Read De Bibel JHF 2. Mose 33 Bible Online

2. Mose 33 - De Bibel JHF bible

2. Mose 33

¹Un de Har räd too Moses: Go, got nopp von hia, du un daut Volkj, daut du ut däm Ägiptenlaunt rutjefieet hast, en daut Launt, daut ekj Abraham, Isaak un Jakob jeschwuaren ha, endäm ekj säd: Dienem Somen woa ekj daut jäwen! —

²Un ekj woa eenen Enjel ver die häa schekjen un de Kanaanita, de Amorita de Hetita de Perisita, de Hewita un de Jebusita vejoagen, —

³en een Launt, daut von Malkj un Honnich rand; dan ekj woa nich en diene Medd noppgonen, dan du best een hoatnakjet Volkj, daut ekj die oppem Wajch nich venicht.

⁴Un aus daut Volkj dit beese Wuat hieed, doa worden see truarich, un kjeena läd sien Schmuck aun.

⁵Dan de Har haud too Moses jesajcht: Saj to de Kjinja Israel: Jie sent een hoatnakjet Volkj; wan ekj eenen Uagenblekj en diene Medd noppgonen wudd, soo wudd ekj junt venichten. Un nu, laj dienen Schmuck von die, un ekj woa weeten, waut ekj die doonen well.

⁶Un de Kjinja Israel reeten sikj äa Schmuck auf aun däm Boajch Horeb.

⁷Un Moses neem daut Zelt un schluach daut butrem Loaga opp, wiet auf vom Loaga, un nand daut: Zelt de Bejäajnunk. Un daut passieed, een jiedra, dee däm Harn socht, jinkj rut nom Zelt de Bejäajnunk, daut butrem Loaga wia.

⁸Un daut passieed, wan Moses ut däm Zelt rutjinkj, soo hoof sikj daut gaunze Volkj, un see stunden, een jiedra aum Engank von sienem Zelt; un see kjikjten no Moses, bat hee em Zelt nenjinkj.

⁹Un daut passieed, wan Moses em Zelt nenjinkj, soo kaum de Wolkjestenda rauf un stunt aum Engank vom Zelt; un hee [de Har] räd met Moses.

¹⁰Un daut gaunze Volkj sach däm Wolkjestenda aum Engank vom Zelt stonen; un daut Volkj erhoow sikj, un see schmeeten sikj han, een jiedra em Engank von sienem Zelt.

¹¹Un de Har räd met Moses von Aunjesecht too Aunjesecht, aus een Maun met sienem Frint räd; un hee jinkj trigj nom Loaga. Oba sien Deena, Josua, de Sän Nuns, een Jinjlinkj, jinkj nich ut däm Ennalichen vom Zelt.

¹²Un Moses säd toom Harn: Kjikj, du sajchst to mie: Leid daut Volkj nopp, oba du hast mie nich toweeten loten, wäm du met mie schekjen west. Un du hast doch jesajcht: Ekj kjan die met Nomen, un du hast uk Jnod jefungen en miene Uagen.

¹³Un nu, wan ekj en diene Uagen Jnod jefungen ha, soo lot mie doch dienem Wajch to weeten, daut ekj die erkjan, doamet ekj Jnod en diene Uagen finj; un kjikj, daut dise Nazion dien Volkj es!

¹⁴Un hee säd: Mien Aunjesecht woat metgonen, un ekj woa die ru jäwen.

¹⁵Un hee säd to am: Wan dien Aunjesecht nich metjeit, soo leid ons nich von hia nopp.

¹⁶Un aun waut saul daut erkjant woaren, daut ekj Jnod en diene Uagen jefungen ha, ekj un dien Volkj? Nich doaraun, daut du met ons jeist un wie utjesondat woaren, ekj un dien Volkj, ut jiedrem Volkj, daut oppem Ieedboddem es?

¹⁷Un de Har säd to Moses: Uk dit, waut du jesajcht hast, woa ekj doonen; dan du hast Jnod en miene Uagen jefungen, un ekj kjan die met Nomen.

¹⁸Un hee säd: Lot mie doch diene Harlichkjeit seenen!

¹⁹Un de Har säd: Ekj woa aul miene Pracht [Harlichkjeit] ver dienem Aunjesecht vebie gonen loten un woa däm Nomen Gottes ver die utroopen; un ekj woa bejnodje, wäm ekj bejnodje woa, un woa mie erboarmen, wäm ekj mie erboarmen woa.

²⁰Un hee säd: Du kaust nich mien Aunjesecht seenen, dan een Mensch kaun nich mie seenen un läwen.

²¹Un de Har säd: Kjikj, daut es een Uat bie mie, doa saust du opp däm Fels stonen.

²²Un daut woat passieren, wan miene Harlichkjeit vebie jeit, soo woa ekj die enne Steenkluft stalen un miene Haunt äwa die dakjen, bat ekj vebie jegonen sie.

²³Un ekj woa miene Haunt wajchdoonen, un du woascht mie von hinjen seenen; oba mien Aunjesecht saul nich jeseenen woaren.