Read De Bibel JHF Spricha 1 Bible Online

Spricha 1 - De Bibel JHF bible

Spricha 1

¹De Spricha von Salomo, von David sienem Sän, däm Kjennich von Israel:

²Om Weisheit un Zucht too kjanen, om Wieed det Vetruens too vestonen,

³om to emfangen ensechtsvolle Zucht, Jerajchtichkjeit, Rajcht un Opprechtichkjeit;

⁴om eenfeltje Kluakheit to jäwen, däm Jinjlinkj Erkjantnis un Besonnenheit.

⁵De Weisa woat hieren un aun Kjantnis toonämen, un de Veständja woat sikj weisen Rot holen;

⁶om eenen Spruch too vestonen un rotselhauften Räden, Wieed de Weise un äare Rotsel.

⁷De Forcht Gottes es Aunfank de Erkjantnis; de Noaren veachten Weisheit un Zucht.

⁸Hea, mien Sän, de Zucht von dienem Voda, un velot nich de Belierunk von diene Mutta!

⁹Dan see woaren een scheena Kraunz dienem Haupt sennen un een Schmuck dienem Hauls.

¹⁰Mien Sän, wan Sinda die locke, soo wellich nich en.

¹¹Wan see sajen: Go met ons, wie wellen opp Bloot luaren, wellen däm Onschuldjen onen Uasoak nostonen;

¹²wie wellen an läwendich veschlinjen aus de Scheol, un onvelazt, aus dän, dee plazlich enne Kul rauffoaren;

¹³wie woaren aulahaunt kostboaret Goot erlangen, woaren onse Hiesa met Raup fellen;

¹⁴du saust dien Loss medden unja ons schmieten, wie aula woaren eenen Biedel haben:

¹⁵Mien Sän, waundel nich met an opp däm Wajch, hool dienen Foot trigj von äarem Stich;

¹⁶dan äare Feet ranen nom Beesen, un see spooden sikj, Bloot too vejeeten.

¹⁷Dan vejäfs woat daut Nat utjespaunt ver de Uagen aule Väajel;

¹⁸oba see luaren opp äa ieejnet Bloot, stonen äare ieejne Seel no.

¹⁹Soo sent aul dee äare Wäaj, dee no Habsucht trachten: See nemt äarem ieejnen Haren daut Läwen.

²⁰De Weisheit schricht buten, see lat oppe Gaussen äare Stemm schaule.

²¹See roopt aun de Akj loarmende Plauz; aun de Däaren de Dooasch, enne Staut räd see äare Wieed:

²²Woo lang, jie Eenfeltje, well jie Eenfeltichkjeit leewen, un woaren Spata äare Lost aum Spott haben, un Noaren Erkjantnis haussen?

²³Dreit junt om no miene Zucht! Kjikj, ekj well junt mienem Jeist väaschtreeme loten, well junt toweeten loten miene Räd.

²⁴Wiels ekj roopt, un jie junt jewäat ha, miene Haunt utjestrakjt, un kjeena doaropp acht,

²⁵un jie aulen mienen Rot veschmäten, un miene Zucht nich haben wullen:

²⁶Soo woa uk ekj bie junem Onjlekj lachen, woa spotten, wan jun Schrakj kjemt;

²⁷wan jun Schrakj kjemt aus een Onwada, un jun Onjlekj nenn brakjt aus een Storm, wan Bedrenkjnis un Angst äwa junt komen.

²⁸Dan woaren see mie aunroopen, un ekj woa nich auntwuaden; see woaren mie iewrich sieekjen, un mie nich finjen:

²⁹Doarom, daut see Erkjantnis jehaust un de Forcht Gottes nich erwält ha,

³⁰nich ennjewellicht ha en mienem Rot, vespotten aule miene Zucht.

³¹Un see woaren äten von äare wäajes Frucht, un von äare Rotschläaj saut woaren.

³²Dan daut Auffaulen de Eenfeltje woat an doot moaken, un de Sorjloosichkjeit de Noaren an ombrinjen;

³³oba wäa opp mie hieet, woat secha wonen, un woat ruich sennen ver daut Onjlekjsschrakj.