Read De Bibel JHF Jesaja 44 Bible Online

Jesaja 44 - De Bibel JHF bible

Jesaja 44

¹Un nu hia, Jakob, mien Kjnajcht, un du, Israel, däm ekj erwält ha.

²Soo sajcht de Har, dee die jemoakt un vom Muttalief aun die jeschaufen haft, dee die halpt: Enjst die nich, mien Kjnajcht Jakob, un du, Jeschurun (Rajchtschaufna), däm ekj erwält ha.

³Dan ekj woa Wota jeeten opp daut Darschtje, un Streem opp daut Drieeje; ekj woa mienen Jeist utjeeten opp dienen Somen, un mien Säajen opp diene Nokomen.

⁴Un see woaren oppgonen tweschen däm Grauss aus de Wiede aune Wota Streem.

⁵Disa woat sajen: Ekj sie däm Harn siena; un dee woat Jakob sienem Nomen aunroopen; un jana woat met siene Haunt schriewen: Ekj sie däm Harn siena, un woat däm Nomen Israel eavoll nanen.

⁶Soo sajcht de Har, de Kjennich Israels un sien Erleesa, Gott de Häaschoa: Ekj sie de Ieeschta un sie de Latzta, un buta mie es kjeen Gott.

⁷Un wäa vekjindicht aus ekj, soo vekjindicht hee daut un lajcht mie daut väa! - Von donn aus ekj daut Volkj de Uatiet enjesat ha? Un de Tookunft un waut doa komen woat, muchten see vekjindjen!

⁸Enjst junt nich un zettat nich! Ha ekj die daut nich ver lange Tiet hieren loten un die vekjindicht? Un jie sent miene Zeijen. Jeft daut eenen Gott buta mie? Un daut jeft kjeenen Fels, ekj weet kjeenen.

⁹De Jetzenbilda sent aula toop nuscht, un äare Lieblinj nutzen nuscht; un dee fa an zeijen, seenen nich un ha kjeene Erkjantnis, doamet see beschämt woaren.

¹⁰Wäa haft eenen Gott jemoakt un een Bilt jegoten, daut et nuscht nuzt?

¹¹Kjikj, aule siene Frind woaren beschämt woaren; un de Kjensla sent blooss Menschen. Muchten see sikj aula vesaumlen, hankomen: Enjsten sellen see sikj, aula toop beschämt woaren!

¹²De Iesaschmett haft een Jereetschoft un oabeit bie eenem Kolegloot, un hee moakt daut met Homa un veoabeit daut met sienem kjraftjen Oarm. Hee woat uk hungrich un krauftloos; hee haft kjeen Wota jedrunken un woat meed.

¹³De Holtoabeida spaunt de Schnua, täkjent daut met däm Bliesteft aun, fieet daut met däm Häwel ut un täkjent daut met däm Zerkjel aun; un hee moakt daut aus daut Bilt von eenem Maun, aus de Scheenheit von eenem Mensch, doamet daut en eenem Hus wont.

¹⁴Maun hakt sikj Zeeda auf, ooda nemt eene Steenieekj ooda eene Ieekj, un sieekjt sikj unja de Beem em Woolt eene ut; maun plaunt eene Ficht, un de Räajen moakt ar aum waussen.

¹⁵Un daut deent däm Mensch toom Fia moaken, un hee nemt doavon un woamt sikj; hee hett uk un backt Broot; uk veoabeit hee daut to eenem Gott un schmitt sikj ver am dol, moakt een Jetzenbilt doavon un bäd daut aun.

¹⁶De Halft doavon haft hee em Fia vebrent; bie de Halft doavon at hee Fleesch, brod eenen Brode un woat saut; uk woamt hee sikj un sajcht: Ha! Mie woat woam, ekj feel Fia.

¹⁷Un daut Äwaje doavon moakt hee to eenem Gott, too sienem Jetzenbilt; hee bäd daut aun un schmitt sikj ver am dol, un hee bäd to am un sajcht: Rad mie, dan du best mien Gott!

¹⁸See ha kjeene Erkjantnis un kjeene Ensecht; dan hee haft äare Uagen vekjleewt, daut see nich seenen, un äare Hoaten, daut see nich vestonen.

¹⁹Un maun nemt daut nich too Hoaten, un doa es kjeene Erkjantnis un kjeene Ensecht, daut maun sajcht: De Halft doavon ha ekj em Fia vebrent, un opp siene Kole uk Broot jebackt, Fleesch jebrot, un ha jejäten; un daut Äwaje doavon sull ekj to eenem Aufschu moaken, ekj sull een Stekj Holt aunbäden?

²⁰Wäa de Ausch nojeit - een bedroagdet Hoat haft am erren jefieet, soo daut hee siene Seel nich raden kaun un sajcht: Es nich Läajes en miene Rajchte?

²¹Denkj doaraun, Jakob un Israel! Dan du best mien Kjnajcht. Ekj ha die jeschaufen, du best mien Kjnajcht; Israel, du woascht nich von mie vejäten woaren.

²²Ekj ha diene Äwaträdungen jetiljt aus eenen Näwel, un aus eene Wolkj diene Sinden. Drei no mie om, dan ekj ha die erleest!

²³Jubelt, jie Himmel! Dan de Har haft daut jedonen; freit junt, jie Deepe de Ieed! Bräakjt en Jubel ut, jie Boaj, du Woolt un jiedra Boom doabennen! Dan de Har haft Jakob erleest, un aun Israel veharlicht hee sikj.

²⁴Soo sajcht de Har, dien Erleesa un dee vom Muttalief aun die jeschaufen haft: Ekj, de Har, sie daut, dee aules wirkjt, dee de Himmel utstrakjt, ekj auleen, dee, de Ieed utbreed derch mie selfst;

²⁵dee de Wundatieekjen de Läajna tonuscht moakt un de Woasaja too Noaren moakt; dee de Weise trigjdrenjt un äa Weete too Noaheit moakt;

²⁶dee daut Wuat von sienem Kjnajcht bestädicht un däm Rot von siene Booten vollfieet; dee von Jerusalem räd: Daut saul bewont woaren! Un von de Städa von Juda: See sellen oppjebut woaren, un ekj well siene Trimma wada opprechten!

²⁷Dee to de deepe Wota sajcht: Drieej ut, un ekj well diene Streem utdräjen!

²⁸Dee von Kierus sajcht: Mien Hoad, un dee aul mien Wooljefaulen vollfieet, endäm hee von Jerusalem sajen woat: Daut woat oppjebut! Un vom Tempel: Hee woat jejrindet!