Read De Bibel JHF Jesaja 33 Bible Online

Jesaja 33 - De Bibel JHF bible

Jesaja 33

¹Wee die, Vewiesta, un du selfst wordst nich vewust; un die, Reiba, un maun haft die nich berooft! Sooboolt du daut Vewieste toenj jebrocht hast, woascht du vewust woaren; sooboolt du met däm Roowen foadich best, woascht du berooft woaren.

²Har sie ons jnädich! Opp die hop wie; sie äa Oarm jiedrem Morjen, jo, onse Radinj enne Tiet de Bedrenkjnis!

³Ver däm Bruzhen von dienem Jetimmel ranen de Velkja, ver dienem opphäwen vestreien sikj de Nazionen.

⁴Un wajchjeräten woat jun Raup, aus de Heischrakjen wajchrieten; aus de Heischrakjen ranen, rant maun doaropp loos.

⁵De Har es huach erhowen; dan hee wont huach Bowen, hee felt Zion met Rajcht un Jerajchtichkjeit.

⁶Un daut woat en diene Tiet Sechaheit sennen, de Menj von Heil, von Weisheit un Erkjantnis jäwen; de Angst Gottes woat sien Schauz sennen.

⁷Kjikj, buten schrieen äare Helden, de Freidensboote hielen bettalich.

⁸De Gaussen sent vewust, de Waundra fieren (ruen). Hee haft däm Bunt jebroaken, de Städ veacht, kjeenen Mensch jeacht.

⁹Daut truat, daut Launt schmacht; de Libanon steit beschämt doa, hee vedrieecht; Scharon es aus eene Stap jeworden, un Baschan un Karmel schedren äare Bläda auf.

¹⁰Nu well ekj oppstonen, sajcht de Har; nu well ekj mie opprechten, nu mie opphäwen.

¹¹Jie gonen schwanga met Hei, Stoppel woa jie jebäaren; jun Schnuwe es een Fia, daut junt oppfräten woat.

¹²Un de Velkja woaren too Kaulkj vebrent, aus aufjehakte Hachels, dee em Fia vebrent woaren.

¹³Hieet, jie Wiede, waut ekj jedonen, un dee jie dichtbie sent, erkjant miene Macht!

¹⁴De Sinda en Zion sent vefieet, Bäben haft de Ruchloose jejräpen. «Wäa von ons kaun biem frätendem Fia bliewen? Wäa von ons kaun bie de eewje Gloot bliewen?»

¹⁵Wäa en Jerajchtichkjeit waundelt un opprechtich räd; wäa däm Jewenst de Bedrekjung veacht; wäa siene Henj scheddat, om kjeene Bestäakjung auntonämen; wäa sien Ua tostoppt, om nich von de Blootdoten to hieren, un siene Uagen veschlit, om Beeset nich to seenen:

¹⁶Dee woat oppe Hechten wonen, Felsefastinje sent siene Burjch; sien Broot woat am hanjerieekjt, sien Wota vejeit nich.

¹⁷Diene Uagen woaren däm Kjennich seenen en siene Scheenheit, see woaren een wiedet — opnet Launt seenen.

¹⁸Dien Hoat woat daut Schrakj jedenkjen: Wua es de Schriewa? Woa de Wäaja? Woa, dee de Torms talt?

¹⁹Du woascht daut frajche Volkj nich mea seenen, daut Volkj von onvestendje Sproak, daut maun an nich vesteit, von stottaje Tung, dee maun nich vestonen kaun.

²⁰Kjikj Zion aun, de Staut von onse Fast Vesaumlungen! Diene Uagen woaren Jerusalem seenen, eene ruije Wonstäd, een Zelt, daut nich waundlen woat, dee äare Näajel eewich nich rutjetrocken, un von äare Strenj kjeent niemols loosjeräten woaren woat;

²¹sonda doa es een Majchtja, Gott, bie ons; een Uat von Flusse, von breede Streem: Kjeen roodel Schepp kjemt nenn, un derch daut selje trakjt kjeen majchtjet Schepp.

²²Dan de Har es ons Rechta, de Har ons Feldharr, de Har ons Kjennich; hee woat ons raden.

²³Schlaup henjen diene Strenj; see hoolen daut Jestal von äarem Säajelboom nich faust, hoolen daut Säajel nich utjebreet. — Dan woat de Raup utjedeelt en Menj, selfst Lome plindre däm Raup.

²⁴Un kjeen Enwona woat sajen: Ekj sie schwak. Däm Volkj, daut doabennen wont, woat de Misdot vejäft sennen.