Read De Bibel JHF 2. Chronik 34 Bible Online

2. Chronik 34 - De Bibel JHF bible

2. Chronik 34

¹Acht Joa wia Josia oolt, aus hee Kjennich wort, un hee rejieed 31 Joa en Jerusalem.

²Un hee deed, waut enne Uagen Gottes rajcht wia; un hee waundeld oppe Wäaj von sienem Voda David un jinkj nich no Rajchtsch noch Linkjsch.

³Un aum achten Joa siene Rejierunk, aus hee noch jung wia, funk hee aun, däm Gott von sienem Voda David too sieekjen; un aum 12-ten Joa funk hee aun, Juda un Jerusalem von de Hechten un de Ascherim un de jeschnizte un jegotne Bilda too reinjen.

⁴Un maun reet de Aultoaren de Baalim ver am dol; un de Sonnenstendasch, dee doa bowen wieren, hakt hee om; un de Ascherim un de jeschnizte un jegotne Bilda veschluag un vereew hee, un streid dee oppe Jräwa von dän, dee an jeopfat hauden;

⁵un de Knoakes de Priesta vebrend hee opp äare Aultoaren. Un soo reinijd hee Juda un Jerusalem.

⁶Un enne Städa von Manasse, Efraim un Simeon, un bat no Naftali han, en äare Trimma runtom,

⁷reet hee de Aultoaren dol; un de Ascherim un de jeschnizte Bilda veschluag hee, endäm hee an vereew; un aule Sonnenstendasch hakt hee em gaunzen Launt Israel om. Un kjeem trigj no Jerusalem.

⁸Un aum 18-den Joa siene Rejierunk, aus hee daut Launt un daut Hus reinijd, schekjt hee Schafan, Azalja sienem Sän, un Maaseja, dän Bowaschten de Staut, un Joach, Joachas sienen Sän, däm Jeschichtschriewa, om daut Hus Gottes, sienem Gott, uttobätren.

⁹Un see kaumen no Hilkija, däm Huagapriesta, un jeewen daut Jelt, daut em Hus Gottes jebrocht worden wia, daut de Leviten, de Schwal Wajchta, enjesaumelt hauden, von de Haunt Manasse un Efraim un vom gaunzen Äwajen Deel Israels, un von gaunz Juda un Benjamin un de Bewona von Jerusalem:

¹⁰See jeewen daut enne Haunt von dän, dee daut Woakj deeden, dee aum Hus Gottes jestalt wieren. Un dise jeewen daut dän, dee daut Hauntwoakj deeden, dee em Hus Gottes oabeiden, om daut Hus häatostalen un uttobätren;

¹¹see jeewen daut de Holtoabeida un de Bulied, om behakte Steena un Holt fa de Baulkjes to kjeepen, un om de Hiesa uttobätren, dee de Kjennichs von Juda vedorwen hauden.

¹²Un de Mana oabeiden tru aun däm Woakj. Un äwa an wieren Jachat un Obadja jestalt, de Leviten, von de Säns Merari, un Sekarja un Meschullam von de Säns de Kehatita, om de Oppsecht too fieren; un de Leviten, aula, dee daut Seidenspell vestunden,

¹³wieren soo aus äwa de Laustdroaga jesat, aus uk Oppsechta äwa aule, dee doa aun janem Deenst oabeiden; un aundre von de Leviten wieren Schriewa un Väastona un Däarenwajchta.

¹⁴Un aus see daut Jelt rutnaumen, daut em Hus Gottes jebrocht worden wia, funk de Priesta Hilkija daut Jesazbuak Gottes, daut derch Moses jejäft wia.

¹⁵Doa funk Hilkija aun un säd to Schafan, däm Schriewa: Ekj ha daut Jesazbuak em Hus Gottes jefungen. Un Hilkija jeef daut Buak däm Schafan.

¹⁶Un Schafan brocht daut Buak nom Kjennich; un wiedahan brocht hee am Norecht un säd: Aules, waut de Haunt diene Kjnajchts äwajeft es, daut doonen see.

¹⁷See ha daut Jelt, daut em Hus Gottes jefungen worden es, utjesched un daut enne Haunt von dän jejäft, dee aus Oppsechta jestalt sent, un en dee äare Haunt, dee daut Woakj doonen.

