Read De Bibel JHF 2. Chronik 32 Bible Online

2. Chronik 32 - De Bibel JHF bible

2. Chronik 32

¹No dise Dinj un disem Tru sennen kaum Sanherib, de Kjennich von Assierien; un hee kaum en Juda nenn un loagad sikj jäajen de fauste Städa, un hee docht, dee fa sikj too jewennen.

²Un aus Hiskia sach, daut Sanherib jekomen un daut sien Aunjesecht toom Striet jäajen Jerusalem jerecht wia,

³doa beräd hee sikj met siene Bowaschten un siene Helden, de Wotakjwalen too vestoppen, dee butre Staut wieren; un see holpe am.

⁴Un daut vesaumeld sikj väl Volkj, un see vestopten de Kjwalen un däm Bach, dee medden derch daut Launt rant, endäm see säden: Wuarom sellen de Kjennichs von Assur komen un väl Wota finjen?

⁵Un hee fot Moot un bud de gaunze Mia, woa dee ennjeräten wia, un bud dee bat aun de Torms, un de aundre Mia von buten, un muak daut Millo aun David siene Staut faust; un hee muak väl Jewäaren un Schilda.

⁶Un hee sad Kjrichs-Bowaschte äwa daut Volkj; un hee vesaumeld an no sikj oppem Plauz aum Stautdooa, un räd too äare Hoaten un säd:

⁷Siet stoakj un mootich! Enjst junt nich un vefieet junt nich ver däm Kjennich von Assierien un ver aul de Menj, dee met am es; dan met ons es mea aus met am.

⁸Met am es een fleeschlicha Oarm, oba met ons es de Har, ons Gott, om ons too halpen un onsem Kjrich too fieren! Un daut Volkj veleet sikj oppe Wieed von Hiskia, däm Kjennich von Juda.

⁹No däm schekjt Sanherib, de Kjennich von Assierien, siene Kjnajchts no Jerusalem (oba hee wia noch ver Lachisch, un siene gaunze Macht met am) no Hiskia, däm Kjennich von Juda, un aun gaunz Juda, daut en Jerusalem wia, un leet an sajen:

¹⁰Soo sajcht Sanherib, de Kjennich von Assierien: Opp waut vetru jie, daut jie en Beloagrunk en Jerusalem bliewen?

¹¹Veleit junt Hiskia nich, om junt däm Doot derch Hunga un Darscht hantojäwen, endäm hee sajcht: Jahwe, ons Gott, woat ons ut de Haunt vom Kjennich von Assierien raden?

¹²Es daut nich Hiskia, dee siene Hechten un siene Aultoaren wajchjedonen, un to Juda un to Jerusalem jerät un jesajcht haft: Ver eenem Aultoa sell jie aunbäden, un opp am sell jie rieekjren?

¹³Weet jie nich, waut ekj un mien Voda aule Velkja de Lenda jedonen ha? Ha de Jetta de Nazionen de Lenda irjent woo raden kunnen, äare Lenda ut miene Haunt jerat?

¹⁴Wäa es unja aule Jetta de Nazionen, dee mien Voda venicht haft, dee sien Volkj ut miene Haunt raden kunn, daut jun Gott uk ut miene Haunt raden kaun?

¹⁵Un nu, daut junt Hiskia nich veleit, un daut hee junt aulsoo vefieet! Un jleeft am nich! Dan kjeen Gott von irjent eene Nazion un irjent een Kjennichrikj haft sien Volkj ut miene Haunt un ut de Haunt von mienem Voda jerat; wooväl weinja woat jun Gott junt ut miene Haunt raden!

¹⁶Un noch mea räden siene Kjnajchts jäajen däm Harn, däm Gott un jäajen Hiskia, sienem Kjnajcht.

¹⁷Hee schreef uk eenen Breef, om däm Harn, däm Gott Israels, too vespotten un jäajen am to räden, endäm hee säd: Aus de Jetta de Nazionen de Lenda, dee äa Volkj nich ut miene Haunt jerat ha, soo woat uk de Gott von Hiskia sien Volkj nich ut miene Haunt raden.

¹⁸Un see roopten däm Volkj von Jerusalem, daut oppe Mia wia, met ne lude Stemm opp judisch too, om an too enjsten un mootloos too moaken, doamet see de Staut ennämen kunnen.

¹⁹Un see räden von däm Gott Jerusalems aus von de Jetta de Velkja de Ieed, eenem Jemoaktem von Menschenhenj.

²⁰Un de Kjennich Hiskia un Jesaja, Amoz sien Sän, de Profeet, bäden doawäajen un schrieejen nom Himmel.

²¹Doa schekjt Gott eenen Enjel, dee aule browe Helden un Ferschten un Bowaschte em Loaga vom Kjennich von Assierien vetiljd; un disa jinkj met Schaund trigj en sien Launt. Un aus hee en daut Hus von sienem Gott jinkj, brochten am siene ieejne Säns om.

²²Soo rad de Har Hiskia un de Bewona von Jerusalem ut Sanherib siene Haunt, däm Kjennich von Assierien, un ut de Haunt aula; un hee schauft an runtom Ru.

²³Un väl brochten Gowen fa däm Harn no Jerusalem, un kostboare Sachen fa Hiskia, däm Kjennich von Juda; un hee wort nodäm erhowen enne Uagen de Nazionen.

²⁴En jane Doag wort Hiskia dootkrank; un hee bäd too Gott. Un de Har räd to am un jeef am een Wunda.

²⁵Oba Hiskia vejelt daut Gootdone nich, dee aun am jedonen worden wia, dan sien Hoat erhoow sikj; un daut kaum een Oaja äwa am un äwa Juda un Jerusalem.

²⁶Doa deemutijd sikj Hiskia wäajen de Äwahäwung en sienem Hoaten, hee un de Bewona von Jerusalem; un de Oaja Gottes kaum nich äwa an, enne Doag Hiskia.

²⁷Un Hiskia haud sea väl Rikjtum un Iea. Un hee muak sikj Schauzkomasch fa Selwa un Golt un Adelsteena, un fa Jewerzen, un fa Schilda un fa aulahaunt scheenet Jereetschoft;

²⁸un Väarotshiesa fa daut Arnt Jeträajd un jungen Wien un Eelj, un Stalinj fa aulahaunt Vee, un Stalinj fa de Häaden.

²⁹Un hee bud sikj Städa, un väl Häaden von Kjlienvee un Rinda; dan Gott jeef am een sea grootet Rikjtum.

³⁰Un hee, Hiskia, vestopt de bowaschten Wotakjwalen Gihon un leid daut rauf [unjre Ieed] wastlich no David siene Staut. Un Hiskia haud Jelinje en aul sienem Doonen.

³¹Un soo veleet am Gott, aus de Booten de Ferschten von Babel no am jeschekj worden, om nom Wunda too froagen, daut em Launt passieet wia, om am uttoproowen, doamet hee aules erfoaren kunn, waut en sienem Hoaten wia.

³²Un daut Äwaje de Jeschicht von Hiskia un siene goode Doten, kjikj, dee sent jeschräwen enne Jeschicht [Openboarunk] Jesaja, Amoz sienem Sän, däm Profeet, en däm Buak de Kjennichs von Juda un Israel.

³³Un Hiskia läd sikj to siene Vodasch, un maun begrow am oppem Aunboajch de Jräwa von David siene Säns; un gaunz Juda un de Bewona von Jerusalem beweese am Iea bie sienem Doot. Un Manasse, sien Sän, wort Kjennich en siene Städ.