Read De Bibel JHF Spricha 19 Bible Online

Spricha 19 - De Bibel JHF bible

Spricha 19

¹Bäta een Oama, dee en siene Vollkomenheit waundelt, aus wäa vekjieede Leppen un doabie een Noa es.

²Uk Onkjantnis de Seel es nich goot; un wäa met de Feet haustich es, jeit fälahauft.

³De Noaheit vom Mensch vedoaft sienen Wajch, un sien Hoat grollt jäajen däm Harn.

⁴Rikjtum veschauft väl Frind; oba de Oama - sien Frint trant sikj von am.

⁵Een faulscha Zeij woat nich fa schultloos jehoolen woaren; un wäa Läajes utsajcht, woat nich wajchranen.

⁶Väle schmeichlen eenem Adeljen, un aula sent Frind von däm Maun, dee Jeschenkja jeft.

⁷Aule Breeda vom Oamen haussen am; wooväl mea trakjen sikj von am siene Frind trigj! Hee jajcht Wieed no, dee nuscht sent.

⁸Wäa Vestaunt jewent, leeft siene Seel; wäa opp Vestentnis acht, woat Jlekj erlangen.

⁹Een faulscha Zeij woat nich schultloos jehoolen woaren, un wäa Läajes utsajcht, woat omkomen.

¹⁰Goot läwen jeziemt nich eenem Noa; wooväl weinja eenem Kjnajcht, äwa Ferschten too harschen!

¹¹Eenem Mensch siene Ensecht moakt am jeduldich, un sien Riem es daut, Vegonen too äwaseenen.

¹²De Kjennichsoaja es aus daut Gnorre junge Leiws, oba sien Wooljefaulen aus Deiw opp daut Grauss.

¹³Een onbedochta Sän es een Onjlekj fa sienem Voda; un eene zenkjische Fru es eene bestendje Drepp.

¹⁴Hus un Goot sent een Oawgoot de Vodasch, oba eene ensechtsvolle Fru kjemt vom Harn.

¹⁵Fulheit vesenkjt en deepen Schlop, un eene jlikjjeltje Seel woat hungren.

¹⁶Wäa daut Jeboot bewoat, bewoat siene Seel; wäa siene Wäaj veacht, woat stoawen.

¹⁷Wäa sikj de Oame erboarmt, liet däm Harn; un hee woat am sien Gootsdoonen vejelten.

¹⁸Strof dienen Sän, wiels noch Hopninj doa es; oba tracht nich doano, am doottomoaken.

¹⁹Wäa wadaspanstich es, mott doaväa betolen; dan wan du uk ennjripst, soo moakst du daut blooss noch schlemma.

²⁰Hea opp Rot un nemm Zuchtijung aun, doamet du weis best enne Tookunft.

²¹Väl Jedanken sent en däm Hoaten von eenem Maun; oba de Rotschluss Gottes, hee kjemt tostaund.

²²De Wellen von Menschen moakt siene Mildheit ut, un bäta een Oama aus een läajna Maun.

²³De Forcht Gottes es toom Läwen; un saut vebrinjt maun de Nacht, woat vom Beesen nich bestroft.

²⁴De Fula stakjt siene Haunt enne Komm un hee brinjt dee nich eenmol trigj no sienem Mul.

²⁵Schleist du däm Spata, soo woat de Eenfeltja kluak; un wiest maun däm Vestendjen trajcht, soo woat hee Erkjantnis vestonen.

²⁶Wäa däm Voda Jewault aundeit, de Mutta vejajcht, es een Sän, dee Schaund un Schmach brinjt.

²⁷Lot auf, mien Sän, opp de Zucht to hieren, om dan auftoerre vonne Wieed de Erkjantnis.

²⁸Een nuschtnitzja Zeij vespott daut Rajcht, un daut Mul de Gottloose veschlinjt Onheil.

²⁹Fa de Spata sent Stroofjerechten reed, un Schläaj fa Rigjes de Noaren.