Read De Bibel JHF Jeremia 14 Bible Online

Jeremia 14 - De Bibel JHF bible

Jeremia 14

¹Daut Wuat Gottes, daut aun Jeremia wia betrafs de drieeje Tiet.

²Juda truat, un siene Dooasch schmachten, ligjen en Trua aum Boddem, un Jerusalems Jeschrecht un Kloagen sticht nohecht.

³Un äare Väanämen schekjen äare Jerinje no Wota; see komen no de Borms, finjen kjeen Wota, see komen met äare Jefässa ladich trigj; see sent beschämt un met Schaund bedakjt un vestäakjen äa Haupt.

⁴Wäajen daut Akalaunt, dee es faust, wiels em Launt kjeen Räajen wia, sent de Akalied beschämt, vestäakjen äa Haupt.

⁵Jo, uk de Herschkoo opp däm Flekj, see brinjt too Welt un velat äare Junge; dan kjeen Grauss es doa.

⁶Un de wille Äsel stonen oppe kole Hechten, schnaupe no Loft aus de Schakale; äare Uagen veschmachten, dan doa es kjeen Krut.

⁷Wan onse Misdoten jäajen ons zeijen, Har, soo haundel om dienen Nomen wellen; dan väl sent onse Äwaträdungen, jäajen die ha wie jesindicht.

⁸Du Hopninj Israels, sien Rada en de Bedrenjnistiet, wuarom west aus een Framda em Launt sennen, un aus een Waundra, dee toom äwanachten jekomen es?

⁹Wuarom west du aus een vezoagda Maun sennen, aus een Held, dee nich raden kaun? Du best doch en onse Medd, Har, un wie sent no dienem Nomen jenant; velot ons nich!

¹⁰Soo sajcht de Har to disem Volkj: Aulsoo ha see jeleeft omhäa toranen, see hilden äare Feet nich trigj; un de Har haft kjeen jefaulen aun an: Nu woat hee äare Misdoten jedenkjen un äare Sinden bestrofen.

¹¹Un de Har säd to mie: Bedd nich fa dit Volkj toom Gooden.

¹²Wan see fausten, woa ekj nich opp äa Bedden hieren; un wan see Brauntopfa un Speisopfa opfren, woa ekj kjeen jefaulen aun an haben; sonda ekj woa an derch daut Schwieet un derch dän Hunga un derch de Past venichten.

¹³Un ekj säd: Ach, Har, Gott! Kjikj, de Profeeten räden to an: Jie woaren kjeen Schwieet seenen, un Hunga woat junt nich trafen, sonda ekj woa junt eenen sechren Fräd jäwen aun disem Uat.

¹⁴Un de Har säd to mie: De Profeeten profezeien Läajes en mienem Nomen; ekj ha an nich jeschekjt; see profezeien junt Jesechta de Läajes un Woasajen un Nuschtjet un Droag en äare Hoaten.

¹⁵Doarom sajcht de Har aulsoo äwa de Profeeten, dee en mienem Nomen profezeien, un ekj ha an doch nich jeschekjt, un dee doa sajen: Noch Schwieet noch Hunga woat en disem Launt sennen: - De Profeeten sellen derch daut Schwieet un derch däm Hunga utjerot woaren.

¹⁶Un daut Volkj, däm see profezeide, saul wäajen däm Hunga un daut Schwieet hanjeschmäten ligjen opp de Gaussen von Jerusalem; un kjeena woat an begrowen, see, äare Frues un äare Säns un äare Dajchta; un ekj woa äare Boosheit äwa an utschedde.

¹⁷Un du saust dit Wuat to an räden: Nacht un Dach ranen miene Uagen von Tronen un hieren nich opp; dan de Junkfru, de Dochta von mienem Volkj, es met jefäadlichem Schlag veschmatat.

¹⁸Wan ekj rut opp däm Flekj go, kjikj doa, vom Schwieet Jeschloagne; un wan ekj en de Staut kom, kjikj doa, fa Hunga Veschmachten. Dan soo aus Profeeten aus Priesta trakjen em Launt omhäa un weeten kjeen Rot.

¹⁹Hast du Juda fa emma veschmäten? Ooda veaufschut diene Seel Zion? Wuarom hast du ons jeschloagen, daut kjeene Heelunk fa ons es? Maun hopt opp Fräd, un doa es nuscht Goodet, opp de Hopninjstiet, un kjikj doa, Schrakj.

²⁰Har, wie kjanen onse Jesazloosichkjeit, de Ojjerajchtichkjeit onse Vodasch; dan wie ha jäajen die jesindicht.

²¹Veacht ons nich om dienen Nomen wellen, moak däm Troon von diene Harlichkjeit nich schaundhauft; jedenkj, bräakj dienen Bunt nich met ons!

²²Jeft daut unja de Jetzen de Nazionen Räajenspenda, ooda kaun de Himmel Gussräajen jäwen? Best nich du daut, Har, ons Gott? Un wie hopen opp die; dan du, du hast dit aules jemoakt.