Read De Bibel JHF Psalm 78 Bible Online

Psalm 78 - De Bibel JHF bible

Psalm 78

¹Een Maskil. Von Asaf. Horch, mien Volkj, opp miene Lia! Neijt jun Ua no de Wieed ut mienem Mul!

²Ekj well mien Mul opmoaken to eenem Spruch, well Rotsel väabrinjen loten ut de oole Tiet.

³Waut wie jehieet un erfoaren un onse Vodasch ons vetalt ha,

⁴wie wellen äare Säns daut nich jeheem hoolen, un däm komenden Jeschlajcht däm Riem Gottes un siene Macht un siene Wundawoakjen, dee hee jedonen haft, vetalen.

⁵Dan hee haft een Zeichnis en Jakob oppjerecht un een Jesaz jestalt en Israel, dee hee onse Vodasch jeboden haft, doamet see, dee äare Säns metdeelen;

⁶doamet daut komenden Jeschlajcht dee kjant, de Säns, dee jebuaren sellen woaren, un dee oppstonen un see daut äare Säns vetalen;

⁷un opp Gott äa Vetruen saten, un de Dot Gottes (El) nich vejäten un siene Jebooten bewoaren;

⁸un nich wudden aus äare Vodasch, een onjehuarsomet un wadaspanstjet Jeschlajcht, een Jeschlajcht, daut äa Hoat nich befaustijd, un äa Jeist nich tru jäajen Gott wia.

⁹De Säns Efraims, jeeewde Kjamfa met Boagen, jinjen trigj aum Kaumf Dach.

¹⁰See hilden däm Bunt Gottes nich un wäaden sikj, en sienem Jesaz too waundlen;

¹¹un see vegauten siene Doten un siene Wundawoakjen, dee hee an haud seenen loten.

¹²Hee deed Wunda ver äare Vodasch, em Launt Ägipten, enne Jäajent Zoan.

¹³Hee spoold daut Mäa un leet an doa derchgonen, un leet de Wota stonen aus eenen Daum.

¹⁴Un hee leid an aum Dach met de Wolkj un de gaunze Nacht met daut Licht vom Fia.

¹⁵Hee spoold Felse enne Wieste un drenkjt an aus met Streem.

¹⁶Un hee leet Streem ut däm Fels komen un Wota raufranen aus Wotastreem.

¹⁷Doch see deeden wieda han, jäajen am sindjen, endäm see jäajen däm Hechsten wadaspanstich wieren enne Wieste.

¹⁸Un see vesochten Gott en äarem Hoaten, endäm see Speise foddaden fa äare Lost.

¹⁹Un see räden jäajen Gott; see säden: Sull Gott enne Wieste eenen Desch reedmoaken kjennen?

²⁰Kjikj, däm Fels haft hee jeschloagen, un Wota rand rut, un Rieen randen; woat hee uk Broot jäwen kjennen, ooda woat hee sienem Volkj Fleesch veschaufen?

²¹Doarom, aus de Har daut hieed, wort hee oajalich, un Fia brend jäajen Jakob aun, un uk Oaja stieech opp jäajen Israel;

²²wiels see Gott nich jleewden un nich vetruden opp siene Radinj.

²³Un doch haud hee de Wolkjen bowen befoolen un de Däaren vom Himmel opjemoakt,

²⁴un Maunajrett opp an räajnen loten, doamet see auten, un an Jeträajd vom Himmel jeef.

²⁵De Mensch aut Broot de Stoakje (Enjel); hee schekjt an Speise bat see saut wieren.

²⁶Hee fieed aum Himmel däm Oostwint bie, un derch siene Macht juach hee däm Siedwint doatoo;

²⁷un hee leet Fleesch opp an räajnen aus Stoff, un Väajel aus Saunt aum Mäa,

²⁸un leet dee faulen en äa Loaga, runtom äare Woninj.

²⁹Un see auten un worden sea saut, un daut, waut see wullen, fieed hee an too.

³⁰Noch hauden see sikj nich aufjedreit von äare Lost, noch wia äare Speise en äarem Mul,

³¹doa stieech de Oaja Gottes jäajen an opp; un hee warjd unja äare Kjraftje, un de Jinjlinj Israels strakjt hee dol.

³²Bie aul däm sindijden see wada un jleewden nich aun siene Wundawoakjen.

³³Doa leet hee em Frodem veschwinjen äare Doag, un äare Joaren em Schrakj.

³⁴Wan hee an ombrocht, dan fruagen see no am un kaumen trigj un sochten Gott;

³⁵un see dochten doaraun, daut Gott äa Fels es, un Gott, de Hechsta, äa Erleesa.

