Read De Bibel JHF Liera 2 Bible Online

Liera 2 - De Bibel JHF bible

Liera 2

¹Ekj säd en mienem Hoaten: Wool aun dän, ekj well die proowen derch Freid un daut Goode jäwen! Oba kjikj, uk daut es Eitelkjeit.

²Ekj säd toom Lache, daut es onsennich; un to de Freid, waut deit see dan!

³Ekj beschloot en mienem Hoaten, mien Lief derch Wien too fläajen, wäarend mien Hoat sikj met Weisheit beschafticht, un daut met de Noaheit too hoolen, bat ekj sach; waut fa de Menschenkjinja goot wia, unja däm Himmel to doonen de Zol äare Läwensdoag.

⁴Ekj unjaneem groote Woakjen: Ekj bud mie Hiesa, ekj plaunt mie Wiengoades;

⁵ekj muak mie Goades un Lostgoades, un plaunt doabennen aulahaunt Fruchtbeem;

⁶ekj muak mie Wotastreem, om doarut däm waussenden Woolt met Beem to drenkjen.

⁷Ekj koft Kjnajchts un Deenstmejales un haud Husjebuarne; ekj haud uk een grootet Rikjtum aun Rinda un Kjlienvee, mea aus aula, dee ver mie en Jerusalem wieren.

⁸Ekj saumeld mie uk Selwa un Golt un Rikjtum de Kjennichs un Launtschoften; ekj veschauft mie Senja un Senjarinen, un Vejnieejen de Menschenkjinja: Fru un Frues.

⁹Un ekj wort groot un jrata, mea aus aula, dee ver mie en Jerusalem wieren. Uk miene Weisheit bleef mie.

¹⁰Un waut emma miene Uagen haben wullen, ekj säd an nuscht auf; ekj säd mienem Hoaten kjeene Freid auf, dan mien Hoat haud Freid von aul miene Mieej, un daut wia mien Deel von aul miene Mieej.

¹¹Un ekj dreid mie han no aul miene Woakjen, dee miene Henj jemoakt hauden, un no de Mieej, met waut wirkjend ekj mie aufjemieecht haud: Un kjikj, daut aules wia Eitelkjeit un een utholen no Wint; un daut jeft kjeen Jewenst unja de Sonn.

¹²Un ekj dreid mie, om Weisheit un Onsenn un Noaheit auntoseenen. Dan waut woat de Mensch doonen, dee nom Kjennich komen woat? Waut maun aul lenjst jedonen haft.

¹³Un ekj sach, daut de Weisheit däm Väadeel haft ver de Noaheit, aus daut Väadeel vom Licht ver de Diestanis:

¹⁴De Weisa haft siene Uagen en sienem Kopp, oba de Noa waundelt enne Diestanis. Un ekj erkjand fuaz, daut dit selje Jeschekj an aulen traft;

¹⁵un ekj säd en mienem Hoaten: Aus daut Jeschekj von Noaren woat uk mie bejäajnen, un toowaut sie ekj dan äwaut weis jewast? Un ekj säd en mienem Hoaten, daut uk daut es Eitelkjeit.

¹⁶Dan däm Weisen, aus uk däm Noa, woat kjeen eewjet Aundenkjen tomdeel, wiels enne komenden Doag aules lenjst vejäten sennen woat. Un woo stoaft de Weisa soo aus de Noah han!

¹⁷Doa haust ekj daut Läwen; dan daut Doonen, daut unja de Sonn passieet, jefoll mie nich; dan aules es Eitelkjeit un een utholen no Wint.

¹⁸Un ekj haust aul miene Mieej, met waut ekj mie aufjemieecht haud unja de Sonn, wiels ekj dee däm Mensch hinjaloten mott, dee no mie sennen woat.

¹⁹Un wäa weet, auf hee weis ooda onbedocht sennen woat? Un doch woat hee äwa aul miene Mieej harschen, met waut ekj mie aufjemieecht ha, un wuaraun ekj weis jewast sie unja de Sonn. Uk daut es Eitelkjeit.

²⁰Doa wull ekj vetwiewle von aul de Mieej, met waut ekj mie aufjemieecht haud unja de Sonn:

²¹Dan doa es een Mensch, däm siene Mieej met Weisheit un met Kjantnis un met Ducht es: Un doch mott hee daut eenem Mensch aus Deel aufjäwen, dee sikj nich doarom bemieecht haft. Uk daut es Eitelkjeit un een grootet Onjlekj. -

²²Dan waut haft de Mensch bie aul siene Mieej un biem velangen en sienem Hoat, met waut hee sikj aufmieejt unja de Sonn?

²³Dan aule siene Doag sent Weedoag, un siene Aunstrenjunk es Vedruss; selfst de Nacht rut sien Hoat nich. Uk daut es Eitelkjeit.

²⁴Daut jeft nuscht Bätret unja de Menschen, aus daut maun at un drinkjt un siene Seel Goodet seenen lat bie sienem Mieej. Ekj ha jeseenen, daut uk daut von de Haunt Gottes aufhenjt.

²⁵Dan wäa kaun äten un wäa kaun jeneeten onen am?

²⁶Dan däm Mensch, dee am wooljefaulich es, jeft hee Weisheit un Kjantnis un Freid; oba däm Sinda jeft hee daut Jeschaft, entosaumlen un mieej om daut däm auftojäwen, dee Gott wooljefaulich es. Uk daut es Eitelkjeit un een utholen no Wint.