Read De Bibel JHF Psalm 18 Bible Online

Psalm 18 - De Bibel JHF bible

Psalm 18

¹Däm Väasenja. Von däm Kjnajcht Gottes, von David, dee de Wieed en disem Leet toom Harn räd aun däm Dach, aus de Har am jerat haud ut de Haunt aule siene Fiend un ut Saul siene Haunt.

²Un hee säd: Ekj leew die, Har, miene Krauft!

³De Har es mien Fels un miene Burjch un mien Rada; mien Gott, mien Fels, opp am woa ekj vetruen, mien Schilt un mien Huarn von mienem Heil, miene huage Fastinj.

⁴Ekj woa däm Harn aunroopen, dee too lowen es, un ekj woa jerat woaren von miene Fiend.

⁵Daut omrinje mie doodes Faslen, un de Streem Belials erschrakjte mie.

⁶De Faslen de Unjawelt omrinjden mie, see bejäajende mie met Doodesschlenjen.

⁷En miene Bedrenkjnis roopt ekj toom Harn, un ekj schrieech to mienem Gott, hee hieed ut sienem Tempel miene Stemm, un mien Schrieen ver am kjeem en siene Uaren.

⁸Doa wankt un bäbt de Ieed, un Gruntloag de Boaj zettad un wankt, wiels hee oajalich wia.

⁹Ruak stieech opp von siene Näs, un Fia fraut ut sienem Mul; jlieejende Kole brende ut am.

¹⁰Hee neijd de Himmel un fua erauf, un Dunkel wia unja siene Feet.

¹¹Un hee fua opp eenem Cherub un fluach doahäa; un hee schwäbd oppe Wint Fitiche (Flichten).

¹²Diestanis muak hee to siene Bedakjunk, too sienem Zelt runtom sikj häa, Diestanis de Wota, dichte Himmelswolkjen.

¹³Ut däm Glauns ver am fuaren siene dichte Wolkjen vebie, Hoagel un Fiakolen.

¹⁴Un daut donnad de Har em Himmel, un de Hechsta leet siene Stemm schaule, Hoagel un Fiakolen.

¹⁵Un hee schoot siene Feilasch un vestreid dee, un hee schliesad Blitzen un vewerd an (de Fiend).

¹⁶Un daut worden jeseenen de Wotaläachten, un de Gruntloag vom Ieedkjreis worden opjedakjt ver dienem Schellen, Har, von däm Schnuwe un Frodem diene Näs.

¹⁷Hee strakjt siene Haunt ut von doa Bowen, hee neem mie, hee trock mie ut grootem Wota.

¹⁸Hee rad mie von miene stoakje Fiend un von miene Haussa, dan dee wieren stoakja aus ekj.

¹⁹Dee bejäajende mie aun mienem Ojjlekjsdach, oba de Har wia mie to eene Stett.

²⁰Un hee fieed mie rut enne Wiede (Frieheit), hee muak mie frie, wiels hee aun mie Jefaulen haud.

²¹De Har vejelt mie no miene Jerajchtichkjeit, no de Reinheit miene Henj beloohnt hee mie.

²²Dan ekj ha de Wäaj Gottes bewoat, un sie von mienem Gott nich fräfelhauft aufjegonen.

²³Dan aule siene Rajchte wieren ver mie, un siene Sazungen (Jebooten), ekj doo dee nich von mie steeten.

²⁴Un ekj wia vollkomen am jäajenäwa, un heed miene Ojjerajchtichkjeit.

²⁵Un de Har vejelt mie no miene Jerajchtichkjeit, no de Reinheit miene Henj ver siene Uagen.

²⁶Jäajen däm Frommen bewiest du die leeftolich, jäajen däm vollkomnen Maun wiest du die vollkomen;

²⁷jäajen däm Reinen bewiest du die rein, un jäajen däm Faulschen bewiest du die entjäajen striedent (vedreit).

²⁸Dan du woascht daut älende Volkj raden, un de huage Uagen woascht du rauf saten.

²⁹Dan du latst mien Licht schienen; Har, mien Gott, bedacht miene Diestanis.

³⁰Dan met die woa ekj jäajen eene Schoowa ranen, un met mienem Gott woa ekj eene Mia äwasprinjen.

³¹Gott, - sien Wajch es vollkomen; Gottes Wuat es rein, een Schild es hee fa aule, dee opp am vetruen.

³²Dan wäa es Gott, buta däm Har? Un wäa een Fels, aus blooss ons Gott?

³³Dee Gott, dee mie met Krauft omgortet un vollkomen moakt mienen Wajch.

³⁴Dee miene Feet aus däm Hersch siene moakt, un mie hanstalt opp miene Hecht;

³⁵dee miene Henj däm Kaumf lieet, un miene Oarms spaunen däm koppanen Boagen.

³⁶Un du jeefst mie daut Schilt von dienem Heil, un diene Rajchte stett mie, un diene Rauflotung moakt mie groot.

³⁷Du muakst Rum fa miene Schräd unja mie, un miene Kjnechel ha nich jewankt.

³⁸Miene Fiend juach ekj no un errieekjt an, un jinkj nich trigj, bat see oppjeräwen wieren.

³⁹Ekj veschmatad an, un see kunnen nich oppstonen; see follen unja miene Feet.

⁴⁰Un du omgortest mie met Krauft toom Striet, buagst unja mie, dee jäajen mie oppstunden.

⁴¹Un du hast mie däm Rigjen miene Fiend jejäft; un miene Haussa, ekj venicht an.

⁴²See schrieejen, un kjeen Rada wia doa - toom Harn, un hee auntwuad an nich.

⁴³Un ekj vereef an aus Stoff ver däm Wint; aus Gaussen Drakj schedd ekj an ut.

⁴⁴Du radsd mie ut de Striedichkjeiten unjrem Volkj; du sadsd mie toom Haupt de Nazionen; een Volkj, daut ekj nich kjand, deent mie.

⁴⁵Sooboolt äa Ua hieed, jehorchen see mie; de Säns de Framde sent mie unjadon met schmeichlen.

⁴⁶De Säns de Framde worden krauftloos un komen zetrich ut äare Schlossa.

⁴⁷De Har läft, un jepreist (veharlicht) es mien Fels! Un erhowen woat de Gott von mienem Heil!

⁴⁸Dee Gott, dee mie Rach jeef un Velkja mie unjadon muak,

⁴⁹dee mie rad von miene Fiend. Jo, du erhoowst mie äwa dee, dee jäajen mie oppstunden; von däm Maun de Jewault muakst du mie frie.

⁵⁰Doarom, Har ekj well die danken unja de Velkja, un dienem Nomen Psalmen sinjen,

⁵¹die, dee groot moakt de Radunge von sienem Kjennich, un Goodet wiest sienem Jesaulwden, David un sienem Somen eewichlich.