Read De Bibel JHF Hiob 20 Bible Online

Hiob 20 - De Bibel JHF bible

Hiob 20

¹Un Zofar, de Naamathita, auntwuad un säd:

²Doarom jäwen miene Jedanken mie Auntwuat, un doawäajen sie ekj ennalich erräacht:

³Een Vemonen, mie eene Schaund, hia ekj; oba mien Jeist auntwuad mie ut miene Ensecht.

⁴Weetst du daut, daut von jeehäa, soolang de Mensch opp de Ieed jesat wort,

⁵de Jubel de Gottloose kort un de Freid de Ruchloose fa eenen Uagenblekj wia?

⁶Sticht sien Stolt uk bat toom Himmel nohecht, un sien Haupt aun de Wolkjen schied:

⁷Aus sien Drakj vejeit hee opp eewich; dee am jeseenen ha, sajen: Wua es hee?

⁸Aus een Droom veflicht hee, un maun finjt am nich, un hee woat wajchjedonen aus een Nachtjesecht.

⁹Daut Uag haft am jeseenen un sitt am nich mea, un siene Städ kjant am nich mea.

¹⁰Siene Kjinja motten de Oame daut wada jäwen, un siene Henj sien Vemäajen trigjjäwen.

¹¹Siene Knoakes wieren voll siene Jugentkrauft, un dee licht met am en däm Stoff.

¹²Wan daut Beese en sienem Mul seet wia, un hee daut vestuak unja siene Tung,

¹³un daut spoad un nich foaren leet un daut trigjhild unja sienem Mulbän:

¹⁴Soo es doch siene Speise en sienem Lief vewaundelt; Schlangen Gaul es en sienem Ennalichen.

¹⁵Rikjtum haft hee veschlungen, un hee spicht am ut: Ut sienem Buck drift Gott am rut.

¹⁶Schlangenjeft sut hee en: De Tung de Otta moakt am doot.

¹⁷Hee doaf siene Lost nich seenen aun de Wotastreem, ranende Streem von Honnich un Malkj.

¹⁸Daut Errungne jeft hee trigj, un doaf daut nich veschlinjen; aun däm Vemäajen, daut hee jewonnen haft, doaf hee sikj nich freien.

¹⁹Dan hee haft meshaundelt, de Oame veloten; Hiesa haft hee aun sikj jeräten un woat dee nich utbuen.

²⁰Dan hee kjand kjeene Ru en sienem Ennalichen: Met sienem Goot woat hee nich wajchranen.

²¹Nuscht entjinkj siene Frätjia; doarom woat sien Woolstaunt nich duarhauft sennen.

²²En sienem välen Äwafluss woat hee en Bedrenkjnis sennen; de Haunt von jiedrem Nootliedenden woat äwa am komen.

²³Daut woat passieren: Om sienen Buck too fellen, woat Gott de Oajagloot en am schekjen, un dee opp am räajnen loten, opp sienem Kjarpa.

²⁴Rant hee ver däm iesanem Jewäa, soo woat de koppana Boagen am derchboare.

²⁵Hee trakjt aum Feila, un hee kjemt ut däm Lief väa, un daut blanke Iesa ut siene Gaul: Schrakj kjemt äwa am.

²⁶Aule Diestanis es toopjespoat fa sien Schauz; een Fia, daut nich aunjestekjt es, woat am fräten, woat vebrennen, waut en sienem Zelt äwajebläwen es.

²⁷De Himmel woat siene Onjerajchtichkjeiten opdakjen, un de Ieed sikj jäajen am erhäwen.

²⁸De Arnt en sienem Hus, woat wajchjefieet woaren, woat veranen aun sienem Zorndach.

²⁹Daut es daut Deel von eenem gottloosen Mensch von Gott un daut von Gott am tojesproakne Oawgoot.