Read De Bibel JHF Psalm 102 Bible Online

Psalm 102 - De Bibel JHF bible

Psalm 102

¹Eenem Älenden sien Jebäd, wan hee veschmacht un siene Kloag ver däm Harn utsched.

²Har, hia mien Jebäd, un lot mien Schrieen no die komen!

³Vestäakj dien Aunjesecht nich ver mie aum Dach miene Bedrenkjnis; neij dien Ua no mie; aun däm Dach, doa ekj roop, erhia mie schwind!

⁴Dan aus Ruak veschwinjen miene Doag, un miene Jläda (Knoakes) jlieejen aus een Braunt.

⁵Aus Krut es mien Hoat vesenjt un vewalkjt, daut ekj vejäten ha, mien Broot to äten.

⁶Vom Seften kjleewt miene Stemm un miene Knoakes aun mienem Fleesch.

⁷Ekj sie aus een Pelikan enne Wieste, sie aus de Ul enne velotne Städa.

⁸Ekj woak, un sie aus een eensauma Voagel oppem Dak.

⁹Däm gaunzen Dach vespotten mie miene Fiend; dee jäajen mie rose, vewensche mie.

¹⁰Dan ekj ät Ausch aus Broot, un mien Jedrenkj vemisch ekj met Tronen,

¹¹ver dienem Oaja un dienem Jrim; dan du hast mie nohecht jehowen un hast mie hanjeschmäten.

¹²Miene Doag sent aus een lank jestrakjta Schauten, un ekj vedräj aus Grauss.

¹³Oba du, Har, blifst opp eewich, un dien Jedajchnis {2Mo.3,15} es von Jeschlajcht too Jeschlajcht.

¹⁴Du woascht oppstonen, woascht die äwa Zion erboarmen; dan daut es Tiet, daut to bejnodje, dan de bestemde Tiet es jekomen.

¹⁵Dan diene Kjnajchts ha Jefaulen aun siene Steena un ha Metleet met sienem Mellacka.

¹⁶Un de Heiden woaren däm Nomen Gottes ferchten, un aule Kjennichs de Ieed diene Harlichkjeit.

¹⁷Dan de Har woat Zion oppbuen, woat en siene Harlichkjeit erschienen;

¹⁸hee woat sikj dreien nom Jebäd de Heimatloose, un äa Jebäd woat hee nich veachten.

¹⁹Daut woat oppjeschräwen woaren fa daut komenden Jeschlajcht; un een Volkj, daut saul jeschaufen woaren, woat däm Harn lowen.

²⁰Dan hee haft huach von sienem Heilichtum rauf jekjikjt, de Har haft rauf jekjikjt vom Himmel opp de Ieed,

²¹om to hieren daut Seften de Jefangne, om to leesen de Kjinja de Doodje.

²²Doamet maun däm Nomen Gottes vekjindicht en Zion, un en Jerusalem sien Loff,

²³wan de Velkja aula toop sikj vesaumlen woaren, un de Kjennichrikjs, om däm Harn to deenen.

²⁴Hee haft miene Krauft opp däm Wajch jeboagen, haft miene Doag vekjartat.

²⁵Ekj säd: Mien Gott (El), nemm mie nich enne Halft miene Doag wajch! - Von Jeschlajcht too Jeschlajcht sent diene Joare.

²⁶Du hast ver langem de Ieed jemoakt, un de Himmel sent diene Henj äa Woakj.

²⁷See woaren unjagonen, oba du blifst; un see aula woaren oolt woaren aus een Kjleet; aus een Äwarock woascht du dee vewaundlen, un see woaren vewaundelt woaren;

²⁸oba du best dee selwja, {5Mo. 32,39; Neh.9,6} un diene Joaren ha kjeen Enj.

²⁹De Säns von diene Kjnajchts woaren wonen, un äa Somen woat ver die fauststonen.