Read De Bibel JHF Psalm 31 Bible Online

Psalm 31 - De Bibel JHF bible

Psalm 31

¹Däm Väasenja. Een Psalm von David.

²Opp die, Har, vetru ekj; lot mie nich beschämt woaren; rad mie en diene Jerajchtichkjeit!

³Näaj dien Ua no mie, ielend rad mie! Sie mie een Fels de Tooflucht, een Hus met ne Fastinjmia, om mie to raden!

⁴Dan mien Fels un miene Burjch best du; un om dienen Nomen wellen fia mie un leid mie.

⁵Trakj mie ut däm Nat, daut see mie heimlich jelajcht ha; dan du best miene Krauft (Tooflucht).

⁶En diene Haunt befäl ekj mienen Jeist. Du hast mie erleest, Har, du trua Gott (El).

⁷Jehausst ha ekj dee, dee opp nutzloose Jetta achten, un ekj ha oppem Harn vetrut.

⁸Ekj well froo sennen un mie freien en diene Jnod; dan du hast mien Älent aunjeseenen, hast Kjantnis jenomen von de Bedrenkjnisen en miene Seel,

⁹un hast mie nich utjeleewat enne Haunt de Fiend, hast en wiedem Rum miene Feet jestalt.

¹⁰Sie mie jnädich, Har! Dan ekj sie en Bedrenkjnis; vom Jrämme vefelt mien Uag, miene Seel un mien Lief.

¹¹Dan en Kumma (Jrim) veschwinjt mien Läwen, un miene Joaren em vesefze; miene Krauft wankt derch miene Ojjerajchtichkjeit, un miene Been (Knoakes) vefaule.

¹²Fa aule miene Bedrenja sie ekj uk miene Nobasch sea toom Spott jeworden, un toom Schrakj fa miene Bekaunde; dee mie oppe Gauss seenen, ranen fa mie.

¹³Ekj sie vejäten em Hoat aus een Jestorwna; ekj sie jeworden aus een twei jeschloagnet Jefäss.

¹⁴Dan ekj ha de Veachtunge von väle jehieet, een Schrakj om mie; endäm see aula toop jäajen mie rotschlonen, see denkjen (sennen) doaraun, mie daut Läwen too nämen.

¹⁵Oba ekj, ekj ha opp die vetrut, Har; ekj säd: Du best mien Gott!

¹⁶En diene Haunt sent miene Tieden; rad mie ut de Haunt miene Fiend un von miene Vefolja!

¹⁷Lot dien Aunjesecht dachen äwa dienen Kjnajcht, rad mie en diene Jnod!

¹⁸Har, lot mie nich too Schaund woaren, dan ekj ha die aunjeroopt! Lot beschämt woaren de Gottloose, lot an stell sennen em Doodenrikj (griechisch: Hades)!

¹⁹Lot vestomme (stomm woaren) de Läajna äare Leppen, dee met Stolt un Veachtunk Frajchheit räden jäajen däm Jerajchten!

²⁰Woo groot es diene Jnod (dien Goodet), daut du oppbewoat hast fa dän, dee die ferchten, jewirkjt fa dee, dee opp die vetruen, em Aunjesecht de Menschenkjinja.

²¹Du vestopst an en däm Veborjnen, dienem Aunjesecht, von de Veschwierunge de Menschen; du bewoascht an en eenem Zelt fa däm Striet de Tungen.

²²Jepreist (veharlicht) es de Har! Dan wundaboa haft hee siene Jnod aun mie bewäsen en eene fauste Staut.

²³Ekj säd zwoa en mienem Vezoagen: Ekj sie aufjeschnäden von diene Uagen; dannoch hieescht du de Stemm en mienem Bedden, aus ekj no die schrieech.

²⁴Leeft däm Harn, aule siene Fromme! De True bewoat de Har un vejelt em äwamot däm, de Stolt haundelt (eeft).

²⁵Siet stoakj, un jun Hoat fot Moot, aula, dee jie oppem Harn vetruen!