Read De Bibel JHF Spricha 28 Bible Online

Spricha 28 - De Bibel JHF bible

Spricha 28

¹De Gottloose ranen, uk wan an kjeena vefolcht; oba de Jerajchte sent jetreest aus een junga Leiw.

²Derch de Äwaträdunk (Sinden) en eenem Launt woaren siene Ferschten väl; oba derch eenen veständjen, ensechtjem Maun woat sien Bestaund velenjat.

³Een oama Maun, dee de Jerinje bedrekjt, es een Räajen, dee wajch schwamt un kjeen Broot brinjt.

⁴Dee daut Jesaz veloten, riemen de Jesazloosichkjeit; oba dee daut Jesaz hoolen, räaje sikj jäajen an opp.

⁵Beese Menschen vestonen daut Rajcht nich; oba dee däm Harn sieekjen, vestonen aules.

⁶Bäta een Oama, dee en siene Vollkomenheit waundelt, aus een Vekjieeda, dee opp 2 Wäaj jeit un doabie rikj es.

⁷Een veständja Sän bewoat daut Jesaz; oba wäa met Vekwosa omjeit, moakt sienem Voda eene Schaund.

⁸Wäa sien Vemäajen derch Wucha driwt un Zinse vemieet, saumelt daut fa däm, dee sikj de Oame erboarmt.

⁹Wäa sien Ua vom Jesaz hieren aufdreit: Selfst sien Jebäd es een Groll.

¹⁰Wäa Opprechtje opp beesem Wajch err fieet, woat selfst en siene Kul faulen; oba de Vollkomne woaren Goodet oawen.

¹¹Een rikja Maun es weis en siene Uagen, oba een veständja Oama sitt am derch un derch.

¹²Wan de Jerajchte sikj freien, es de Pracht groot; oba wan de Gottloose nohecht komen, vestäakjen sikj de Menschen.

¹³Wäa siene Äwaträdungen vestakjt, woat kjeen Jelinjen ha; oba dee bekjant un lat, woat Erboarmunk kjrieen.

¹⁴Jlekjseelich de Mensch, dee sikj emma fercht; oba wäa sien Hoat vehoat, woat em onjlekj faulen.

¹⁵Een brellenda Leiw un een hungaja Boa: Soo es een jesazloosa Harscha äwa een oamet Volkj.

¹⁶Een Ferscht, onen Vestaunt un rikj aun Jewault! Wäa onrajchten Jewenst haust, woat siene Doag velenjren.

¹⁷Een Mensch, dee met däm Bloot von eene Seel belaust es, woat oppe flucht sennen bat enne Kul: Maun unjastett am nich!

¹⁸Wäa vollkomen waundelt, woat jerat woaren; oba wäa vekjieet opp 2 Wäaj jeit, woat opp eenmol faulen.

¹⁹Wäa sien Launt bebut, woat met Broot saut jemoakt woaren; oba wäa nutzloose Dinj nojajcht, woat met Oamoot saut jemoakt woaren.

²⁰Een trua Maun haft väl Säajen; oba wäa schwind rikj woaren well, woat nich schultloos sennen.

²¹De Persoon auntoseenen es nich goot, un om een Haups Broot kaun een Maun sikj vegonen.

²²Een Maun, dee haustich no Rikjtum es, un hee erkjant nich, daut Mangel äwa am komen woat.

²³Wäa eenem Mensch stroft, woat nohäa mea Gonst finjen, aus wäa met de Tung schmeichelt.

²⁴Wäa sienem Voda un siene Mutta berooft un sajcht: Daut es kjeene Sind! Dee es een Frint vom Vedoawnis.

²⁵De Habjieja erräacht Zank; oba wäa oppem Harn vetrut, woat sea saut.

²⁶Wäa opp sien Hoat vetrut, dee es een Noa; oba wäa en Weisheit waundelt, dee woat jerat.

²⁷Wäa däm Oamen jeft, woat kjeenem Mangel ha; oba wäa siene Uagen vestakjt, woat veflucht woaren.

²⁸Wan de Gottloose nohecht komen, vestäakjen sikj de Menschen; un wan dee omkomen, vemieren sikj de Jerajchte.