Read De Bibel JHF Jesaja 40 Bible Online

Jesaja 40 - De Bibel JHF bible

Jesaja 40

¹Treest, treest mien Volkj! Sajcht jun Gott.

²Räd toom Hoat Jerusalems, un roopt ar too, daut äare Deensttiet toenj es, daut äare Strof betolt es, daut see von de Haunt Gottes daut Dobbelde jekjräajen ha fa aule äare Sinden.

³Eenem Roopenden siene Stemm: Enne Wieste moakt däm Wajch Gottes reed; moakt enne Stap eene Gauss fa onsem Gott!

⁴Jiedre Läacht saul oppjehowen un jiedra Boajch un Aunboaj raufjesat woaren; un daut Humpelje saul jlikj woaren, un de Aunboajch too ne Läacht!

⁵Un de Harlichkjeit Gottes woat sikj openboaren, un aulet Fleesch metenaunda woat an seenen; dan daut Mul Gottes haft jerät.

⁶Ne Stemm von eenem Rädenden: Roop! Un hee sajcht: Waut saul ekj roopen? «Aulet Fleesch es Grauss, un aule siene Leeftol aus de Bloom oppem Flekj.

⁷Daut Grauss es vedrieecht, de Bloom es aufjefollen; dan de Frodem Gottes haft ar aunjepust. Jewess, daut Volkj es Grauss.

⁸Daut Grauss es vedrieecht, de Bloom es aufjefollen; oba daut Wuat von onsem Gott besteit en Eewichkjeit.»

⁹Stie opp eenen huagen Boajch nopp, Zion, du Vekjindjarin de frooe Bootschoft; häw met Macht diene Stemm opp, Jerusalem, du Vekjindjarin de frooe Bootschoft! Häw ar opp, enjst die nich; saj to de Städa en Juda:

¹⁰Kjikj doa, jun Gott! Kjikj, de Har, Gott, kjemt met Krauft, un sien Oarm eeft Harschoft fa am; kjikj, sien Loon es bie am, un siene Vejeltunk jeit ver am häa.

¹¹Hee woat siene Häad weiden aus een Hoad, de Lama woat hee en siene Oarms nämen un en sienem Bossem droagen, de Suende woat hee saunft leiden.

¹²Wäa haft de Wota jemäten met siene holle Haunt un de Himmel aufjejrenst met de Spaun, un haft däm Stoff de Ieed en een Mot jefot, un de Boaj met de Wichtschol jewoagen un de Aunboaj met Wäajerieschiewe?

¹³Wäa haft däm Jeist Gottes jelenkjt, un wäa haft aus sien Rotjäwa am belieet?

¹⁴Met wäm beräd hee sikj, daut hee am Vestaunt jejäft un am belieet haud äwa däm rajchten Stich, un am Erkjantnis jelieet un am däm Wajch de Ensecht toweeten loten haft?

¹⁵Kjikj, Nazionen sent aus eene Drepp aum Amma un aus een Sauntkuan opp de Wäajerieschiew. Kjikj, Inslen sent aus Stoff, daut nohecht jeit.

¹⁶Un de Libanon rieekjt nich ut toom Brenne, un sien Wilt rieekjt nich ut toom Brauntopfa.

¹⁷Aule Nazionen sent aus nuscht ver am, un woaren ver am onbediedent un ladich jeacht.

¹⁸Un wäm well jie Gott vejlikjen? Un waut fa een Jlikjnis well jie am aun de Sied stalen?

¹⁹Haft de Kjensla daut Bilt jegoten, soo äwatrakjt daut de Golt Schmett met Golt un schweest selwane Kjäden doaraun.

²⁰Wäa oam es, soo daut hee nich väl opfren kaun, dee wält een Holt daut nich fult; hee sieekjt sikj eenen gooden Kjensla, om een Bilt häatostalen, daut nich wackelt.

²¹Weet jie daut nich? Hea jie daut nich? Es junt daut nich von Aunfank vekjindicht worden? Ha jie nich Ensecht erlangt enne Gruntloag de Ieed?

²²Hee es daut, dee doa äwa däm Ieedkjreis troont, un äare Bewona sent aus Heischrakjen; dee de Himmel utjespreed haft aus een dennet Duak un dee utjebreet aus een Zelt toom Wonen;

²³dee de Ferschten tonuscht moakt, de Rechta de Ieed en Nuscht vewaundelt.

²⁴Jrod sent see jeplaunt, jrod sent see jeseit, jrod haft de Stock Wartlen enne Ieed jedräwen: Doa blost hee an aul aun, un see vedrieejen, un een Stormwint roopt an aus Stoppel wajch.

²⁵Met wäm dan well jie mie vejlikjen, dee soo aus ekj sie? Sajcht de Heilja.

²⁶Häft june Uagen ne Hecht un kjikjt: Wäa haft dise doa jeschaufen? Hee, dee äa Häa rutfieet no äare Zol, roopt an aule biem Nomen: Wäajen siene groote Macht un siene stoakje Krauft blift kjeent ut.

²⁷Wuarom sajchst du, Jakob, un rädst du, Israel: Mien Wajch es veborjen ver däm Harn, un mien Rajcht entjeit mienem Gott?

²⁸Weetst du daut nich? Ooda hast du daut nich jehieet? Een Eewja Gott es Jahwe, de Erschaufa de Enj de Ieed; hee woat nich meed, onerforschlich es sien Vestaunt.

²⁹Hee jeft däm Meeden Krauft, un däm onen Vemäajen stoakjt hee sea.

³⁰Un Jinjlinje woaren meed un schwak, un junge Mana faulen han;

³¹oba dee oppem Harn vetruen, jewennen niee Krauft: See häwen de Flichten nohecht aus de Odla; see ranen un woaren nich schwak, see gonen un woaren nich meed.