Read De Bibel JHF Hiob 15 Bible Online

Hiob 15 - De Bibel JHF bible

Hiob 15

¹Un Elifas, de Temanita, auntwuad un säd:

²Woat een Weisa windje Erkjantnis auntwuaden, un woat hee sien Ennaliche met Oostwint fellen,

³striedent met Räd, dee nuscht daugen, un met Wieed, dee am nuscht nutzten?

⁴Jo, du venichst de Gottes forcht un moakst kort de Aundacht ver Gott.

⁵Dan diene Ojjerajchtichkjeit belieet dien Mul, un du wälst de lestje Sproak.

⁶Dien Mul vedaumt die, un nich ekj; un diene Leppen zeijen jäajen die.

⁷Best du de Ieeschta aus Mensch jebuaren, un ver de Aunboaj du jebuaren?

⁸Hast du em Gottes Rot tojehieet, un de Weisheit aun die jeräten?

⁹Waut weetst du, daut wie nich wisten, waut vesteist du, daut ons nich bekaunt wia?

¹⁰Unja ons sent uk Oole, uk Jreisen, rikja aun Doag aus dien Voda.

¹¹Es die de Troost Gottes too weinich, un een saunftet Wuat aun die too jerinj?

¹²Waut ritt dien Hoat die han, un waut plinkjre diene Uagen,

¹³daut du dien Schnuwe jäajen Gott dreist, un Räd väakomen latst ut dienem Mul?

¹⁴Waut es de Mensch, daut hee rein sennen sull, un dee vonne Fru Jebuarna, daut hee jerajcht wia?

¹⁵Kjikj, opp siene Heilje vetrut hee nich, un de Himmel sent nich rein en siene Uagen:

¹⁶Wooväl weinja de Oppscheislicha un Vedorwna, dee Maun, dee Orrajcht drinkjt aus Wota!

¹⁷Ekj well die daut berechten, hia mie too; un waut ekj jeseenen, well ekj vetalen,

¹⁸waut de Weise vekjindjen un nich trigjjehoolen ha von äare Vodasch häa, -

¹⁹an auleen wia daut Launt äwajäft, un kjeen Framda trock derch äare Medd.

²⁰Aule siene Doag woat de Gottloosa jekjwält, un eene kjliene Zol aun Joaren es däm Jewault doonendem bestemt.

²¹De Stemm vom Schrakj es en siene Uaren, en Fräd kjemt de Vewiesta äwa am;

²²hee jleeft nich aun een Trigjkomen ut de Diestanis, un hee es utjewält fa daut Schwieet.

²³Hee jeit omhäa no Broot - woa es daut to finjen? Hee weet, daut fa am een Dach de Diestanis reedjemoakt es.

²⁴Angst un Bedrenkjnis enjsten am, see äwawaultjen am aus een Kjennich, dee reed moakt toom aunjriepen.

²⁵Wiels hee siene Haunt jäajen Gott utjestrakjt haft un jäajen däm Aulmajchtjen trotzt,

²⁶rant jäajen am met utjestrakjtem Hauls, met siene Schult oppem Puckel;

²⁷wiels hee sien Aunjesecht bedakjt haft met sienem Fat un Fat aun de Lenden aunjesat;

²⁸un bewont vesteade Städa, Hiesa, dee nich bewont sullen woaren, dee too Steenhupes bestemt wieren;

²⁹soo woat hee nich rikj woaren, un sien Vemäajen woat kjeen Bestaund ha; un siene Iea bekjt sikj nich bat oppe Ieed, waut soone habe.

³⁰Hee jeit de Diestanis nich ut däm Wajch; siene Auflaja vesenjen de Flaumen; un hee mott veschwinjen derch däm Frodem ut sienem Mul.

³¹Hee velat sikj nich opp Faulschheit, hee woat jeteischt; dan Boosheit woat siene Vejeltunk sennen.

³²Noch es sien Dach nich doa, soo erfelt sikj daut; un sien Palmaust woat nich jreen.

³³Aus een Wienstock stat hee siene jreene Bäaren auf, un aus een Eeljboom schmitt hee sien Blieechsel auf.

³⁴Dan de Jemeent de Ruchloose es onfruchtboa, un Fia frat de Zelten de Bestäakjung.

³⁵See sent Schwanga met Mieej un jebuaren Onheil, un äa Ennaliche moakt Droch reed.