Read De Bibel JHF Hiob 9 Bible Online

Hiob 9 - De Bibel JHF bible

Hiob 9

¹Un Hiob auntwuad un säd:

²Jewess, ekj weet, daut et aulsoo es; un woo kunn een Mensch jerajcht sennen ver Gott?

³Wan hee Lost haft, met am to strieden, soo kaun hee am opp 1 000 Froagen nich eene auntwuaden.

⁴Hee es weis von Hoaten un stoakj aun Krauft: Wäa sikj jäajen am vehoat haft un es onvetäat jebläwen?

⁵Dee Boaj vesat, ea see daut moakjen, hee, dee an trigjdreit en sienem Oaja;

⁶dee de Ieed von äare Städ bäbent moakt, un äare Stendasch zetren;

⁷dee de Sonn befält, un see jeit nich opp, un dee de Stierns vesäajelt;

⁸dee de Himmel utstrakjt, hee auleen, un omhäa jeit äwa de Mäareswalle;

⁹dee däm groote Boa jemoakt haft, däm Orion un daut Säwenjestärn un däm Siedlichen Stearnhimmel;

¹⁰dee Grootet deit, daut es nich too erforsche, un Wundawoakjen, daut see nich too talen sent.

¹¹Kjikj, hee jeit aun mie vebie, un ekj kaun am nich seenen, un hee trakjt vebie, un ekj moakj am nich.

¹²Kjikj, hee roopt wajch, un wäa well am wäaren? Wäa woat to am sajen: Waut deist du?

¹³Gott dreit sienen Oaja nich auf, unja am buagen sikj de Halpa Rahab.

¹⁴Wooväl weinja kunn ekj am auntwuaden, miene Wieed am jäajenäwa utwälen!

¹⁵Dee ekj, wan ekj jerajcht wia, nich auntwuaden kunn - om Jnod wudd ekj bedden aun mienem Rechta.

¹⁶Wan ekj roopen wudd, un hee mie auntwuaden, ekj wudd nich jleewen, daut hee miene Stemm jeheea schenkjen wudd;

¹⁷hee, dee mie vemolt derch eenen Stormwada, un miene Wunden vemieet onen Uasoak;

¹⁸hee erlaubt mie nich, Odem too hoolen, dan hee moakt mie met Bettanis saut.

¹⁹Wan daut oppe Krauft de Stoakje aunkjeemt, soo sajcht hee: «kjikj hia!» Un wan opp Rajcht: «Wäa well mie enloden?»

²⁰Wan ekj uk jerajcht wia, soo wudd mien Mul mie doch vedaumen; wia ekj vollkomen, soo wudd hee mie fa vekjieet erkjläaren.

²¹Vollkomen sie ekj, ekj kjemma mie nich om miene Seel, ekj veacht mien Läwen; [daut es eent]!

²²Doarom saj ekj: Däm Vollkomnen un däm Gottloosen woat hee venichten.

²³Wan de Jeissel plazlich dootmoakt, soo spott hee daut Vezoagen de Oschuldje.

²⁴De Ieed es enne Henj de Gottloose jejäft, daut Aunjesecht äare Rechta vestakjt hee. - Wan hee daut nich es, wäa aundasch?

²⁵Un miene Doag spooden sikj schwinda doahan aus eena dee doa rant, see sent wajchjerant, seenen daut Jlekj nich.

²⁶See trakjen vebie aus Ruaschäp, aus een Odla, dee sikj opp Fross raufschmit.

²⁷Wan ekj saj: Ekj well miene Kloag vejäten, well mien Aunjesecht foaren loten un mie oppmuntren,

²⁸soo enjst ekj mie fa aule miene Weedoag; ekj weet, daut du mie nich fa schultloos hoolen woascht.

²⁹Ekj mott een Gottloosa sennen; toowaut saul ekj mie dan nutzloos aufmieejen?

³⁰Wan ekj mie met Schnee wausch un miene Henj met Luag reinj,

³¹uk dan woascht du mie en de Kul ducke, un miene ieejne Kjleeda wudden mie äakjlen.

³²Dan hee es nich een Maun aus ekj, daut ekj am auntwuad, daut wie metenaunda ver däm Jerecht gonen kunnen.

³³Daut jeft tweschen ons kjeenen Spellvemedla, daut hee siene Haunt opp ons beid lajcht.

³⁴Hee deit siene Wäd von mie wajch, un sien Schrakj enjst mie nich:

³⁵Soo well ekj räden un am nich ferchten; dan doatoo ha ekj kjeen Grunt.