chronik 20 - De Bibel JHF bible

2. Chronik 20

¹Un nodäm passieed daut, doa kaumen de Kjinja Moab un Kjinja Amon un met an von de Meunita jäajen Josafat toom Kaumf.

²Un maun kaum un berecht Josafat un säd: Eene groote Menj es jäajen die jekomen von jansied vom [Dooden] Mäa, von Sierien; un kjikj, see sent no Hazezon-Tamar, daut es En-Gedi.

³Doa Enjst Josafat sikj, un hee recht sien Aunjesecht doano, däm Harn too sieekjen; un hee roopt een Fausten ut äwa gaunz Juda.

⁴Un Juda vesaumeld sikj, om von däm Harn Help too sieekjen; soogoa ut aule Städa Juda kaumen see, om däm Harn too sieekjen.

⁵Un Josafat stunt enne Jemeent Juda un Jerusalem em Hus Gottes, ver däm nieen Väahoff;

⁶un hee säd: Jahwe, Gott onse Vodasch, best du daut nich, dee doa Gott em Himmel es, un best du nich de Harscha äwa aule Kjennichrikjs de Nazionen? Un en diene Haunt es Krauft un Macht; un kjeena kaun jäajen die bestonen.

⁷Hast nich du, ons Gott, de Bewona von disem Launt ver dienem Volkj rutjejoacht un daut däm Somen Abraham, dienem Frint, opp eewich jejäft?

⁸Un see ha doa jewont un ha die een Heilichtum doa fa dienem Nomen jebut, un jesajcht:

⁹Wan Onjlekj äwa ons kjemt, Schwieet, Strofjerecht, Past, ooda Hungaschnoot, un wie komen ver disem Hus un ver die, - dan dien Nomen es en disem Hus - un schrieen no die ut onse Bedrenkjnis, soo woascht du hieren un raden.

¹⁰Un nu, kjikj, de Kjinja Amon un Moab un dee vonne Boaj Seir, unja dee too komen du Israel nich erlaubt hast, aus see ut däm Ägiptenlaunt kaumen, sonda see sent an omgonen un ha an nich vetilcht;

¹¹kjikj doa, see vejelten ons daut, endäm see komen, om ons ut disem Oawgoot too vejoagen, daut du ons toom Ieejentum jejäft hast.

¹²Ons Gott, west du an nich rechten? Dan en ons es kjeene Krauft ver dise groote Menj, dee jäajen ons kjemt; un wie weeten nich, waut wie doonen sellen, sonda opp die sent onse Uagen jerecht.

¹³Un gaunz Juda stunt ver däm Harn, met äare Kjinja, äare Frues un äare Säns.

¹⁴Un Jachasiel, Sekarja sien Sän, vom Sän Benaja, vom Sän Jechiel, vom Sän Mattanja, de Levit, von Asaf siene Säns - opp am kaum de Jeist Gottes medden enne Vesaumlunk.

¹⁵Un hee säd: Moakjt opp, gaunz Juda, un jie Bewona von Jerusalem, un du, Kjennich Josafat! Soo sajcht de Har to junt: Enjst junt nich un siet nich mootloos ver disem groote Hupe; dan dit es nich jun Kaumf, sonda Gottes!

¹⁶Morjen got jäajen an rauf; kjikj, see komen vom Aunboajch Ziz rauf, un jie woaren an aum Enj vonne Läacht finjen vere Wieste Jeruel.

¹⁷Jie woaren doabie nich strieden brucken; got han, stot un kjikjt de Radinj Gottes aun junt, Juda un Jerusalem! Enjst junt nich un vezoagt nich; morjen got an entjäajen, un de Har woat met junt sennen!

¹⁸Doa bekjt Josafat sikj, met sienem Aunjesecht bat oppe Ieed; un gaunz Juda un de Bewona von Jerusalem follen ver däm Harn dol, om däm Harn auntobäden.

¹⁹Un de Leviten, von de Säns Kehatita un von de Säns Korhita, stunden opp, om däm Harn, däm Gott Israels, too lowen met ne lude Stemm.

