Read De Bibel JHF Jeremia 11 Bible Online

Jeremia 11 - De Bibel JHF bible

Jeremia 11

¹Daut Wuat, daut von däm Harn to Jeremia wia, aulsoo:

²Hieet opp daut Wuat von disem Bunt un räd to de Mana von Juda un to de Bewona von Jerusalem!

³Un du, saj to an: Soo sajcht de Har, dee Gott Israels: Veflucht es dee Maun, dee nich hieet opp de Wieed von disem Bunt,

⁴däm ekj june Vodasch jeboden ha aun janem Dach, doa ekj an rutfieed ut däm Ägiptenlaunt, ut däm iesanen Schmeltowen, endäm ekj säd: Hieet opp miene Stemm un doot dise Wieed, no aulem, waut ekj junt jebeed, soo woa jie mien Volkj, un ekj woa jun Gott sennen;

⁵om daut ekj däm Eit opprecht hool, däm ekj june Vodasch jeschwuaren ha, an een Launt to jäwen, daut von Malkj un Honnich rant, aus daut aun disem Dach es. Un ekj auntwuad un säd: Amen (jo, soo es daut), Jahwe!

⁶Un de Har säd to mie: Roop aul dise Wieed ut en de Städa Juda un opp de Gaussen von Jerusalem, un saj: Hieet de Bundeswieed un doot dee!

⁷Dan ekj ha june Vodasch iernsthauft bezeicht aun däm Dach, doa ekj an ut däm Ägiptenlaunt noppfieed, bat opp disem Dach, muak mie tiedich opp un bezeijd, endäm ekj säd: Hieet opp miene Stemm!

⁸Oba see ha nich jehieet un äa Ua nich jeneicht, sonda see waundelden een jiedra en däm Ieejensenn von äare beese Hoaten. Un ekj brocht aul dise Wieed von disem Bunt äwa an, dee ekj an jeboot, un dee see nich jedonen ha.

⁹De Har säd to mie: Daut haft sikj eene Veschwierunk jefungen unja de Mana von Juda un unja de Bewona von Jerusalem.

¹⁰See sent trigjjegonen no de Misdoten äare ieeschte Vodasch, dee sikj stiepade, opp miene Wieed to hieren; un see selfst sent aundre Jetta nojegonen, om an to deenen. Daut Hus Israel un daut Hus Juda ha mienen Bunt jebroaken, däm ekj met äare Vodasch jemoakt ha.

¹¹Doarom, soo sajcht de Har: Kjikj, ekj brinj een Onjlekj äwa an, däm see nich woaren entkomen kjennen; un see woaren to mie schrieen, oba ekj woa nich opp an hieren.

¹²Un de Städa von Juda un de Bewona von Jerusalem woaren hangonen un to de Jetta schrieen, dän see jerieekjat ha; oba too äare Ojjlekjstiet woaren dise an nich raden.

¹³Dan soo väl aus diene Städa sent diene Jetta jeworden, Juda, un no de Zol de Gaussen von Jerusalem ha jie de schaundvollen Aultoaren jesat, Aultoaren, om däm Baal too rieekjren.

¹⁴Du oba, bedd nich fa dit Volkj un erhäw noch Bedden noch Jebäd fa an; dan ekj woa to de Tiet nich hieren, doa see wäajen äa Onjlekj no mie roopen woaren.

¹⁵Waut haft mien Jeleewda en mienem Hus too schaufen, doa de Väle Faulschheit eewen? Woat heiljet Fleesch diene Boosheit von die wajchnämen? Dan muchst du froo sennen.

¹⁶Eenen jreenen Eeljboom, scheen aun harliche Frucht, haud de Har die jenant; bie däm Schaul von eenem groote Jebruzh läd hee Fia aun an, un daut bruaken siene Asta.

¹⁷Un Gott de Häaschoa, dee die jeplaunt, haft Beeset äwa die jerät wäajen de Boosheit vom Hus Israel un daut Hus Juda, dee see jedonen ha, om mie too reizen, endäm see däm Baal rieekjade.

¹⁸Un de Har haft mie daut toweeten loten, un ekj erkjand daut; donn weest du mie äare Haundlungen.

¹⁹Un ekj wia aus een tomet Laum, daut toom schlachten jefieet woat; un ekj wist nich, daut see Aunschläaj jäajen mie plonden: «Lot ons däm Boom met siene Frucht vedoawen un am ut däm Launt de Läwendje utroden, daut aun sienen Nomen nich mea jedocht woat!»

²⁰Oba du, Gott de Häaschoa, dee du jerajcht rechst, proofst Nieren un Hoat, lot mie diene Rach aun an seenen; dan die ha ekj miene Rajchtsach aunvetrut.

²¹Doarom, soo sajcht de Har äwa de Mana von Anatot, dee no dienem Läwen trachten un sajen: Du saust nich profezeien em Nomen Gottes, doamet du nich derch onse Henj stoafst -

²²doarom, soo sajcht Gott de Häaschoa: Kjikj, ekj bestrof an; de Jinjlinje woaren derch daut Schwieet stoawen, äare Säns un äare Dajchta woaren fa Hunga stoawen,

²³un see woaren kjeene Äwajebläwne haben; dan ekj brinj Onjlekj äwa de Mana von Anatot, daut Joa äare Bestrofunk.