Read De Bibel JHF Jeremia 13 Bible Online

Jeremia 13 - De Bibel JHF bible

Jeremia 13

¹Soo haft de Har to mie jerät: Go un kjeep die eenen leiwend Jirtel un laj am om diene Lenden; oba em Wota saust du am nich brinjen.

²Un ekj koft däm Jirtel, nodäm Wuat Gottes, un läd am om miene Lenden.

³Un daut Wuat Gottes wia toom tweeden Mol to mie aulsoo:

⁴Nemm däm Jirtel, däm du jekoft hast, dee om diene Lenden es, un moak die opp, go aun däm Eufrat un vestopp am doa en eene Felsrets.

⁵Doa jinkj ekj han un vestopt am aum Eufrat, aus de Har mie jebooden haud.

⁶Un aum Enj von väle Doag passieed daut, doa säd de Har to mie: Moak die opp, go aun däm Eufrat un hol von doa däm Jirtel, däm ekj die jebooden haud doa too vestoppen.

⁷Un ekj jinkj aun däm Eufrat un growd, un naum däm Jirtel von däm Uat, woa ekj am vestopt haud; un see, de Jirtel wia vedorwen, duagd too goa nuscht mea.

⁸Un daut Wuat Gottes wia to mie aulsoo:

⁹Soo sajcht de Har: Aulsoo woa ekj de Huachmoot Juda un de groote Huachmoot Jerusalems vedoawen.

¹⁰Dit beese Volkj, daut sikj wäat miene Wieed to hieren, daut doa waundelt en däm Ieejensenn von sienem Hoaten, un jeit aundre Jetta no, om an to deenen un sikj ver an doltobekjen: Daut saul aus dis Jirtel woaren, dee too goa nuscht duagt.

¹¹Dan soo aus de Jirtel sikj aun däm Maun siene Lenden aunschlit, soo ha ekj daut gaunze Hus Israel un daut gaunze Hus Juda aun mie jeschloten, sajcht de Har, doamet see mie toom Volkj un toom Nomen un toom Riem un toom Schmuck (Iea) sennen sullen; oba see ha nich jehieet.

¹²Un saj dit Wuat to an: Soo sajcht de Har, de Gott Israels: Jiedre Kruck woat met Wien jefällt. Un wan see to die sajen: Weet wie nich gaunz jewess, daut jiedre Kruck met Wien jefällt woat?

¹³Soo saj to an: Aulsoo sajcht de Har: Kjikj, ekj woa aule Bewona von disem Launt, un de Kjennichs, dee opp däm David sienen Troon setten, un de Priesta un de Profeeten un de Bewona von Jerusalem bedrunken moaken.

¹⁴Un ekj woa an veschmatre eenen jäajen dän aundren, de Vodasch un de Kjinja aultomol, sajcht de Har; ekj woa nich Metleet ha, noch an schoonen, noch mie erboarmen, daut ekj an nich venicht.

¹⁵Hieet un nemt too Ua, äwahäft junt nich! Dan de Har haft jerät.

¹⁶Jäft däm Harn, junem Gott, Iea, ea hee diesta moakt, un ea june Feet sikj aun de dunkle Boaj steeten, un jie luaren opp Licht, un hee vewaundelt daut en Doodesschauten un daut too Dunkelheit moakt.

¹⁷Oba wan jie nich hieren, soo woat miene Seel em Veborjnen hielen wäajen jun Huachmoot; un mien Uag woat hielen un en Tronen veranen, wiels de Häad Gottes jefangen wajchjefieet es.

¹⁸Saj toom Kjennich un to de Kjennijin: Sat junt deep rauf; dan von june Heipta es de Kroon von june Harlichkjeit raufjesunke.

¹⁹De Städa em Sieden sent veschloten, un kjeena moakt op; gaunz Juda es wajchjefieet, es jenslich wajchjefieet.

²⁰Häft june Uagen opp un kjikjt no dee vom Nuaden Komende! Wua es de Häad, dee die jejäft wia, diene harliche Häad?

²¹Waut west du sajen, wan hee dee toom Haupt äwa die bestalt, dee du aus Vetrute aun die jewant hast? Woaren die nich Wee jriepen, aus eene Jebäarende?

²²Un wan du en dienem Hoaten sajchst: Wuarom es mie dit bejäajent? Om diene groote Ojjerajchtichkjeit wellen sent diene Seem opjedakjt un diene Hacken ha Jewault jeläden.

²³Kaun een Kuschita siene Hut wakjslen, een Pardel siene Plaken? Dan kunn uk jie Goodet doonen, dee jie aun Beeset doonen jewant sent.

²⁴Doarom woa ekj an vestreien aus Stoppel, dee derch däm Wieste Wint doahan flieejen.

²⁵Daut es dien Loss, dient von mie tojemätnet Deel, sajcht de Har, wiels du mie vejäten un opp Läajes vetrut hast.

²⁶Un soo woa uk ekj diene Seem äwa dien Aunjesecht nohecht trakjen, daut diene Schaund jeseenen woat.

²⁷Dien Ehebräakjen un dien Wiare, de Schaund de Huararie opp de Aunboaj oppem Flekj: Dien Aufschu ha ekj jeseenen, Wee die, Jerusalem! Du woascht nich rein woaren - woo lang jeit daut noch?