Read De Bibel JHF Hiob 31 Bible Online

Hiob 31 - De Bibel JHF bible

Hiob 31

¹Ekj ha met miene Uagen eenen Bunt jemoakt, un woo haud ekj opp eene junge Fru jekjikjt!

²Dan waut wia daut Deel Gottes von bowen jewast, un däm Aulmajchtjen sien Oawgoot von doa Bowen?

³Es nich Vedoawen fa däm Onjerajchten, un Misjeschekj fa dee, dee Fräfel doonen?

⁴Sitt hee nich miene Wäaj un talt aule miene Schräd?

⁵Wan ekj met Faulschheit omjegonen sie un mien Foot sikj toom Droag jespood haft,

⁶hee wajcht mie opp de Wichtschol de Jerajchtichkjeit, un Gott woat miene Oschult erkjanen,

⁷wan mien Schrett von däm Wajch aufjeboagen, un mien Hoat miene Uagen nojegonen es, un aun miene Henj een Fäla aunjebackt blift:

⁸Soo mucht ekj seien, un een aundra äten, un miene Auflaja muchten utjewartelt woaren!

⁹Wan mien Hoat no eene Fru velockt worden es un ekj aun däm Näakjsten siene Däa jeluat ha:

¹⁰Soo mucht miene Fru fa eenem aundren molen, un aundre muchten sikj äwa äa bieejen!

¹¹Dan daut es eene Schaund, un daut eene Misdot fa de Rechta.

¹²Dan een Fia es daut, daut bat däm Aufgrunt frat, un daut mien gaunzet Ennkomen entwartelt woat.

¹³Wan ekj daut Rajcht von miene Kjnajchts un miene Deenstmejales missacht, aus see met mie streeden:

¹⁴Waut wull ekj dan doonen, wan Gott sikj erhäft; un wan hee unjasieekjt, woa ekj doajäajen sennen?

¹⁵Haft nich hee, dee mie em Muttalief jemoakt, uk am jemoakt, un haft nich eena ons enne Muttaschoot jemoakt?

¹⁶Wan ekj de Oame äa Janka auf säd, un de Uagen de Wätfrues veschmachten leet,

¹⁷un aut mien Stekj auleen, soo daut de Weis nich doavon jejäten haft, -

¹⁸es hee doch von miene Jugent aun bie mie oppjewossen, aus bie eenem Voda, un von miene Mutta Lief aun ha ekj an jeleit; -

¹⁹wan ekj irjent wäm omkomen sach ut Mangel aun Kjleeda, un däm Oamen onen Dakj,

²⁰wan siene Lenden mie nich jesäajent ha, un hee met de Woll von miene Lama sikj nich woamd;

²¹wan ekj miene Haunt äwa eene Weis läd, wiels ekj em Dooa sach - dee mie biestonen:

²²Soo felt miene Schulla ut äarem Schullablaut, un mien Oarm woat aufjebroaken von daut Schullajelenkj!

²³Dan daut Vedoawen Gottes wia mie een Schrakj, un ver siene Huagheit kunn ekj nich staunthoolen.

²⁴Wan ekj daut Golt to miene Hopninj jestalt, un to däm reinem Golt jesajcht ha: Mien Vetruen!

²⁵Wan ekj mie freid, daut mien Vemäajen groot wia, un miene Haunt Grootet jemoakt haft;

²⁶wan ekj daut Licht sach, woo daut jlenzt, un däm Mon en Pracht doahan gonen,

²⁷un mien Hoat em Jeheemen vefieet wort un mien Mul miene Haunt jekusst haft {1Kjen.19,18; Hos.13,2}:

²⁸Uk daut wia eene jerechtlich too strofende Misdot; dan Gott bowen wudd ekj veloagen ha.

²⁹Wan ekj mie freid äwa daut Onjlekj von mienem Haussa un mie freid, aus am Beeset troff,

³⁰(ekj ha mienem Mulbän nie erlaubt, too sindjen, derch eenen Fluch siene Seel too vewensche);

³¹wan de Lied ut mienem Zelt nich jesajcht ha: Wäa wia nich von däm Fleesch von sienem Schlachtvee saut jeworden!

³²De Framda äwanacht nich buten, ekj moak miene Däa däm Waundra op;

³³wan ekj, aus Adam, miene Äwaträdungen toojedakjt ha, vestoaken en mienem Bossem miene Misdot,

³⁴wiels ekj Angst haud fa de Groote Menj, un de Veachtunk de Famielje mie Angst muak, soo daut ekj mie stell hilt, nich too Däa rutjinkj!

³⁵Oo daut ekj eenem haud, dee opp mie hieed, - hia es miene Unjaschreft; de Aulmajchtja auntwuad mie! - Un de Kloagschreft, dee mien Jäajna jeschräwen!

³⁶Wudd ekj an nich opp miene Schulren droagen, mie an aus eene Kroon ombinjen?

³⁷Ekj wudd am toweeten loten de Zol von miene Schräd, aus een Ferscht wudd ekj no am nodakomen.

³⁸Wan mien Aka äwa mie schricht, un siene Foaren metenaunda hielen;

³⁹wan ekj siene Krauft [Arnt] {1Mo.4,12} onbetohlt jejäten ha, un de Seelen von siene Ieejendeema bedrekjt leet:

⁴⁰Soo muchten Dornen staut Weit, un Onkrut staut Joascht väakomen!