¹⁸Un Schafan, de Schriewa, berecht däm Kjennich un säd: De Priesta Hilkija haft mie een Buak jejäft. Un Schafan laus doarut ver däm Kjennich.

¹⁹Un daut passieed, aus de Kjennich de Wieed vom Jesaz hieed, doa vereet hee siene Kjleeda.

²⁰Un de Kjennich befool Hilkija un Ahikam, Schafan sienem Sän, un Abdon, Micha sienem Sän, un Schafan, däm Schriewa, un Asaja, däm Kjennichskjnajcht, un säd:

²¹Got han, befroagt Gott fa mie un fa dee Äwajebläwne en Israel un en Juda wäajen de Wieed em jefungnem Buak. Dan groot es de Jrim Gottes, dee äwa ons utjegoten es, doarom daut onse Vodasch daut Wuat Gottes nich jehoolen ha, om no aulem to doonen, waut en disem Buak jeschräwen steit.

²²Doa jinkj Hilkija un deejanje, dee de Kjennich jeschekjt haud, no de Profeetin Hulda, de Fru von Schallum, vom Sän Tokhath, vom Sän Hasra, däm Wajchta äwa de Kjleeda; oba see wonden en Jerusalem em tweeden Stautdeel; un soo räden see met ar.

²³Un see säd to an: Soo sajcht de Har, de Gott Israels: Sajcht däm Maun, dee junt no mie jeschekjt haft:

²⁴Soo sajcht de Har: Kjikj, ekj well Onjlekj äwa disem Uat brinjen un äwa siene Bewona; aul däm Fluch, dee en däm Buak beschräwen es, daut maun ver däm Kjennich von Juda jeläst haft.

²⁵Doarom daut see mie veloten un aundre Jetta jerieekjat ha, om mie too reizen met aul däm met Henj jemoaktem, soo haft mien Jrim sikj äwa disem Uat utjegoten, un hee woat nich utjelascht.

²⁶Oba toom Kjennich von Juda, dee junt jeschekjt haft, om Gott too befroagen, to am sell jie aulsoo sajen: Soo sajcht de Har, de Gott Israels; betrafs de Wieed, dee du jehieet hast,

²⁷wiels dien Hoat wieekj jeworden es un du die ver Gott jedeemooticht hast, aus du siene Wieed äwa disem Uat un äwa de Bewona jehieet haudst, un du die ver mie jedeemooticht un diene Kjleeda veräten un ver mie jehielt hast, soo ha ekj die erhieet, sajcht Gott.

²⁸Kjikj, ekj woa die no diene Vodasch vesaumlen, un du woascht en Fräd en dien Grauf jebrocht; un diene Uagen sellen aul dit Onjlekj nich aunseenen, daut ekj äwa disem Uat un äwa siene Bewona brinjen woa. Un see brochten däm Kjennich Auntwuat.

²⁹Un de Kjennich schekjt han un vesaumeld aule Eltestasch von Juda un von Jerusalem.

³⁰Un de Kjennich jinkj nopp en daut Hus Gottes, un aule Mana von Juda un de Bewona von Jerusalem, un de Priesta un de Leviten un aulet Volkj, vom Jratsten bat toom Kjlansten; un maun laus ver äare Uaren aule Wieed ut däm Bundesbuak, daut em Hus Gottes jefungen worden wia.

³¹Un de Kjennich stunt opp sienem Plauz un muak eenen Bunt ver däm Harn, Gott too foljen un siene Jebooten un siene Zeijnise un siene Sazungen too hoolen met sienem gaunzen Hoaten un met siene gaunze Seel, om de Bundeswieed to doonen, dee en disem Buak jeschräwen sent.

³²Un hee leet aule en däm Bunt komen, dee en Jerusalem un en Benjamin wieren. Un de Bewona von Jerusalem deeden nom Bunt Gottes, däm Gott äare Vodasch.

³³Un Josia deed aule Aufschu ut aule Lenda wajch, dee de Kjinja Israel jehieeden; un veflicht aule, dee en Israel wieren, däm Harn, äarem Gott, to deenen. Aul siene Doag, jinjen see nich von däm Harn auf, däm Gott äare Vodasch.