Read De Bibel JHF Jesaja 42 Bible Online

Jesaja 42 - De Bibel JHF bible

Jesaja 42

¹Kjikj, mien Kjnajcht, däm ekj unjastät, mien Uterwälta, aun däm miene Seel Wooljefaulen haft: Ekj ha mienem Jeist opp am jelajcht, hee woat de Nazionen daut Rajcht toweeten loten.

²Hee woat nich schrieen un nich roopen noch siene Stemm hieren loten oppe Gaussen.

³Daut ennjekjnekjte Rua woat hee nich vebräakjen, un de jlieejende Dacht woat hee nich utlaschen; hee woat no de Woarheit daut Rajcht toweeten loten.

⁴Hee woat nich meed woaren noch dolsinkje, bat hee daut Rajcht oppe Ieed jejrindet haft; un de Inslen woaren opp siene Lia luaren.

⁵Soo sajcht Gott, de Har, dee de Himmel muak un dee utspreed, dee de Ieed utbreed met äa Jewauss, dee däm Volkj opp äa däm Odem jeft, un däm Läwensfrodem dän, dee doaropp waundlen.

⁶Ekj, Gott, ekj ha die jeroopt en Jerajchtichkjeit un naum die aune Haunt; un ekj woa die bewoaren un die toom Bunt fa daut Volkj saten, toom Licht de Nazionen:

⁷Om blinje Uagen optomoaken, om Jefangne ut däm Kjarkja ruttofieren, un ut däm Jefenkjnis, dee enne Diestanis setten.

⁸Ekj sie de Har, daut es mien Nomen; un miene Iea jäw ekj kjeenem aundren, noch mien Riem de jeschnizte Bilda.

⁹Daut Frieejre, kjikj, daut es passieed, un ekj vekjindj Nieet; ea daut väakjemt, lot ekj junt daut hieren.

¹⁰Sinjt däm Harn een nieet Leet, sien Riem vom Enj de Ieed: Dee jie opp daut Mäa foaren, un aules, waut daut felt, jie Inslen un äare Bewona!

¹¹Daut muchten de Stapen äare Stemm opphäwen un äare Städa, de Darpa, dee Kedar bewont; jublen sellen de Bewona von Sela, juche vonne Spetzen de Boaj hia!

¹²Maun mucht däm Harn Iea jäwen un sienem Riem vekjindjen opp de Inslen.

¹³De Har woat uttrakjen aus een Held, aus een Kjrichsmaun däm de Iewa aunstekjt; hee woat eene Schlacht utroopen, jo, een ludet Kjrichsjeschrech opphäwen, sikj aus Held jäajen siene Fiend bewiesen.

¹⁴Von Eewichkjeit sie ekj stell jewast, wia stell, ha mie trigjjehoolen. Aus eene Jebuarende well ekj deep oppodme, schnuwe un jesche tojlikj.

¹⁵Ekj well Boaj un Aunboaj vewusten un aul äa Krut vedrieejen loten; un ekj well Streem too Inslen moaken; un daut Mäa utdräjen.

¹⁶Un ekj well de Blinje opp eenem Wajch fieren, däm see nich kjanen; opp Stiej, dee see nich kjanen, well ekj an gonen loten; de Diestanis ver an well ekj toom Licht moaken, un daut Puckelje too Jlikjet. Daut sent de Dinj, dee ekj doonen un nich loten woa.

¹⁷Dee opp daut jeschnizte Bilt vetruen, dee toom jegotnen Bilt sajen: Du best ons Gott! Woaren trigjgonen, woaren too Schaund woaren.

¹⁸Hieet, jie Doofe! Un jie Blinje, kjikjt häa, om to seenen!

¹⁹Wäa es blint, aus blooss mien Kjnajcht? Un doof aus mien Boote, dän ekj schekj? Wäa es blint aus de Vetruda, un blint aus de Kjnajcht Gottes?

²⁰Du hast väl jeseenen, oba du beachtst daut nich; met opne Uaren hieed hee nich.

²¹Däm Harn jefoll daut om siene Jerajchtichkjeit wellen, daut Jesaz groot un harlich too moaken.

²²Un doch es daut een beroowdet un utjeplindadet Volkj; see sent aula toop en Lajcha jefasselt un en Jefenkjnisen vestoaken; see sent toom Raup jeworden, un kjeen Rada es doa, toom Plindre, un kjeena sajcht: Jeff wada trigj!

²³Wäa unja junt well dit to Uaren nämen, well oppmoakjen un enne Tookunft hieren?

²⁴Wäa haft Jakob toom plindre hanjejäft un Israel de Reibasch? Nich de Har, jäajen däm wie jesindicht ha? Un see wellen nich opp siene Wäaj gonen, un hieeden nich opp sien Jesaz.

²⁵Doa haft hee de Zorngloot un de Kjrichsjewault äwa an utjegoten; un dise haft an runtom aunjestekjt, oba hee es nich too Erkjantnis jekomen; un see ha am en Braunt jestekjt, oba hee naum daut nich too Hoaten.