Read De Bibel JHF 2. Mose 9 Bible Online

2. Mose 9 - De Bibel JHF bible

2. Mose 9

¹Un de Har räd too Moses: Go nom Farao nenn un saj to am: Soo sajcht de Har, dee Gott de Hebräa: Lot mien Volkj gonen, daut see mie deenen!

²Dan wan du die wäascht, an gonen to loten, un du an noch fausthelst,

³kjikj, soo woat de Haunt Gottes äwa dien Vee komen, daut oppem Flekj es: Äwa de Pieed, äwa de Äsel, äwa de Kameelen, äwa de Rinda un äwa daut Kjlienvee, eene sea schwoare Past.

⁴Un de Har woat een Unjascheet moaken tweschen däm Vee Israels un däm Vee de Ägipta, un von aulem, waut de Kjinja Israel jehieet, woat nuscht stoawen.

⁵Un de Har bestemd eene Tiet un säd: Morje woat de Har dit em Launt doonen.

⁶Un de Har deed daut aum aundren Dach, un aulet Vee de Ägipta storf, oba von däm Vee de Kjinja Israel storf nich eent.

⁷Un de Farao schekjt han, un kjikj, von däm Vee Israels wia uk nich eent jestorwen. Oba daut Hoat vom Farao vestokt sikj, un hee leet daut Volkj nich gonen.

⁸Un de Har räd too Moses un Aaron: Nämt june Henj voll Room vom Owen, un Moses strei daut vere Uagen vom Farao nom Himmel;

⁹un daut woat too Stoff woaren äwa däm gaunzen Ägiptenlaunt un woat aun Menschen un Vee too Knubbels woaren, dee en Schwäaren utbräakjen, em gaunzen Ägiptenlaunt.

¹⁰Un see neemen de Oweausch un stalden sikj ver däm Farao, un Moses streid de nom Himmel; un dee wort too Schwäaren, dee aun Menschen un Vee utbruaken.

¹¹Un de Woasajapriesta kunnen nich ver Moses stonen wäajen de Jeschwäaren; dan de Jeschwäaren wieren aun de Woasaja un aun aule Ägipta.

¹²Un de Har vestokt daut Hoat vom Farao, un hee hieed nich opp an, soo aus de Har too Moses jerät haud.

¹³Un de Har räd too Moses: Moak die tiedich Zemorjes opp un go ver däm Farao un saj to am: Soo sajcht de Har, dee Gott de Hebräa: Lot mien Volkj gonen, daut see mie deenen!

¹⁴Dan dit Mol well ekj aule miene Ploagen en dien Hoat schekjen un äwa diene Kjnajchts un äwa dien Volkj, om daut du weetst, daut kjeena es aus ekj oppe gaunze Ieed.

¹⁵Dan nu ha ekj miene Haunt utjestrakjt un haud die un dien Volkj met de Past jeschloagen, un du wieescht vonne Ieed vetilcht worden;

¹⁶oba doawäajen ha ekj die bestonen loten, om die miene Krauft to wiesen un doamet maun mienen Nomen vekjindicht oppe gaunze Ieed.

¹⁷Stalst du die noch jäajen mien Volkj, daut du an nich gonen latst,

¹⁸kjikj, soo well ekj morjen om dise Tiet eenen sea schwoaren Hoagel räajnen loten, sienes jlikjen un Ägipten nich jewast es, von däm Dach siene Jrindung aun — bat nu.

¹⁹Un nu schekj han, un brinj dien Vee en Sechaheit un aules, waut du oppem Flekj hast. Aule Menschen un aulet Vee, dee oppem Flekj jefungen un nich em Hus oppjenomen woaren, opp dee fält de Hoagel rauf, un see woaren stoawen.

²⁰Wäa unja de Kjnajchts vom Farao daut Wuat Gottes fercht, dee lot siene Kjnajchts un sien Vee enne Hiesa ranen.

²¹Oba wäa daut Wuat Gottes nich too Hoaten nemt, dee lat siene Kjnajchts un sien Vee oppem Flekj.

²²Un de Har räd too Moses: Strakj diene Haunt nom Himmel ut, daut em gaunzen Ägiptenlaunt Hoagel kjemt — oppe Menschen, un opp daut Vee un opp aulet Krut de Felda em Ägiptenlaunt.

²³Un Moses strakjt sienen Stock nom Himmel ut, un de Har schekjt Donna un Hoagel, un Fia schoot oppe Ieed. Un de Har leet Hoagel oppem Ägiptenlaunt räajnen.

²⁴Un daut kaum Hoagel, un Fia, medden em Hoagel nenn, sea schwoa, soo waut noch nich jewast wia em gaunzen Ägiptenlaunt, von donn daut eene Nazion jeworden es.

²⁵Un de Hoagel schluach em gaunzen Ägiptenlaunt aules, waut oppem Flekj wia, von Menschen bat Vee; un aulet Krut oppem Flekj schluach de Hoagel, un aule Beem oppem Flekj vebruak hee.

²⁶Blooss em Launt Gosen, woa de Kjinja Israel wieren, wia kjeen Hoagel.

²⁷Un de Farao schekjt han un leet Moses un Aaron roopen un säd to an: Ekj ha dit Mol jesindicht. Gott es de Jerajchta, oba ekj un mien Volkj sent de Schuldje.

²⁸Bedd däm Harn, un daut es jenuach vom Donna Gottes un vom Hoagel; soo well ekj junt gonen loten, un jie sellen nich lenja bliewen.

²⁹Doa säd Moses to am: Soo aus ekj too Staut rutgo, well ekj miene Henj nom Harn utstrakjen; de Donna woat opphieren, un de Hoagel woat nich mea sennen, om daut du weetst, daut de Ieed Gott jehieet.

³⁰Oba du un diene Kjnajchts, ekj weet, daut jie junt noch nich fa Gott däm Harn ferchten woaren.

³¹Un de Flauss un de Joascht worden jeschloagen; dan de Joascht wia en Oaren, un de Flauss haud Knoppes.

³²Oba de Weit un de Spelt worden nich jeschloagen, wiels dee lota sent.

³³Un Moses jinkj vom Farao ute Staut rut un strakjt siene Henj nom Harn ut; un de Donna un de Hoagel hieeden opp, un de Räajen goot nich mea oppe Ieed.

³⁴Un aus de Farao sach, daut de Räajen un de Hoagel un de Donna oppjehieet hauden, doa deed hee wieda sindjen un vestokt sien Hoat, hee un siene Kjnajchts.

³⁵Un daut Hoat vom Farao wia vestokt, un hee leet de Kjinja Israel nich gonen, soo aus de Har derch Moses jerät haud.