Read De Bibel JHF Jesaja 29 Bible Online

Jesaja 29 - De Bibel JHF bible

Jesaja 29

¹Wee Ariel, (Gottes-Held) Ariel, Staut, woa David loagad! Doot Joa toom Joa doatoo, lot de Faste enne rund gonen!

²Un ekj woa Ariel bedrenjen, un daut woat Seften un Stänen jäwen. Un see woaren mie sennen aus een Ariel.

³Un ekj woa die runtom ommloagren, un die met Wachposte enschluten, un Woakjen toom Beloagren jäajen die opprechten.

⁴Un doljedrekjt woascht du ut de Ieed räden, un diene Sproak woat doljedrekjt ut de Ieed to hieren sennen; un diene Stemm woat aus dee von eenen Jeist ut de Ieed väakomen, un diene Sproak woat ut däm Stoff fuschle.

⁵Oba aus fiena Stoff woaren de Menj diene Fiend sennen, un aus wajchjepuste Sprie de Menj de Jewaultje; un en eenem Uagenblekj, plazlich, woat daut passieren.

⁶Von de Sied Gottes de Häaschoa woat see bestroft woaren met Donna un met Ieedbäben un grootem Jetees, — Stormwint un Jewitta un vebrennennde Fiaflaum.

⁷Un aus een Droomjesecht enne Nacht woat de Menj aul de Nazionen sennen, dee Kjrich fieren woaren jäajen Ariel, un aule, dee an un äare Fastinj bestiee un an bedrenjen.

⁸Un daut woat passieren, soo aus de Hungaja dreemt, un kjikj, hee at — un hee woakt opp, un siene Seel es ladich; un soo aus de Darschtja dreemt, un kjikj, hee drinkjt — un hee woakt opp, un kjikj, hee es meed un siene Seel darscht: Aulsoo woat de Menj aule Nazionen sennen, dee Kjrich fieren jäajen däm Boajch Zion.

⁹Stutst un staunt! Veblent junt un woat blint! See sent bedrunken, doch nich von Wien; see schoklen, doch nich von stoakjen Jedrenkj.

¹⁰Dan de Har haft eenen Jeist met deepen Schlop äwa junt utjegoten un haft june Uagen veschloten; de Profeeten un june Heipta, dee Jeheemnisen Seena, haft hee bedakjt.

¹¹Un jiedret Jesecht es junt aus de Wieed von eene vesäajelde Schreft jeworden, dee maun eenem jeft, dee läsen kaun, endäm maun sajcht: Läs doch dit! Hee oba sajcht: Ekj kaun nich, dan daut es vesäajelt;

¹²un maun jeft de Schreft eenem, dee nich läsen kaun, endäm maun sajcht: Läs doch dit! Oba hee sajcht: Ekj kaun nich läsen.

¹³Un de Har haft jerät: Wiels dit Volkj met sienem Mul noda kjemt un met siene Leppen mie ieet, un sien Hoat wiet von mie helt, un äare Angst ver mie aunjelieedet Menschenjeboot es:

¹⁴Doarom, kjikj, well ekj wiedahan wundaboa met disem Volkj haundlen, wundaboa un sondaboa; un de Weisheit von siene Weise woat tonuscht woaren, un de Vestaunt siene Veständje sikj vestäakjen.

¹⁵Wee dän, dee äare Pläne deep vestäakjen ver däm Harn, un dee äare Woakjen em Diestren passieren, un dee doa sajen: Wäa sitt ons, un wäa kjant ons?

¹⁶Oo, äwa june Vekjieetheit! Saul dan de Toppmoaka aus de Leem jeacht woaren? Daut dit Woakj von sienem Meista sajcht: Hee haft mie nich jemoakt! Un daut Jemoakte von sienem Erschaufa sajen: Hee vesteit daut nich!

¹⁷Es daut nich noch goa een Kjlienet, daut de Libanon sikj en een Fruchtfeld vewaundelt un daut Fruchtfeld däm Woolt jlikj jeacht woaren woat?

¹⁸Un aun janem Dach woaren de Duwen de Wieed utem Buak hieren, un ut Dunkel un Diestanis woaren de Uagen de Blinje seenen.

¹⁹Un de Älendje woaren äare Freid en däm Harn vemieren, un de Oame unjre Menschen woaren froo sennen en däm Heiljen Israels.

²⁰Dan een Enj haft de Jewault doonenda, un de Spata veschwinjt; un aula woaren utjerot, dee opp Onheil bedocht sent,

²¹dee eenen Mensch om een Wuat schuldich erkjläaren wellen un däm Schlenjen lajen, dee em Dooa Rajcht sprakjt, un fa nuscht däm Jerajchten ut sienem Rajcht vedrenjt.

²²Doarom, soo sajcht de Har, dee Abraham erleest haft, toom Hus Jakob: Jakob woat nich mea beschämt woaren, un sien Aunjesecht woat nich mea blauss woaren.

²³Dan wan hee, wan siene Kjinja daut Woakj miene Henj en siene Medd seenen woaren, soo woaren see mien Nomen heilje; un see woaren däm Heiljen von Jakob heilje un ver däm Gott Israels sikj enjsten.

²⁴Un dee veerrte Jeistes sent, woaren Vestentnis erlangen, un Murrende woaren Lia aunnämen.