Read De Bibel JHF Nehemia 13 Bible Online

Nehemia 13 - De Bibel JHF bible

Nehemia 13

¹Aun däm seljen Dach wort en däm Buak Mose ver de Volkjsuare jeläst; un daut wia doa jeschräwen, daut kjeen Amonita un Moabita enne Jemeent Gottes eewich komen sull;

²wiels see de Kjinja Israel nich met Broot un met Wota entjäajen jekomen wieren, un Bieleam jäajen an aunjenomen hauden, om an too vefluchen; oba ons Gott dreid däm Fluch en Säajen om.

³Un daut wia, aus see daut Jesaz hieeden, doa sondade see aulet Mischvolkj von Israel auf.

⁴Un verhäa haud Eljaschib, de Priesta, dee äwa de Zelten (Stowen) vom Hus Gottes jesat wia, een Vewaunta von Tobija,

⁵disem eene Stow jemoakt, wuahan maun verhäa de Speisopfa läd, däm Weiruak un daut Jereetschoft un daut 10-de vom Jeträajd, jungen Wien un Eelj, daut fa de Leviten un de Senja un de Dooawajchta, un de Häwopfa de Priesta.

⁶Oba aus dit wia, wia ekj nich en Jerusalem; dan em 32-sten Joa Artahsasta, däm Kjennich von Babel, wia ekj nom Kjennich trigjjekomen. Un no eenje Tiet bedd ekj om eene frie Tiet vom Kjennich;

⁷un aus ekj no Jerusalem kaum, moakjt ekj daut Beese, daut Eljaschib fa däm Tobija jedonen haud, endäm hee am eene Stow oppe Häw vom Hus Gottes jemoakt haud.

⁸Un daut jefoll mie sea nich, un ekj schmeet aulet Husjereetschoft von Tobija ut de Stow rut;

⁹un ekj befool, daut maun de Stow reinmoaken sull; un ekj brocht daut Jereetschoft vom Hus Gottes, daut Speisopfa un daut Weiruak wada nenn.

¹⁰Un ekj erfua, daut de Deele de Leviten nich jejäft worden, un daut de Leviten un de Senja, dee daut Woakj deeden, wajchjerant wieren, een jiedra opp sien Aka.

¹¹Doa scheld ekj de Väastona un säd: Wuarom es daut Hus Gottes veloten worden? Un ekj vesaumeld an un stald an aun äare Städ.

¹²Un gaunz Juda brocht daut 10-de vom Jeträajd un jungem Wien un Eelj enne Väarotskoma.

¹³Un ekj bestald [aus] Schauzmeista äwa däm Väarot: Schelemja, däm Priesta, un Zadok, däm Schreftjelieeden, un Pedaja, von de Leviten, un aun äare Sied Hanan, Sakur sienen Sän, vom Sän Matanja; dan dee worden fa tru jeacht, un opp an wia daut, äare Breeda uttodeelen.

¹⁴Doawäajen denkj aun mie, mien Gott, un tilj miene goode Doten nich ut, dee ekj aum Hus von mienem Gott aun sienem Deenst erwesse ha!

¹⁵En jane Doag sach ekj eenje en Juda, dee aum Sabat Wien prasste, un Goawen ennbrochte un Äsel beloden, un uk Wien, Druwen un Fiejen un aulahaunt Laust aum Sabatdach no Jerusalem nenn brochten; un ekj zeijd aun janem Dach jäajen an, doa see de Noarinj vekoften.

¹⁶Uk Tura wonden doa, dee Fesch un aulahaunt Woa nennbrochten un vekoften daut aum Sabat aune Kjinja Juda un en Jerusalem.

¹⁷Doa street ekj met de Adelje von Juda un säd to an: Waut es daut fa eene beese Sach, dee jie doonen, daut jie däm Sabat entheiljen?

¹⁸Ha nich june Vodasch krakjt soo jedonen, soo daut ons Gott aul dit Onjlekj äwa ons un äwa dise Staut jebrocht haft? Un jie vemieren däm Oaja äwa Israel, endäm jie däm Sabat entheiljen!

¹⁹Un daut wia, soo aus daut enne Dooasch von Jerusalem ver däm Sabat dunkel wort, doa befool ekj, de Dooasch too schluten; un ekj befool, daut maun dee nich opmoaken sull bat nom Sabat. Un ekj bestald eenje von miene Deena äwa de Dooasch, doamet kjeene Laust aum Sabatdach nenn kjemt.

²⁰Doa äwanachten de Hendla un Vekjeepa von aulahaunt Woa buten ver Jerusalem eent un twee Mol.

²¹Un ekj zeijd jäajen an un säd to an: Wuarom äwanacht jie ver de Mia? Wan jie daut wada doonen woaren, woa ekj Haunt aun junt aunlajen! Von dise Tiet aun kaumen see nich mea aum Sabat.

²²Un ekj befool de Leviten, daut see sikj reinjen un komen sullen, de Dooasch too bewoaken, om däm Sabatdach too heilje. Uk daut jedenkj mie, mien Gott, un schoon mie no diene groote Jnod!

²³Uk de Juden besocht ekj en jane Doag, dee von Aschdod, Amon un Moab Frues nohus jebrocht hauden.

²⁴Un de Halft äare Kjinja räden aschdodisch un kunnen nich judisch räden, sonda räden de Sproak von eenem ooda aundrem Volkj.

²⁵Un ekj scheld met an un flucht an un schluach eenje Mana von an un reet an aune Hoa. Un ekj beschwua an ver Gott: Wan jie june Dajchta äare Säns jäwen woaren, un wan jie von äare Dajchta fa june Säns un fa junt nämen woaren!

²⁶Haft nich Salomo, de Kjennich von Israel, wäajen an jesindicht? Un soo aus hee wia, es unja de Nazionen kjeen Kjennich jewast; un hee wia jeleeft von sienem Gott, un Gott sad am toom Kjennich äwa gaunz Israel; doch am veleiden de framde Frues toom sindjen.

²⁷Un sull wie opp junt hieren, daut jie aul dit groote Iebel doonen, ontru too haundlen jäajen onsem Gott, endäm jie framde Frues nohus brinjen!

²⁸Un eena von Jojada siene Säns, vom Sän Eljaschib, vom Huagapriesta, wia een Schwoaga von Sanballat, däm Horonita; un ekj juach am von mie wajch.

²⁹Jedenkj an daut, mien Gott, wäajen de Veonreinjung vom Priestatum un däm Bunt vom Priestatum un de Leviten!

³⁰Un soo reinijd ekj an von aulem Framden, un ekj stald de Deenst Amta de Priesta un de Leviten faust, fa eenem jiedrem en sienem Woakj,

³¹un fa daut Opfaholt de bestemden Tieden un fa daut Ieeschte. Jedenkj mie daut, mien Gott, toom Gooden!