Read De Bibel JHF Jeremia 15 Bible Online

Jeremia 15 - De Bibel JHF bible

Jeremia 15

¹Un de Har säd to mie: Wan uk Moses un Samuel ver mie stunden, soo wudd miene Seel sikj nich no disem Volkj dreien. Joag an von mienem Aunjesecht wajch, daut see wajchgonen.

²Un daut saul passieren, wan see to die sajen: Wuahan sell wie wajchgonen? Soo saj an: Soo sajcht de Har: Wäa toom Doot bestemt es, go nom Doot; un wäa toom Schwieet, nom Schwieet; un wäa toom Hunga, nom Hunga; un wäa too Jefangenschoft, no Jefangenschoft.

³Dan ekj bestal äwa an 4 Oate von Iebel, sajcht de Har: Daut Schwieet toom Warje, un de Hunj toom Rommschlape, un de Himmelsväajel un de Tieren oppe Ieed toom Fräten un toom Vetiljen.

⁴Un ekj well an toom Mishaundlen hanjäwen aun aule Kjennichrikjs de Ieed, om Manasse wellen, däm Sän Hiskia, däm Kjennich von Juda, doawäajen, waut hee en Jerusalem jedonen haft.

⁵Dan wäa woat sikj äwa die erboarmen, Jerusalem, un wäa die Metleet bewiesen, un wäa woat nenkomen, om no dienem Woolgonen toofroagen?

⁶Du hast mie vestat, sajcht de Har, du jinjst äwaroasch; un soo woa ekj miene Haunt jäajen die utstrakjen un die venichten; ekj sie meed vom Erboarmen.

⁷Un ekj woa an met de Weitscheffel to de Dooasch vom Launt rut schmieten; ekj woa mien Volkj de Kjinja beroowe, daut to Grunt rechten. See sent von äare Wäaj nich trigjjekomen.

⁸Äare Wätfrues woaren sooväl sennen aus de Saunt aum Mäa; ekj brinj an äwa de Mutta de Jinjlinje eenen Vewiesta aum dachen Meddach, lot plazlich Angst un Schrakj opp an faulen.

⁹Dee 7 too Welt brocht, veschmacht, see pust äare Seelen ut; äare Sonn es unjajegonen, aus daut noch Dach wia; see es beschämt un to Schaund jeworden. Un äare Äwajebläwne woa ekj daut Schwieet ver äare Fiend hanjäwen, sajcht de Har.

¹⁰«Wee mie, miene Mutta, daut du mie jebuaren hast, eenen Maun toom Strieden un eenen Maun toom Zank fa daut gaunze Launt! Ekj ha nich utjeliet, un maun haft mie nich jeliet; aula fluchen äwa mie.»

¹¹De Har sajcht: Wan ekj die nich toom Gooden stoakj, wan ekj nich moaken woa, daut to Ojjlekjstiet un to Tiet de Bedrenkjnis de Fiend die beddent aunjeit!

¹²Kaun maun Iesa, Iesa ut däm Nuaden, un Koppa vebräakjen?

¹³Dien Vemäajen un dien Schauz well ekj toom Raup jäwen onen Pries, un zwoa wäajen aul diene Sinden un en aule diene Jrensen.

¹⁴Un ekj woa daut diene Fiend brinjen loten, en een Launt daut du nich kjanst; dan een Fia es aunjestekjt en mienem Oaja, äwa junt woat daut brennen.

¹⁵Har, jo, du weetst daut; jedenkj aun mie un nemm die mie aun un eew Rach fa mie aun miene Vefolja! Nemm mie nich wajch no diene Jedult; erkjan, daut ekj om dien wellen Schmach droag.

¹⁶Diene Wieed wieren doa, un ekj ha dee jejäten, un diene Wieed wieren mie toom Jlekj un to Freid en mienem Hoaten; dan ekj sie no dienem Nomen jenant, Har, Gott de Häaschoa.

¹⁷Ekj saut nich em Kjreiss de Spata un wia froo; wäajen diene Haunt - saut ekj auleen, wiels du met dienem Jrim mie erfelt hast.

¹⁸Wuarom sent miene Weedoag bestendich un miene Wunden toom stoawen? Hee well nich heelen. West du mie werkjlich aus een faulscha Bach sennen, aus Wota, daut utdrieecht?

¹⁹Doarom sajcht de Har aulsoo: Wan du trigjkjemst, soo well ekj die trigjbrinjen, daut du ver mie steist; un wan du daut Kostboare vom Oniedlen aufsondascht, soo saust du aus mien Mul sennen. Jane sellen no die trigjkomen, oba du saust nich no an omdreien.

²⁰Un ekj woa die dit Volkj to eene fauste koppane Mia moaken, un see woaren jäajen die strieden, oba die nich äwawaultjen; dan ekj sie met die, om die to raden un die frie too moaken, sajcht de Har.

²¹Un ekj woa die ut de Haunt de Beese frie moaken un die erleesen ut de Fust de Jewault doonende.