Read De Bibel JHF 2. Chronik 7 Bible Online

2. Chronik 7 - De Bibel JHF bible

2. Chronik 7

¹Un aus Salomo met däm Bäden toenj wia, doa fua daut Fia vom Himmel rauf un freet daut Brauntopfa un de Schlachtopfa; un de Harlichkjeit Gottes feld daut Hus.

²Un de Priesta kunnen nich em Hus Gottes nengonen, dan de Harlichkjeit Gottes feld daut Hus Gottes.

³Un aus aule Kjinja Israel daut Fia rauf foaren sagen un de Harlichkjeit Gottes äwa däm Hus, doa follen see opp äare Kjnee met däm Aunjesecht oppe Ieed, oppe Steenflooa un bäden aun, un see dankte däm Harn, wiels hee goot es, wiels siene Jnod eewich es.

⁴Un de Kjennich un daut gaunze Volkj opfaden Schlachtopfa ver däm Harn.

⁵Un de Kjennich Salomo opfad Schlachtopfa 22 000 Rinda 120 000 Schop. Un de Kjennich un daut gaunze Volkj weide daut Hus Gottes en.

⁶Un de Priesta stunden opp äare Posten, un de Leviten met däm Seidenspell Gottes, dee de Kjennich David jemoakt haud, om däm Harn too danken, dan siene Jnod es eewichlich - wan David derch an lowd un dankt; un de Priesta blosde de Trompeeten, an jäajenäwa, un gaunz Israel stunt.

⁷Un Salomo heilijd de Medd vom Hoff, dee ver däm Hus Gottes wia; dan hee opfad doa selfst de Brauntopfa un de Fatstekja de Dankopfa; dan de koppane Aultoa, däm Salomo jemoakt haud, kunn daut Brauntopfa un de Speisopfa un de Fatstekja nich foten.

⁸Un soo hilt Salomo un gaunz Israel daut Fast, eene sea groote Jemeent, vom Engank Hamat bat aun däm ägiptischen Fluss, säwen Doag.

⁹Un aum achten Dach hilden see eene Fast Vesaumlunk; dan see fiade säwen Doag de Aultoa Ennweiung, un daut Fast säwen Doag.

¹⁰Un aum 23-sten Dach vom säwenden Moonat leet hee daut Volkj no äare Zelten gonen, froo un met gooden Moot wäajen aul daut Goode, daut de Har däm David un däm Salomo un sienem Volkj Israel erwäsen haud.

¹¹Un soo haud Salomo daut Hus Gottes un daut Kjennichshus foadich; un aules, waut Salomo em Hoaten jekomen wia, em Hus Gottes un en sienem Hus too moaken, wia am jelunge.

¹²Doa erschien de Har däm Salomo enne Nacht un räd to am: Ekj ha dien Jebäd jehieet un mie disem Uat toom Opfahus erwält.

¹³Wan ekj däm Himmel veschlut, un kjeen Räajen sennen woat, un wan ekj de Heischrakj Befäl, daut Launt opptofräten, un wan ekj eene Past unja mien Volkj schekj;

¹⁴un mien Volkj, daut no mienem Nomen jenant woat, deemooticht sikj, un see bäden un sieekjen mien Aunjesecht, un dreien von äare beese Wäaj om; soo woa ekj vom Himmel häa hieren un äare Sinden vezeien un äa Launt heelen.

¹⁵Nu woaren miene Uagen op un miene Uaren oppmoakjsom sennen opp daut Jebäd aun disem Uat.

¹⁶Un nu ha ekj dit Hus erwält un jeheilicht, daut mien Nomen doa eewich sennen woat; un miene Uagen un mien Hoat sellen doa aule Doag sennen.

¹⁷Un du, wan du ver mie gonen woascht, soo aus dien Voda David jegonen es, daut du no aulem deist, waut ekj die befoolen ha, un wan du miene Sazungen un miene Rajchte hoolen woascht,

¹⁸soo woa ekj däm Troon von dienem Kjennichrikj faustmoaken, soo aus ekj met dienem Voda David eenen Bunt jemoakt un jesajcht ha: Daut saul die nich aun eenem Maun fälen, dee äwa Israel harscht.

¹⁹Oba wan jie junt aufdreien un miene Sazungen un miene Jebooten, dee ekj junt väajelajcht ha, veloten woaren, un woaren hangonen un aundre Jetta deenen un junt ver an bekjen,

²⁰soo woa ekj an ut mienem Launt rutrieten, daut ekj an jejäft ha; un dit Hus, daut ekj mienem Nomen jeheilicht ha, woa ekj von mienem Aunjesecht wajchschmieten, un woa daut toom Sprechwuat un toom Spott moaken - unja aule Velkja.

²¹Un dit Hus, daut bäta wia - jiedra, dee aun däm vebiejeit, woat sikj wundren un sajen: Wuarom haft Gott disem Launt un disem Hus aulsoo jedonen?

²²Un maun woat sajen: Doarom, daut see däm Harn, däm Gott äare Vodasch, dee an ut däm Ägiptenlaunt rutjefieet haft, veloten un aundre Jetta aunjenomen un sikj ver an doljebekjt un an jedeent ha; doarom haft hee aul dit Onjlekj äwa an jebrocht.