Read De Bibel JHF Hiob 6 Bible Online

Hiob 6 - De Bibel JHF bible

Hiob 6

¹Un Hiob auntwuad un säd:

²Oo daut mien Kumma doch jewoagen wort, un aul mien Kumma oppe Wichtschol jelacht!

³Dan nu wudd daut schwanda sennen aus daut Saunt aum Mäa; doarom sent miene Wieed onbedocht.

⁴Dan däm Aulmajchtjen siene Feilasch sent en mie, äa Jeft drenjt mienem Jeist; de Schrakj Gottes stalt sikj de Rieej no jäajen mie opp.

⁵Schricht een Wiltäsel biem Grauss grose, ooda brelt een Rind bie sienem Fooda?

⁶Kaun Flauet onen Solt jejäten? Ooda es Jeschmak em Eiwitt?

⁷Waut miene Seel sikj wäat auntorieren, daut es mie aus ne äakjelje Speise.

⁸Oo daut sikj doch mien Bedden erfelt, un Gott mie no mienem velangen jeft,

⁹daut et Gott jefoll, mie too vemolen, daut hee siene Haunt loosmuak un mie venicht!

¹⁰Soo wudd noch mien Troost sennen, un ekj wudd mie freien en schoonungsloose Pien, daut ekj de Wieed de Heilje nich veloagen ha.

¹¹Waut es miene Krauft, daut ekj besto, un waut mien Enj, daut ekj jeduldich sennen sull?

¹²Es Krauft de Steena miene Krauft, ooda es mien Fleesch von Koppa?

¹³Es daut nich aulsoo, daut kjeene Help en mie, un jiedre Krauft ut mie vedräwe es?

¹⁴Däm Vezoagden traft Metleet von siene Frind, sest woat hee de Angst det Aulmajchtjen veloten.

¹⁵Miene Breeda ha sikj faulsch erwesse aus een faulenda Stroom, aus daut Bad de wille Streem, dee doahan ranen,

¹⁶dee onkloa vom Ies sent, en dee sikj de Schnee vestakjt.

¹⁷Too Tiet, wan see oppjewoamt woaren, veschwinjen see; wan daut heet woat, sent see von äare Städ veschwungen.

¹⁸Daut schlenjen sikj de Stiej opp äarem Wajch, trakjen enopp vedonste sikj enne Sonn un velieren sikj.

¹⁹Daut kjikjen de Karawane Temas han, dee Reiseziej Scheba hopten opp an:

²⁰See woaren beschämt, wiels see opp an vetruen hauden, see kjeemen han un worden toschaunden.

²¹Dan nu sent jie tonuscht jeworden; jie seenen een Schrakjen un fercht junt.

²²Ha jie irjentwaut jesajcht: Jeft mie, un moakt mie een Jeschenkj von junem Vemäajen;

²³un moakt mie frie ut de Haunt de Jewault doonende?

²⁴Belieet mie, un ekj well stell sennen; un jeft mie too erkjanen, wuaraun ekj jeert ha.

²⁵Woo wirkjsom sent rajchte Wieed! Oba waut stroft de Dodel, dee von junt kjemt?

²⁶Denkjt jie, met Wieed too strofen? Fa däm Wint sent doch de Wieed von eenem Vetwiewelnden!

²⁷Soogoa de Weis wudd jie äwafaule, un äwa junem Frint eenen Haundel aufschluten.

²⁸Un nu, lot daut junt jefaulen, opp mie hantokjikjen: Junt em Aunjesecht woa ekj nich lieejen.

²⁹Dreit doch om, daut passieet kjeen Onjlekj; jo, dreit noch om, daut haundelt sikj om miene Jerajchtichkjeit!

³⁰Es Orrajcht opp miene Tung? Ooda sull mien Mulbän Fräfelhauftet nich unjascheeden?