Read De Bibel JHF Jesaja 59 Bible Online

Jesaja 59 - De Bibel JHF bible

Jesaja 59

¹Kjikj, de Haunt Gottes es nich too kort, om to raden, un sien Ua nich too schwoa, om to hieren;

²sonda june Misdoten ha eene Tranunk jemoakt tweschen junt un junem Gott, un june Sinden ha sien Aunjesecht ver junt vedakjt, daut hee nich hieet.

³Dan june Henj sent met Bloot beschmäat un june Finja met Ojjerajchtichkjeit; june Leppen räden Läajes, june Tung räd Orrajcht.

⁴Kjeena roopt Jerajchtichkjeit ut, un kjeena deit Tru rechten; maun vetrut opp Onbediedinj un räd Faulschheit; maun es met Mieej schwanga un jebäart Onheil.

⁵Schlangen Eia broode see ut, un see wäwen Spandjewäw: Wäa von äare Eia at, mott stoawen, un woat eent veklunjt, soo foat eene Otta rut;

⁶äa Jewäw jeft kjeene Kjleeda, un met äarem jemoaktem kaun maun sikj nich bedakjen. Äare Woakjen sent Onheil un Jewault es aun äare Henj.

⁷Äare Feet ranen nom Beesen un spooden sikj, onschuldjet Bloot too vejeeten; äare Jedanken sent Onheils Jedanken, Vewustunk un Vetrimrunk es opp äare Bon.

⁸Däm Frädenswajch kjanen see nich, un kjeen Rajcht es en äare Jleise; äare Stiej moaken see kromm: Wäa doabowen jeit, kjant kjeen Fräd.

⁹Doarom es daut Rajcht wiet auf von an, un de Jerajchtichkjeit errieekjt ons nich. Wie luaren opp Licht, un kjikj, Diestanis; opp Lichtglauns, oba wie waundlen em dichten Dunkel.

¹⁰Aus de Blinje feel wie aun de Waunt rom, un wie feelen rom aus dee, dee kjeene Uagen ha; wie stolpren aum Meddach aus en de Dunkelheit. Wie sent unjre Jesunde de Doodes jlikj.

¹¹Wie bromme aula aus de Boares, un wie gurre aus de Duwen. Wie luaren opp Rajcht, un doa es kjeent; opp Radinj, oba see es wiet auf von ons.

¹²Dan väl sent onse Äwaträdungen ver die, un onse Sinden zeijen jäajen ons; dan om onse Äwaträdungen weet wie, un onse Misdoten, de kjan wie:

¹³Auffaulen vom Harn un am velieejen un trigjgonen von onsem Gott, von Bedrekjung un Auffaul räden, Läajeswieed en sikj oppnämen un dee ut däm Hoaten räden.

¹⁴Un daut Rajcht es trigjjedrenjt, un de Jerajchtichkjeit steit wiet auf; dan de Woarheit es jestolpat opp däm Moakjtplauz, un de Woarheit finjt kjeene Däa.

¹⁵Un daut de Woarheit es veloaren jegonen; un wäa daut Beese utem Wajch jeit, jeft sikj de Plindrunk han. Un de Har sach daut, un daut wia bees en siene Uagen, daut kjeen Rajcht doa wia.

¹⁶Un hee sach, daut kjeen Maun doa wia; un hee vewundad sikj, daut kjeen Vemedla doa es. Doa holp am sien Oarm, un siene Jerajchtichkjeit, dee unjastät am.

¹⁷Un hee trock Jerajchtichkjeit aun aus een Brostschilt un sad däm Helm vom Heil opp sien Haupt, un hee trock Rachekjleeda aun un kjleed sikj en Iewa aus en eenem Mauntel.

¹⁸No de Doten, doano woat hee vejelten: Oaja siene Jäajna, Vejeltunk siene Fiend; de Inslen woat hee met Vejeltunk betolen.

¹⁹Un see woaren däm Nomen Gottes enjsten vom Unjagank aun, un vom Sonnoppgank siene Harlichkjeit. Wan de Bedrenja komen woaren aus een Stroom, soo woat de Frodem Gottes an joagen.

²⁰Un een Erleesa woat fa Zion un fa die komen, dee en Jakob vonne Äwaträdunk trigjdreien, sajcht de Har.

²¹Un ekj, dit es mien Bunt met an, sajcht de Har: Mien Jeist, dee opp die es, un miene Wieed, dee ekj en dienem Mul jelajcht ha, woaren nich ut dienem Mul veschwinjen, noch ut däm Mul von dienem Nokomen, noch ut däm Mul diene Kjinja un Kjinjaschkjinja, sajcht de Har, von nu aun bat enne Eewichkjeit.