Read De Bibel JHF Jesaja 10 Bible Online

Jesaja 10 - De Bibel JHF bible

Jesaja 10

¹Wee dän, dee onheils Jesazen veordne, un dee Schriewa, dee Mäjvollet aunfoadje,

²om de Oame vom Jerecht too vedrenjen un de Älendje äa Rajcht en mienem Volkj too beroowen, doamet de Wätfrues äa Raup woaren un see de Weise plindre.

³Un waut well jie aum Strofdach doonen un biem Vedoawen, daut vom wieden häa kjemt? No wäm well jie om Help ranen, un wuahan june Harlichkjeit en Sechaheit brinjen?

⁴Doa blift nuscht aundret äwa, aus unja Jebungne sikj too kjrellen; un unja dootjeschloagne faulen see han. Bie däm aulem dreit sikj sien Oaja nich auf, un noch es siene Haunt utjestrakjt.

⁵Wee! Assur, de Wäd von mienem Oaja! Un de Stock en siene Haunt es mien Jrim.

⁶Jäajen eene ruchloose Nazion woa ekj am schekjen un jäajen daut Volkj von mienem Jrim am befälen, om Raup too roowen un jeroowdet too roowen, un daut toom veklunjen hantojäwen aus Gaussedrakj.

⁷Oba hee meent daut nich soo, un sien Hoat denkjt nich soo; sonda too vetiljen haft hee em Senn un nich weinje Nazionen uttoroden.

⁸Dan hee sajcht: Sent nich miene Feldharren aula toop Kjennichs?

⁹Es nich Kalno aus Karkemisch? Nich Hamat aus Arpad? Nich Samara aus Damaskus?

¹⁰Soo aus miene Haunt de Kjennichrikjs de Jetta errieekjt haft, un äare jeschnizte Bilda wieren mea aus de von Jerusalem un von Samara,

¹¹woa ekj nich, soo aus ekj Samara un siene Jetta jedonen ha, krakjt soo Jerusalem un siene Jetta doonen?

¹²Un daut woat passieren, wan de Har sien gaunzet Woakj aun däm Boajch Zion un aun Jerusalem vollbrocht haft, soo woa ekj strofen de Frucht de Äwahäwung de Hoaten de Kjennichs von Assur un däm Stolt de Huachmoot siene Uagen.

¹³Dan hee haft jesajcht: Derch de Krauft miene Haunt un derch miene Weisheit ha ekj daut jedonen, dan ekj sie vestendich; un ekj veschoof de Jrensen de Velkja un plindad äa Schauz un stad, Troonende rauf, aus een Jewaultja;

¹⁴un miene Haunt haft daut Rikjtum de Velkja errieekjt aus een Nast, un aus maun velotne Eia toop ropt, soo ha ekj de gaunze Ieed toopjeropt: Doa wia kjeena, dee de Flicht räajd, ooda däm Schnowel opmuak un schiepad.

¹⁵Doaf sikj daut Biel jäajen däm riemen, dee doamet hakt? Ooda de Soag sikj jäajen däm wäaren, dee ar trakjt? Aus häft sikj de Stock jäajen däm, dee am nohecht häft, aus hoof een Stock däm nohecht, dee kjeen Holt es!

¹⁶Doarom woat de Har, Gott de Häaschoa, Moagakjeit unja siene Fate schekjen; un unja siene Harlichkjeit woat een Braunt aunbrenne aus een Fiabraunt.

¹⁷Un daut Licht Israels woat too Fia woaren, un sien Heilja too eene Flaum, dee siene Hachels un siene Diestle en Braunt saten un aun janem Dach vebrent woat.

¹⁸Un hee woat de Harlichkjeit von sienem Woolt un siene Fruchtfelda von de Seel bat toom Fleesch venichten, daut et sennen woat, aus wan een Kranka doahan jeit.

¹⁹Un de äwaje de Beem en sienem Woolt woaren too talen sennen: Een Jung kunn an oppschriewen.

²⁰Un daut woat passieren aun janem Dach, doa woaren de Äwajebläwne Israels un dee Wajchjeranden vom Hus Jakob sikj nich mea opp däm stette, dee an schleit; sonda see woaren sikj oppem Harn stette, däm Heiljen Israel, en Woarheit.

²¹De Äwajebläwne woaren trigjdreien, de Äwajebläwne von Jakob nodäm stoakjen Gott.

²²Dan wan uk dien Volkj, Israel, aus de Saunt aum Mäa wia, blooss een äwajebläwnet Deel doavon woat omdreien. Vetiljung es faust beschlooten, see brinjt äwastreemende Jerajchtichkjeit.

²³Dan de Har, Gott de Häaschoa, vollfieet Venichtunk un faust beschlotnet enne Medd de gaunze Ieed.

²⁴Doarom sajcht de Har, Gott de Häaschoa, aulsoo: Forcht die nich, mien Volkj, daut en Zion wont, ver Assur, wan hee die met däm Stock schlonen un sienen Stock jäajen die opphäwen woat no de Wies Ägipten!

²⁵Dan noch om een Kjlienet, soo woat de Jrim too Enj sennen un mien Oaja sikj dreien no äare Venichtunk.

²⁶Un Gott de Häaschoa woat äwa am de Pitsch häwen aus enne Schlacht Midian aum Steen Oreb; un sien Stock woat äwa daut Mäa sennen, un hee woat am opphäwen, aus hee am äwa Ägipten opphoof.

²⁷Un daut woat passieren aun janem Dach, daut siene Laust von siene Schulren un sien Joch von dienem Hauls jenomen woat; un sien Joch woat vom Fat vefaule.

²⁸Hee kjemt jäajen Ajat, trakjt derch Migron; en Michmas lajcht hee sien Jescherr auf.

²⁹See trakjen äwa däm enjen Wajch, bie Geba schlonen see äa Nachtloaga opp. Rama bäbt, Saul siene Gibea rant doavon.

³⁰Schrieen lud, Dochta Gallim! Hea opp, Lais! Auntwuad äa, Anatot!

³¹Madmena ielt doavon, de Bewona von Gadim ranen wajch.

³²Noch vondoag moakt hee hault en Nob; - hee häft siene Haunt jäajen däm Boajch de Dajchta Zion, dän Aunboajch von Jerusalem.

³³Kjikj, de Har, Gott de Häaschoa, hakt met schrakjelje Jewault de Asta auf; un de huach jewossne woaren faulen, un de Nohechtstiende woaren raufjesat.

³⁴Un hee schleit däm dichten Woolt dol met däm Iesa, un de Libanon woat derch eenen Majchtjen faulen.