Read De Bibel JHF Jeremia 17 Bible Online

Jeremia 17 - De Bibel JHF bible

Jeremia 17

¹De Sinden Juda es jeschräwen met eenem iesanen Jreffel, met eene Diamauntspetz; see es ennjegrowt en de Tofel von äarem Hoat un aun de Hieena june Aultoaren.

²Aus äare Kjinja, soo jedenkjen see äare Aultoaren un äare Ascherim bie de jreene Beem, opp de huage Aunboaj.

³Mienen Boajch em frieen Flekj, dien Vemäajen, aulen dienen Schauz woa ekj toom Raup jäwen - diene Hechten, om de Sind äa wellen en aul diene Jrensen.

⁴Un du woascht, un zwoa derch die selfst, dien Oawgoot motten foaren loten, daut ekj die jejäft ha, un ekj woa die diene Fiend deenen loten en eenem Launt, daut du nich kjanst; dan jie ha een Fia aunjestekjt en mienem Oaja, daut woat eewichlich brennen.

⁵Soo sajcht de Har: Veflucht es de Maun, dee opp däm Mensch vetrut un Fleesch too sienem Oarm moakt, un däm sien Hoat von däm Harn aufjeit!

⁶Un hee woat aus een Noaktja oppe Stap sennen un nich seenen, daut Goodet kjemt; un aun drieeje Uaten enne Wieste woat hee wonen, en eenem soltjen un onbewondem Launt.

⁷Jesäajent es de Maun, dee opp däm Harn vetrut un däm sien Vetrute de Har es!

⁸Un hee woat aus een Boom sennen, dee aum Wota jeplaunt es un aum Wota siene Wartlen utstrakjt, un sikj nich fercht, wan de Hett kjemt; un siene Bläda bliewen jreen, un aun eenem drieejen Joa es hee onbekjemmat, un hee hieet nich opp, Frucht too droagen.

⁹Hinjarigjsch es sien Hoat, mea aus aules, un vedorwen es daut; wäa kaun daut kjanen?

¹⁰Ekj, de Har, erforsch daut Hoat un proow de Nieren, un zwoa eenem jiedrem to jäwen no siene Wäaj, no de Frucht siene Haundlungen.

¹¹Eene Rebhahn, dee oppe Eia brood, dee see nich jelajcht haft, soo es, wäa Rikjtum saumelt un nich met Rajcht: Enne halft siene Doag woat hee daut veloten, un aun sienem Enj woat hee een Noa sennen.

¹²Troon de Harlichkjeit, huach Bowen von Aunfank aun, du Uat von onsem Heilichtum!

¹³Hopninj Israels, Har! Aule dee die veloten, woaren beschämt woaren. - Un dee von mie aufgonen, woaren en de Ieed jeschräwen woaren; dan see ha de Kjwal met däm läwendjen Wota, däm Harn, veloten.

¹⁴Heel du mie, Har, soo woa ekj jeheelt woaren; rad mie, soo woa ekj jerat woaren; dan du best mien Riem.

¹⁵Kjikj, jane sajen to mie: Wua es daut Wuat Gottes? Daut mucht doch komen!

¹⁶Oba ekj ha mie nich trigjjetrocken, een Hoad hinja die häa to sennen, un ha däm onheilvollen Dach nich jewenscht; jo, du weetst daut. Waut ut miene Leppen väajinkj, wia ver dienem Aunjesecht.

¹⁷Sie mie nich toom Schrakj, du best miene Tooflucht aum Ojjlekjsdach!

¹⁸Lot miene Vefolja beschämt woaren, oba lot mie nich beschämt woaren, lot an vezoagt woaren, oba lot mie nich vezoagt woaren; brinj äwa an däm Ojjlekjsdach, un vebrakj an met dobbelde Venichtunk!

¹⁹Soo sajcht de Har to mie: Go han un stal die em Dooa de Kjinja vom Volkj, derch däm de Kjennichs von Juda nengonen un derch däm see rutgonen, un en aule Dooasch Jerusalem,

²⁰un saj to an: Hieet daut Wuat Gottes, jie Kjennichs von Juda, un gaunz Juda un aule Bewona von Jerusalem, dee jie derch dise Dooasch nengonen!

²¹Soo sajcht de Har: Heet junt om june Seelen, un droacht kjeene Laust aum Sabat, daut jie an derch de Dooasch Jerusalems nenbrinjen!

²²Un jie sellen aum Sabatdach kjeene Laust ut june Hiesa rutbrinjen, un sellen kjeene Oabeit doonen; sonda heilicht däm Sabatdach, aus ekj june Vodasch jeboden ha.

²³Oba see ha nich jehieet un äa Ua nich jeneicht, un see ha äa Jenekj stiewjemoakt, om nich to hieren un Zucht nich auntonämen.

²⁴Un daut woat passieren, wan jie opp mie hieren, sajcht de Har, daut jie aum Sabatdach kjeene Laust derch de Dooasch dise Staut enennbrinjen, un daut jie däm Sabat heilje, endäm daut jie kjeene Oabeit aun däm seljen doonen:

²⁵Soo woaren derch de Dooasch dise Staut Kjennichs un Ferschten nengonen, dee opp däm David sienen Troon setten, opp Woages foaren un opp Pieed rieden, see un äare Ferschten, de Mana von Juda un de Bewona von Jerusalem; un dise Staut woat eewich bewont woaren.

²⁶Un see woaren ute Städa Juda komen un ut de Omjäajent von Jerusalem un ut däm Launt Benjamin, un ut de Läacht un vom Jebirje un ut däm Sieden, endäm see Brauntopfa un Schlachtopfa un Speisopfa un Weiruak brinjen, un Dank brinjen en däm Hus Gottes.

²⁷Oba wan jie nich opp mie hieren, däm Sabatdach to heiljen un kjeene Laust to droagen, un nich derch de Dooasch Jerusalem aum Sabatdach nengonen: Soo woa ekj een Fia en siene Dooasch aunstekjen, daut de Paulausten Jerusalems vebrennen un nich jelascht woaren.