Read De Bibel JHF Nehemia 2 Bible Online

Nehemia 2 - De Bibel JHF bible

Nehemia 2

¹Un daut wia em Moonat Nisan [de säwenda Moonat], aum 20-sten Joa vom Kjennich Artasasta, aus Wien ver am wia, doa neem ekj däm Wien un jeef am däm Kjennich; oba ekj wia niemols truarich ver am jewast.

²Un de Kjennich säd to mie: Wuarom es dien Aunjesecht truarich? Un doch best du nich krank; daut es nuscht aundret aus Truarichkjeit em Hoaten. Doa enjst ekj mie sea.

³Un ekj säd toom Kjennich: De Kjennich läft eewich! Wuarom sull mien Aunjesecht nich truarich sennen, doa de Staut, de Bejrafnis Städ von miene Vodasch, licht vewust, un äare Dooasch vom Fia vebrent sent?

⁴Un de Kjennich säd to mie: Om waut betst du dan? Doa bäd ekj toom Gott de Himmels;

⁵un ekj säd toom Kjennich: Wan daut däm Kjennich jefällt un wan die dien Kjnajcht jefällt, dee ver die es, soo schekj mie no Juda no de Staut de Bejrafnisstäd von miene Vodasch, doamet ekj dee wada oppbu.

⁶Doa säd de Kjennich to mie - un de Kjennijin saut bie am: Woo lang woat diene Reis sennen, un wanea woascht du trigjkomen? Un daut jefoll däm Kjennich, mie too schekjen; un ekj bestemd am eene Tiet.

⁷Un ekj säd toom Kjennich: Wan däm Kjennich daut jefällt, soo jeft maun mie Breew aun de Launtfläaja von jane Sied vom Stroom, daut see mie derchgonen loten, bat ekj no Juda kom;

⁸un eenen Breef aun Asaf, dän Bowaschten vonne kjennichliche Forstei, daut hee mie Holt jeft, om de Dooasch enne Burjch entosaten, daut toom Hus jehieet, un fa de Staut Mia, un fa daut Hus, en däm ekj wonen woa. Un de Kjennich jeef mie daut, wiels de goode Haunt von mienem Gott äwa mie wia.

⁹Un ekj kaum no de Launtfläaja von jane Sied vom Stroom un jeef an de Breew vom Kjennich. Oba de Kjennich haud Häabowaschte un Rittasch met mie jeschekjt.

¹⁰Un aus Sanballat, de Horonita, un Tobija, de ammonitischa Kjnajcht, daut hieeden, wieren see sea vedrisslich, daut een Mensch jekomen wia, om daut Goode fa de Kjinja Israel too sieekjen.

¹¹Un ekj kaum no Jerusalem un wia doa dree Doag.

¹²Un ekj muak mie denacht opp, un weinje Mana met mie; oba ekj haud daut to kjeenem Mensch jesajcht, waut mien Gott mie em Hoat jejäft haud, fa Jerusalem to doonen; un kjeen Tia wia bie mie, buta däm opp däm ekj reet.

¹³Un ekj jinkj denacht derch daut Dooa rut, un bie de Droakkjwal un nom Mestdooa; un bekjikjt mie de Mia von Jerusalem, dee doljeräten, un äare Dooasch, dee met Fia vebrent wieren.

¹⁴Un ekj jinkj äwa nom Kjwaldooa un nom Kjennichsläch, un doa wia kjeen Rum om fa daut Tia derch too komen, daut unja mie wia.

¹⁵Un ekj jinkj denacht rauf enne Läacht un bekjikjt de Mia, un ekj kaum wada derch daut Dooa nenn un kaum trigj.

¹⁶Oba de Väastona wisten nich, wuahan ekj jegonen wia un waut ekj deed; dan ekj haud de Juden un de Priesta un de Adelje un de Väastona un de Äwaje, dee daut Woakj deeden, bat doahan nuscht jesajcht.

¹⁷Un ekj räd to an: Jie sent daut Onjlekj, en däm wie sent, daut Jerusalem wiest licht un siene Dooasch met Fia vebrent sent. Komt un lot ons Jerusalems Mia wada oppbuen, daut wie nich lenja toom Spott sent!

¹⁸Un ekj säd an, daut de Haunt von mienem Gott jnädich äwa mie jewast wia, un uk de Wieed vom Kjennich, dee hee to mie jerät haud. Doa säden see: Wie wellen ons oppmoaken un buen! Un see stoakjten äare Henj toom Gooden.

¹⁹Oba aus Sanballat, de Horonita, un Tobija, de ammonitischa Kjnajcht, un Geschem, de Araba, daut hieeden, spotten see äwa ons un veachten ons un säden: Waut es daut fa eene Sach, dee jie doonen wellen? Well jie jäajen däm Kjennich haundlen?

²⁰Un ekj jeef an eene Auntwuat un säd to an: De Gott vom Himmel, hee woat ons daut jelinjen loten; un wie, siene Kjnajchts, wellen ons oppmoaken un buen. Oba jie ha kjeen Deel noch Rajcht, noch Jedajchnis en Jerusalem.