Read De Bibel JHF Jeremia 10 Bible Online

Jeremia 10 - De Bibel JHF bible

Jeremia 10

¹Hieet daut Wuat, daut de Har to junt räd, Hus Israel!

²Soo sajcht de Har: Lieet nich däm Wajch de Nazionen, un erschrakjt nich ver de Tieekjen vom Himmel, wiels de Nazionen ver an erschrakjen.

³Dan de Sazungen de Velkja sent Nuscht; dan Holt es daut, daut eena ut däm Woolt jehakt haft, een Woakj von Kjenstlahenj, met däm Biel aunjefoadicht.

⁴Hee zieet daut met Selwa un met Golt; met Näajel un met Homa moaken see daut faust, daut et nich wankt;

⁵see sent aus een jeschläpna Stenda un räden nich; see woaren jedroacht, dan see gonen nich. Enjst junt nich ver an; dan see kjennen nuscht Beeset doonen, un Goodet to doonen steit uk nich en äare Macht.

⁶Goa kjeena es soo aus du, Har; du best groot, un groot es dien Nomen derch Macht.

⁷Wäa sull die nich ferchten, du Kjennich äwa de Nazionen? Dan du hast daut vedeent. Dan äwa aule Weise de Nazionen un en aule äare Kjennichrikjs es kjeena aus du,

⁸sonda see sent aula toop domm un tierich; de Belierunk es nuscht aundret aus Holt.

⁹Dennjeschloagnet Selwa woat ut Tarsis jebrocht un Golt ut Upas, een Kjenslawoakj un däm Goldschmäd siene Henj; blaua un rooda Purpur es äa Kjleet, een Kjenslawoakj sent see aula.

¹⁰Oba de Har, Gott, es Woarheit; hee es de läwendja Gott un een eewja Kjennich. Ver sienem Jrim bäbt de Ieed, un sienen Oaja kjennen de Nazionen nich vedroagen.

¹¹Soo sell jie to an sajen: De Jetta, dee de Himmel un de Ieed nich jemoakt ha, dise woaren von de Ieed un unja däm Himmel veschwinjen.

¹²Hee haft de Ieed derch siene Krauft jemoakt, däm Ieedkjreis derch siene Weisheit faustjestalt un däm Himmel derch siene Ensecht utjespaunt.

¹³Wan hee biem Donnaschaul aum Himmel Wotaruzhe bewirkjt un de Donst vom Enj de Ieed oppsticht, Blitz too Räajen moakt un däm Wint ut siene Väarotskoma rutlat: -

¹⁴Domm woat jiedra Mensch, onen Erkjantnis; beschämt woat jiedra Goldschmäd äwa daut Jetzenbilt; dan sien jegotnet Bilt es Läajes, un en an es kjeen Jeist.

¹⁵See sent nuscht, een Spatawoakj: Too Tiet äare Bestrofunk gonen see too Grunt.

¹⁶Nuscht aus dit es Jakob sien Deel; dan hee es daut, dee daut Weltaul jeschaufen haft, un Israel es daut Staum von sienem Oawgoot; Gott de Häaschoa es sien Nomen.

¹⁷Rop dien Jepak ut däm Launt toop, du Bewonarin de Fastinj!

¹⁸Dan soo sajcht de Har: Kjikj, ekj woa ditmol de Laundesbewona wajchschliesren un an enjsten, doamet see an (de Fiend) finjen.

¹⁹Wee mie wäajen miene Wunden! Jefäadlich es mien Schlag. Doch ekj saj: Jo, daut es mien Lieden, un ekj well daut droagen.

²⁰Mien Zelt es vewust, un aule miene Strenj sent veräten; miene Kjinja sent von mie wajchjegonen un sent nich mea. Doa es kjeena, dee wiedahan mien Zelt utspaunt un miene Zeltdakjen opprecht.

²¹Dan de Hoads sent domm jeworden un ha däm Harn nich jesocht; doarom ha see nich vestendich jehaundelt, un äare gaunze Häad haft sikj vestreit.

²²Hea! Eene Norecht: Kjikj, daut kjemt, un een grootet Jetees vom Launt em Nuaden, om de Städa Juda too eene Wieste too moaken, to eene Wonunk de Schakale.

²³Ekj weet, Har, daut sien Wajch nich bie däm Mensch steit, nich bie däm Maun, dee doa waundelt, sien Gank too rechten.

²⁴Zichtje mie, Harn, doch nodäm Rajcht un nich en dienem Oaja, daut du mie nich oppriwst.

²⁵Jeet dien Jrim äwa de Nazionen, dee die nich kjanen, un äwa de Jeschlajchta, dee dienen Nomen nich aunroopen! Dan see ha Jakob oppjefräten, jo, see ha am oppjefräten un am venicht un siene Wonunk vewust.