²⁰Un see muaken sikj tiedich Zemorjes opp un jinjen no de Wieste Tekoa. Un aus see loosjinjen, kaum Josafat han un säd: Hieet mie, Juda, un jie Bewona von Jerusalem! Jleeft aun däm Harn, junem Gott, un jie woaren secha sennen; jleeft siene Profeeten, un daut woat junt jelinjen!

²¹Un hee beräd sikj met däm Volkj un bestald Senja fa däm Harn, dee lowen un sinjen em heiljen Schmuck, endäm see ver däm Häa gonen un sajen [sinjen]: Dankt däm Harn, dan siene Jnod blift eewichlich!

²²Un too Tiet, aus see aunfungen met Danken un Lowen, stald de Har eenen Hinjahault jäajen de Kjinja Amon, Moab un dee vonne Boaj Seir, dee jäajen Juda jekomen wieren; un see worden jeschloagen.

²³Un de Kjinja Amon un Moab stalden sikj jäajen de Bewona vonne Boaj Seir, om an to venichten un to vetiljen; un aus see met de Bewona von Seir foadich wieren, holp eena däm aundren too vetiljen.

²⁴Un Juda kaum nom Aunboajch jäajen de Wieste; un see sagen sikj nodäm Hupe om, un kjikj, doa wieren Doodeskjarpa, dee oppe Ieed lagen, un kjeena wia wajchjerant.

²⁵Doa kaum Josafat un sien Volkj, om äaren Raup too nämen; un see fungen unja an soo väl Hab un Goot un Kjleeda un väl kostboaret Jereetschoft, un see plindaden fa sikj, bat daut nich mea too droagen wia. Un dree Doag lank plindaden see däm Raup, dan daut wia väl.

²⁶Un aum vieeden Dach vesaumelden see sikj enne Läacht Beraka, dan doa selfst lowden see däm Harn; doahäa jeef maun dän Uat däm Nomen Läacht Beraka, bat opp disem Dach.

²⁷Un de Mana von Juda un Jerusalem jinjen trigj, met Josafat aun äare Spetz, om no Jerusalem met Freid trigjtogonen; dan de Har haud an Freid aun äare Fiend jejäft.

²⁸Un see kaumen no Jerusalem, nom Hus Gottes, met Hoapen un met Fleeten un met Trompeeten.

²⁹Un de Schrakj Gottes foll opp aule Kjennichrikjs de Lenda, aus see hieeden, daut de Har met de Fiend Israels jesträden haud.

³⁰Un Josafat sien Kjennichrikj haud Ru; un sien Gott jeef am runtom Ru.

³¹Un soo rejieed Josafat äwa Juda. Hee wia 35 Joa oolt, aus hee Kjennich wort, un hee rejieed 25 Joa en Jerusalem; un de Nomen siene Mutta wia Asuba, Schilchi siene Dochta.

³²Un hee jinkj oppe Wäaj von sienem Voda Asa un leet nich doavon, endäm hee deed, waut enne Uagen Gottes rajcht wia.

³³Blooss de Hechten worden nich wajchjedonen, un daut Volkj haud noch nich sien Hoat opp däm Gott äare Vodasch jerecht.

³⁴Un daut Äwaje de Jeschicht von Josafat, de ieeschte un de latste, kjikj, dee es enne Jeschicht Jehu jeschräwen, Hanani sienem Sän, dee daut Buak de Kjennichs von Israel jeschräwen haft.

³⁵Un nodäm vebung Josafat sikj, de Kjennich von Juda, met Ahasja, däm Kjennich von Israel; disa haundeld gottloos.

³⁶Un hee eenijd sikj met am Schäp too buen, om no Tarsis to foaren; un see buden Schäp en Ezjon-Geber.

³⁷Un Elieser, Dodawa sien Sän, von Marescha, profezeid jäajen Josafat un säd: Wiels du die met Ahasja vebungen hast, haft de Har diene Woakjen veräten. Un de Schäp worden veschloagen un kunnen nich no Tarsis foaren.