³⁶Un see heichelden am met äarem Mul, un met äare Tung luage see am;

³⁷dan äa Hoat wia nich faust am jäajenäwa, un see hilden nich tru aun sienem Bunt.

³⁸Oba hee wia boarmhoatich, hee vejeef de Schult un vetiljd an nich; un foaken hilt hee sien Oaja auf un leet sienen gaunzen Oaja nich oppwakjen.

³⁹Un hee docht doaraun, daut see Fleesch sent, een Frodem, dee doahan foat un nich wada kjemt.

⁴⁰Woo foaken wieren see wadaspanstich jäajen am enne Wieste, beleidichde am enne Wiltnis.

⁴¹Un see vesochten Gott emma wada un kjrenkjte däm Heiljen Israels.

⁴²See dochten nich aun siene Haunt, aun däm Dach, doa hee an von däm Bedrenja erleesd,

⁴³aus hee siene Tieekjen en Ägipten deed un siene Wunda enne Felda Zoan.

⁴⁴Hee vewaundeld äare Streem en Bloot, soo daut see äare streemende Wota nich drinkjen kunnen.

⁴⁵Hee schekjt Onjezeffa unja an, dee an freeten, un Poggen, dee an vedorwen.

⁴⁶Un hee jeef de Schirkje (Vetilja) äare Arnt, un äare Oabeit de Heischrakjen.

⁴⁷Hee schluach äare Wienstakj met Hoagel dol, un äare Mulbäabeem met grootem Hoagel.

⁴⁸Un hee jeef äa Vee däm Hoagel han un äare Häaden däm Blitz.

⁴⁹Hee leet sienen brennenden Oaja jäajen an loos, Jrim un Oaja un Älent, eene Schoa von Onjlekjsenjel.

⁵⁰Hee muak sienem Oaja eenen Wajch, enthilt äare Seel nich däm Doot un jeef äa Läwen de Past han.

⁵¹Un hee schluach aule Ieeschtjebuarne en Ägipten, dee Ieeschte de Krauft enne Zelten Ham.

⁵²Un hee leet sien Volkj wajchtrakjen aus de Schop un leid an aus eene Häad enne Wieste;

⁵³un hee fieed an secha, soo daut see sikj nich enjsten; un äare Fiend bedakjt daut Mäa.

⁵⁴Un hee brocht an en siene heilje Jäajent, no disem Boajch, däm siene Rajchte jewonn.

⁵⁵Un hee vedreef de Velkja ver an, un veloost an aus eene Schnua daut Oawgoot un leet an en äare Zelten wonen de Stam Israels.

⁵⁶Oba see vesochten Gott däm Hechsten, un wieren wadaspanstich jäajen am, un siene Zeijnise bewoaden see nich.

⁵⁷Un see jinjen trigj un haundelde ontru aus äare Vodasch; see dreiden sikj om aus een faulscha Boagen.

⁵⁸Un see kjrenkjte am derch äare Hechten un reizte am to Aufgonst derch äare jeschnädne Bilda.

⁵⁹Gott hieed daut un wort oajalich, un hee veacht Israel sea.

⁶⁰Un hee veleet de Wonunk en Silo, daut Zelt, daut hee unjre Menschen oppjeschloagen haud.

⁶¹Un hee jeef en Jefangenschoft siene Macht, un siene Harlichkjeit enne Haunt de Bedrenja.

⁶²Un hee jeef sien Volkj daut Schwieet han, un jäajen sien Oawgoot wia hee oajalich.

⁶³Siene junge Mana freet daut Fia, un siene Junkfrues worden nich besungen (met Kjastinjsleeda);

⁶⁴siene Priesta follen derch daut Schwieet, un siene Wätfrues hielden nich.

⁶⁵Doa wuak opp, aus een Schlopenda, de Har, aus een Held, dee vom Wien jucht;

⁶⁶un hee schluach siene Fiend von hinjen, jeef an eewje Schmach.

⁶⁷Un hee veschmeet daut Zelt Josefs, un däm Staum Efraim erwäld hee nich;

⁶⁸sonda hee erwäld däm Staum Juda, däm Boajch Zion, däm hee leef haud.

⁶⁹Un hee bud aus de Hechten sien Heilichtum, aus de Ieed, dee hee opp eewich jejrindet haft.

⁷⁰Un hee erwäld David, sienen Kjnajcht, un naum am von de Schopshäad;

⁷¹hee leet am von de Muttatieren komen, om Jakob, sien Volkj, too weiden, un Israel, sien Oawgoot.

⁷²Un hee weid an no de Reinheit von sienem Hoaten, un met de Jeschekjlichkjeit siene Henj leid hee an.