Read De Bibel JHF Psalm 109 Bible Online

Psalm 109 - De Bibel JHF bible

Psalm 109

¹Däm Väasenja. Von David. Een Psalm. Gott es mien Riem, sie nich stell!

²Dan daut Mul de Gottloose un daut Mul de Läajes ha sikj jäajen mie opjemoakt, met Läajes Tungen ha see to mie jerät;

³un met Wieed von Hauss ha see mie omrinjt un ha onen Uasoak jäajen mie jesträden.

⁴Fa miene Leew fiende see mie aun; oba ekj sie emma em Jebäd.

⁵Un see ha mie Beeset fa Goodet erwesse un Hauss fa miene Leew.

⁶Bestal eenen Gottloosen äwa am, un een Vekjläaja (Soton) steit aun siene Rajchte!

⁷Wan hee jerecht woat, jeit hee schuldich ut, un sien Jebäd woat too ne Sind!

⁸Siene Doag sent weinje, sien Aumt kjricht een aundra!

⁹Siene Säns sent Weise, un siene Fru eene Wätfru!

¹⁰Un muchten siene Säns omhäa trakjen un prachren un wiet auf von äare vewuste Woninj no Broot sieekjen!

¹¹De Wuchra nemt aules, waut hee haft, un Framde muchten siene Oabeit roowen!

¹²Hee haft kjeenem, dee am Jnod bewoat, un daut es kjeena, dee siene Weise jnädich es!

¹³Siene Nokomen mucht utjerot woaren; em näakjsten Jeschlajcht lasch äa Nomen ut!

¹⁴Ver däm Harn woat de Ojjerajchtichkjeit siene Vodasch jedocht, un de Sinden siene Mutta woaren nich utjelascht woaren!

¹⁵See sent bestendich ver däm Harn, un hee rott äa Jedajchnis vonne Ieed ut!

¹⁶Wiels hee nich doaraun docht, Jnod too eewen, un vefoljd däm älenden un oamen Maun, un däm, dee em Hoat vezoagt wia, om am omtobrinjen.

¹⁷Un hee leewd dän Fluch, soo kjemt hee opp am! Un hee haud kjeen Jefaulen aun Säajen, soo es hee wiet auf von am!

¹⁸Un hee trock Fluch aun aus sien Kjleet, soo drinkjt hee aus Wota en sienem Ennalichen un aus Eelj en siene Jläda!

¹⁹Hee es am aus een Kjleet, en daut hee sikj bekjleet, un met eenem Jirtel, doamet hee sikj emma ombinjt!

²⁰Daut es de Loon miene Jäajna vom Harn ut, un dee, dee Beeset räden jäajen miene Seel!

²¹Oba du, Gott, mien Har, haundel met mie om dienen Nomen haulwen; wiels diene Jnod goot es, rad mie!

²²Dan ekj, ekj sie älent un oam, un mien Hoat es vewund en mienem Ennalichen.

²³Aus een Schauten, wan hee sikj strakjt, ekj go doahan, woa vejoacht aus eene Heischrakj.

²⁴Miene Kjnee schwäakje vom Fausten, un mien Fleesch es aufjemoagat.

²⁵Un ekj, ekj sie an toom Spott jeworden; wan see mie seenen, schedren see äarem Kopp.

²⁶Halp mie, Har, mien Gott! Rad mie no diene Jnod!

²⁷Doamet see weeten, daut dit diene Haunt es, daut du, Har, daut jedonen hast.

²⁸Lot an flieekje, oba du säajen! See stonen opp, soo lot an beschämt woaren, un dienem Kjnajcht sikj freien.

²⁹Lot miene Jäajna bekjleet woaren met Schaund, un en äare Schmach sikj bekjleede aus en eenen Mauntel!

³⁰Ekj woa däm Harn sea danken met mienem Mul, un enne Medd väle woa ekj am lowen.

³¹Dan hee stunt too Rajche vom Oamen, om am to raden von dän, dee siene Seel rechten.