Read De Bibel JHF Jesaja 30 Bible Online

Jesaja 30 - De Bibel JHF bible

Jesaja 30

¹Wee de wadaspanstje Kjinja, sajcht de Har, dee Pläne utfieren, oba nich von mie ut, un Vebinjunge schluten, oba nich no mienem Jeist, om Sind opp Sind too vemieren;

²dee hangonen, om no Ägipten rauftogonen, — oba mien Mul ha see nich befroagt — om sikj Tooflucht unja däm Schutz vom Farao too sieekjen unja däm Schauten Ägiptens!

³Un de Schutz vom Farao woat junt too Schmach woaren, un de Tooflucht unja däm Schauten Ägiptens too Schaund.

⁴Dan siene Ferschten wieren en Zoan, un siene Jeschekjte kjeemen en Hanes aun.

⁵Aula woaren beschämt woaren äwa een Volkj, daut an nich nuzt, daut nich too Help un nich toom Nutzen, sonda too Schaund un uk toom Spott woat.

⁶Utspruch äwa de Tieren vom Sieden: Derch een Launt de Bedrenkjnisen un Angst, ut däm Muttaleiw un Leiw, Otta un flieejende Schlang, see droagen opp däm Rigjen de Äselfalms äa Rikjtum un opp de Kameelen Puckels äa Schauz no eenem Volkj, daut nuscht nuzt.

⁷Dan emsonst un vejäfs woat Ägipten halpen. Doarom nan ekj dit Ägipten: Rahab (Äwamoot, Prolarie), dee stell sett.

⁸Nu go han, schriew daut ver an opp eene Tofel un schriew daut en een Buak en; un daut blift fa de lotre Tieden (komenden Dach), opp emma bat enne Eewichkjeit.

⁹Dan daut es een Wadaspanstjet Volkj, veloagne Kjinja, Kjinja, dee daut Jesaz Gottes nich hieren wellen;

¹⁰dee to dee Jeheemnis seenende sajen: Kjikjt nich! Un to de seenende: Profezeit ons nich daut Rechtje, sajcht ons Schmeichelhauftet, profezeit ons Teischunge!

¹¹Got auf vom Wajch, bäajt auf vom Stich; schauft däm Heiljen Israels ver onse Uagen wajch!

¹²Doarom, soo sajcht de Heilja Israels: Wiels jie dit Wuat veschmieten un opp Bedrekjung un Vedreiung vetruen un junt doaropp stette,

¹³doarom woat junt dise Ojjerajchtichkjeit aus eene vom faul bedreiwde Rät sennen, aus een Puckel aun eene huage Mia, dee en eenem Uagenblekj plazlich toopfellt.

¹⁴Un hee woat de Mia vebräakjen, aus maun eenen Leemtopp vebrakjt, dee schoonungsloos veschloagen woat, un von däm, wan hee veschloagen es, nich een Schoawel jefungen woat, om doamet Fia vom Hieet to holen ooda Wota ut eenem Stroom too schapen.

¹⁵Dan soo sajcht de Har, Gott, de Heilja Israels: Derch Tridjdreien un derch Ru wudd jie jerat woaren; em Stellsennen un em Vetruen wudd june Krauft sennen. Oba jie wullen nich;

¹⁶un jie säden: «Ne, sonda opp Pieed well wie flieejen», doarom woa jie ranen; un: «Opp Ranpieed well wie rieden», doarom woaren june Vefolja ranen.

¹⁷Een 1000 woaren ranen ver eenem Eensjen sien Dreiwen; ver däm Dreiwen von 5 woa jie ranen, bat jie äwabliewen aus eene Stang opp de Boajchspetz un aus een Tieekjen opp däm Aunboajch.

¹⁸Un doarom woat de Har vetrakjen, junt jnädich to sennen; un doarom woat hee sikj erhäwen, bat hee sikj junt erboarmt; dan de Har es een Gott vom (toom) Jerecht. Jlekjseelich aula, dee opp am hopen!

¹⁹Dan een Volkj woat en Zion wonen, en Jerusalem. Du woascht nich mea hielen; hee woat opp de Stemm von dienem Schrieen die Jnod bewiesen. Sooboolt hee hieet, woat hee die auntwuaden.

²⁰Un de Har woat junt Broot de Bedrenkjnis un Wota de Triebsaul jäwen. Un diene Liera woaren sikj nich mea vestäakjen, sonda diene Uagen woaren diene Liera seenen;

²¹un wan jie no de rajchte ooda wan jie no de linkje Sied aufbäaje, soo woaren diene Uaren een Wuat hinja die häa hieren: Dit es de Wajch, doabowen got!

²²Un jie woaren dee met Selwa äwatrockne Jetzenbilda un de Kjleeda von diene jegotne goldne Bilda veonreinjen; du woascht an wajchschmieten aus een jrieset Kjleet: «Rut!» woascht du to an sajen.

²³Un hee woat opp diene Sot Räajen jäwen, met waut du däm Aka beseit hast, un Broot aus Frucht vom Ieedboddem, un daut woat fat un noarhauft sennen. Diene Häaden woaren aun janem Dach opp wiede Stapen weiden;

²⁴un de Ossen un de Äselfalms, dee daut Akalaunt beoabeiden, woaren jesolltnet Fooda fräten, daut maun met de Scheffel un met de Forkj jedreit haft.

²⁵Un opp jiedrem huagen Boajch un opp jiedrem Aunboaj woaren Streem, Wotastreem sennen aus aun däm Dach de groote Schlacht, wan de Torms faulen woaren.

²⁶Un daut Licht vom Mon woat aus daut Licht de Sonn sennen, un daut Licht de Sonn woat säwen Mol dacha sennen, aus daut Licht von säwen Doag, aun däm Dach, doa de Har däm Schoden von sienem Volkj vebinjen un siene jeschloagne Wunden heelen woat.

²⁷Kjikj, de Nomen Gottes kjemt von wiet häa. Sien Oaja brent, un de oppstieenda Ruak es jewaultich; siene Leppen sent voll Jrim, un siene Tung es aus een brennendet Fia,

²⁸un sien Odem aus een äwaranenda Stroom, dee bat aun däm Hauls rieekjt: Om de Nazionen too säwen met eenem Säw, toom Vedoawen, un eenen erren fierenden Toom aun de Kjennbaken de Velkja too lajen.

²⁹Jesank woa jie ha aus enne Nacht, doa daut Fast jeheilicht woat, un von Hoaten froo aus dee, dee unja Fleetenspell han gonen, om opp däm Boajch Gottes too komen, toom Fels Israels.

³⁰Un de Har woat hieren loten siene majestätische Stemm, un seenen loten daut sien Oarm met Oajaschnuwe rauffoat un eene brennende Fiaflaum — Wolkjenbruch un stoakja Räajen un Hoagelsteena.

³¹Dan ver de Stemm Gottes woat Assur veschmatat woaren, wan hee met däm Stock schleit.

³²Un daut woat passieren, jiedra Schlag vonne Wäd, de jettliche Bestemmunk, dee de Har opp am rauffoaren lat, jeit unja Tamburin un Zitta; un met oppjehownem Oarm woat hee jäajen am kjamfen.

³³Dan ver lange Tiet es eene Aufschustäd enjerecht; uk fa däm Kjennich es dee reed. Deep, wiet haft hee dee jemoakt, äa Holtklompe haft Fia un Holt eene Menj; aus een Schwäwelstroom sat de Frodem Gottes am en Braunt.