Read De Bibel JHF Psalm 105 Bible Online

Psalm 105 - De Bibel JHF bible

Psalm 105

¹Dankt däm Harn, roopt sienen Nomen aun, moakt unja de Velkja siene Doten to weeten.

²Sinjt fa am, sinjt am Psalmen; räd äwa aule siene Wundawoakjen.

³Riemt junt en sienem heiljen Nomen! Daut freit sikj dee äa Hoat, dee däm Harn sieekjen.

⁴Froacht nom Harn un siene Macht, sieekjt bestendich sien Aunjesecht.

⁵Jedenkjt aun siene Wundawoakjen, dee hee jedonen haft, siene Tieekjen un de Uadeelen ut sienem Mul!

⁶Du Somen von Abraham, sien Kjnajcht, jie Säns von Jakob, siene Uterwälde.

⁷Hee, de Har, es ons Gott; siene Jerechten sent opp de gaunze Ieed.

⁸Hee jedenkjt eewich aun sienen Bunt, aun daut Wuat, daut hee jeboden haft opp 1000 Jeschlajchta han, -

⁹däm hee jemoakt haft met Abraham, un sienen Eit, däm hee Isaak jeschwuaren haft.

¹⁰Un hee stald en Jakob too Sazunk, Israel toom eewjen Bunt,

¹¹endäm hee säd: Die well ekj daut Launt Kanaan jäwen aus Aundeel von junem Oawgoot.

¹²Aus see eene jerinje Zol wieren, gaunz weinich un Framde doabennen;

¹³un aus see waundaden vom Volkj too Volkj, von eenem Kjennichrikj to eenem aundrem Volkj.

¹⁴Hee leet kjeenem Mensch too, an too bedrenjen, un äat haulwen stroft hee Kjennichs:

¹⁵«Taust miene Jesaulwte nich aun, un miene Profeeten doot nuscht Beeset!»

¹⁶Un hee roopt eene Hungaschnoot äwa daut Launt; jiedre Stett von Broot vebruak hee.

¹⁷Hee schekjt eenen Maun ver an häa, Josef wort aus Kjnajcht vekoft.

¹⁸See prasste siene Feet en een Stock (Faslen), hee kjeem en daut Iesa,

¹⁹bot de Tiet, doa sien Wuat enntroff; daut Wuat Gottes am jereinicht haud.

²⁰De Kjennich schekjt han un leet am loos, de Harscha äwa de Velkja, un muak am frie;

²¹hee sad am toom Haren äwa sien Hus, un toom Harscha äwa aul sien Ieejentum,

²²om siene Ferschten too binjen no siene Lost, un daut hee siene Eltestasch Weisheit lieed.

²³Un Israel kaum no Ägipten, un Jakob hild sikj em Launt Ham opp.

²⁴Un hee muak sien Volkj sea fruchtboa, un muak daut stoakja aus siene Bedrenja.

²⁵Hee dreid äa Hoat, sien Volkj too haussen, Oajalest too eewen aun siene Kjnajchts.

²⁶Hee schekjt Moses, sienen Kjnajcht, Aaron, däm hee uterwält haud.

²⁷See deeden unja an siene Tieekjen, un Wunda em Launt Ham.

²⁸Hee schekjt Diestanis un muak diesta; un see wieren nich wadaspanstich jäajen siene Wieed.

²⁹Hee vewaundeld äare Wota en Bloot, un leet äare Fesch stoawen.

³⁰Daut wimeld äa Launt voll Poggen, enne Stowen de Kjennichs.

³¹Hee säd, un daut kaumen Hunjsfläaje, Stäakjmidje en aul äare Jrensen.

³²Hee jeef an Hoagel aus Räajen, flaumendet Fia en äarem Launt;

³³un hee schluach äare Wienstakj un Fiejebeem, un vebruak de Beem en äarem Launt.

³⁴Hee säd, un daut kaumen Heischrakjen un Grausshoppasch onen Zol;

³⁵un dee frauten aulet Krut en äarem Launt un frauten de Frucht von äare Stap.

³⁶Un hee schluach aule Ieeschtjeburt en äarem Launt, dee aule Ieeschte äare Krauft.

³⁷Un hee fieed an rut met Selwa un Golt, un kjeen Kjrenkjlicha wia en siene Stam.

³⁸Froo wia Ägipten, daut see uttrocken; dan äa Schrakj wia opp an jefollen.

³⁹Hee spreed eene Wolkj aus eene Dakj ut, un een Fia, de Nacht too bedache.

⁴⁰See foddaden, un hee leet Puttjenutts komen; un met Broot vom Himmel foodad hee an.

⁴¹Hee muak däm Steen op, un daut rand Wota rut; dee randen enne drieeje Uaten aus een Stroom.

⁴²Dan hee docht aun sien heiljet Wuat, Abraham, sienem Kjnajcht.

⁴³Un hee fieed sien Volkj rut met Freid, met Jubel siene Uterwälde.

⁴⁴Un hee gauf an de Lenda de Velkja, un daut von dee Velkja naumen see aus Ieejentum;

⁴⁵doamet see siene Sazungen beoobachten un siene Jesazen bewoaren. Loft däm Har!