Read De Bibel JHF Liera 9 Bible Online

Liera 9 - De Bibel JHF bible

Liera 9

¹Dan dit aules ha ekj mie too Hoaten jenomen, un zwoa om dit aules too proowen: Daut de Jerajchte un de Weise un äare Woakjen enne Haunt Gottes sent; noch Leew noch Hauss kjant de Mensch em verut: Aules es ver an (veborjen).

²Aules es soo aus fa aule: Eenatlei Jeschekj fa däm Jerajchten un däm Gottloosen, fa däm Gooden un däm Reinen un däm Onreinen, un fa däm, dee opfat, un däm, dee nich opfat: Aus de Gooda, soo de Sinda, dee, dee schwieet, aus dee, dee däm Eit fercht.

³Daut es een Iebel en aulem, waut unjre Sonn passieet, daut eenatlei Jeschekj aulem toom deel woat; un daut Hoat de Menschenkjinja es voll Boosheit, un Noaheit es en äarem Hoat soo lang see Läwen; un doano jeitet no de Doodes.

⁴Dan fa eenen jiedrem, dee aul dän Läwendjen toojeräakjent woat, jeft daut Hopninj; dan selfst een läwendja Hund es bäta draun aus een doodja Leiw.

⁵Dan de Läwendje weeten, daut see stoawen woaren; oba de Doodje weeten goa nuscht, un see ha kjeenen Loon mea, dan äa Aundenkjen es vejäten.

⁶Soo aus äare Leew aus uk äa Hauss un äa Iewa sent lenjst veschwungen; un see ha eewich kjeen Deel mea aun aulem, waut unjre Sonn es.

⁷Go, at dien Broot met Freid un drinkj dien Wien met een schaftjet Hoat; dan lenjst haft Gott Wooljefaulen aun dienem Doonen.

⁸Diene Kjleeda sent too aula Tiet witt, un daut Eelj mangel nich opp dienem Haupt!

⁹Jeneet daut Läwen met de Fru, dee du leefst, aule Doag en dienem iedlen Läwen, daut hee die unjre Sonn jejäft haft, derch aul diene iedle Doag; dan daut es dien Deel aum Läwen un aun diene Mieej, met waut du die aufjemieecht hast unja de Sonn.

¹⁰Aules, waut diene Haunt errieekjen mucht, daut doo en diene Krauft! Dan daut jeft noch Doonen, noch Äwalajunk, noch Kjantnis, noch Weisheit em Scheol, wuahan du jeist.

¹¹Ekj dreid mie un sach unja de Sonn, daut nich däm Haustjen daut Ranen jehieet, un nich däm Held de Kjrich, un uk nich däm Weisen daut Broot, un uk nich däm Vestendjen daut Rikjtum, un uk nich däm Weetenden de Gonst; dan Tiet un Schekjsol traft an aulen.

¹²Dan de Mensch weet uk siene Tiet nich; aus de Fesch, dee jefangen woaren em beesen Nat, un aus de Väajel, dee enne Schlenj jefangen woaren: Aus dise woaren de Menschenkjinja jefangen, too Ojjlekjstiet, wan dit an platslich äwafelt.

¹³Uk dit ha ekj aus Weisheit unjre Sonn jeseenen, un dee kaum mie groot väa:

¹⁴Daut wia eene kjliene Staut, un weinich Mana wieren doabennen; un jäajen an kaum een groota Kjennich, un hee ommstald dee un bud groote Beloagrungswoakjen jäajen an.

¹⁵Un daut befung sikj doabennen een oama weisa Maun, dee de Staut derch siene Weisheit rad; oba kjeen Mensch docht aun disem oamen Maun.

¹⁶Donn säd ekj: Weisheit es bäta aus Krauft; oba de Weisheit de Oame woat veacht, un siene Wieed woaren nich jehieet.

¹⁷Wieed de Weise, en Ru jehieet, sent mea wieet aus daut Jeschrecht de Harscha unja de Noaren.

¹⁸Weisheit es bäta aus Kjrichsjereetschoft; oba een Sinda venicht väl Goodet.