Read De Bibel JHF Jeremia 23 Bible Online

Jeremia 23 - De Bibel JHF bible

Jeremia 23

¹Wee de Hoads, dee de Schop von miene Weid to Grunt rechten un vestreien! Sajcht de Har.

²Doarom sajcht de Har, de Gott Israels, aulsoo äwa de Hoads, dee mien Volkj weiden: Jie ha miene Schop vestreit un an vejoacht, un ha nich no an jekjikjt; kjikj, ekj woa de Boosheit von june Haundlungen aun junt strofen, sajcht de Har.

³Un ekj woa de Äwajebläwne von miene Schop saumlen ut aul dee Lenda, wuahan ekj an vejoacht ha; un ekj woa an opp äare Weid trigjbrinjen, daut see fruchtboa un sikj vemieren sellen.

⁴Un ekj woa Hoads äwa an erwakjen, dee an weiden woaren; un see sellen sikj nich mea ferchten un nich enjstlich sennen, noch veloaren woaren, sajcht de Har.

⁵Kjikj, doa komen Doag, sajcht de Har, doa ekj däm David eenen jerajchten Auflaja erwakjen woa; un hee woat aus Kjennich rejieren un vestendich haundlen, un Rajcht un Jerajchtichkjeit eewen em Launt.

⁶En siene Doag woat Juda jerat woaren un Israel en Sechaheit wonen; un dit woat sien Nomen sennen, met däm maun am nanen woat: de Har, onse Jerajchtichkjeit.

⁷Doarom see, doa komen Doag, sajcht de Har, doa maun nich mea sajen woat: Soo woa Gott läft, dee de Kjinja Israel ut däm Launt Ägipten noppjefieet haft!

⁸sonda: Soo woa Gott läft, dee däm Somen vom Hus Israel noppjefieet un an ut däm Launt vom Nuaden jebrocht haft un ut aul de Lenda, wuahan ekj an vestat haud! Un see sellen en äarem Launt wonen.

⁹Äwa de Profeeten. Mien Hoat es jebroaken en mienem Ennalichen, daut zetren aule miene Knoakes; ekj sie aus een Bedrunkna un aus een Maun, däm de Wien äwawaultijt haft, wäajen däm Harn un wäajen siene heilje Wieed.

¹⁰Dan daut Launt es voll von Ehebräakja; dan daut Launt truat wäajen däm Fluch, de Weidstapen drieeje ut, un äa Doonen es bees, un äare Macht es Orrajcht.

¹¹Dan soo aus Profeeten aus Priesta sent ruchloos; soogoa en mienem Hus ha ekj äare Boosheit jefungen, sajcht de Har.

¹²Doarom woat an äa Wajch aus glaute Uaten en de Dunkelheit sennen, see woaren jestat woaren un opp am faulen; dan ekj brinj Onjlekj äwa an, daut Joa äare Bestrofunk, sajcht de Har.

¹³Un aun de Profeeten von Samaria ha ekj Noaheit jeseenen: See profezeide derch däm Baal un fieeden mien Volkj Israel err.

¹⁴Oba aun Jerusalems Profeeten ha ekj Schudahauftet jeseenen: Ehebräakjen un en Läajes waundlen, un see stoakjen de Henj de Iebel doonende, om daut see nich trigjdreien, een jiedra von siene Boosheit; see sent mie aula toop aus Sodom jeworden, un Jerusalems Bewona aus Gomorra.

¹⁵Doarom sajcht Gott de Häaschoa äwa de Profeeten aulsoo: Kjikj, ekj well an met Warmät speise un an met bettrem Wota drenkjen; dan von de Profeeten Jerusalems es Gottloosichkjeit utjegonen äwa daut gaunze Launt.

¹⁶Soo sajcht Gott de Häaschoa: Hieet nich opp de Wieed de Profeeten, dee junt profezeien; see teischen junt, met däm Jesecht von äarem Hoaten räden see un nich ut däm Mul Gottes.

¹⁷See sajen to dän, dee mie veachten: «Gott haft jerät: Jie woaren Fräd habe»; un to jiedrem, dee em Ieejensenn sienem Hoaten waundelt, sajen see: «Daut woat kjeen Onjlekj äwa junt kome».

¹⁸Dan wäa haft em Rot Gottes jestonen, daut hee sien Wuat jeseenen un jehieet haft? Wäa haft opp mien Wuat jemoakjt un jehieet?

¹⁹Kjikj, een Stormwint Gottes, een Jrim es utjegonen, jo, een Wirbelstorm; hee woat die dolstrakjen opp däm Kopp de Gottloose.

²⁰De Oaja Gottes woat nich noloten, bat hee jedonen un bat hee utjefieet haft de Jedanken von sienem Hoaten. Aum Enj de Doag woa jie daut met Vestentnis erkjanen.

²¹Ekj ha de Profeeten nich jeschekjt, un doch sent see jerant. Ekj ha nich to an jerät, un doch ha see profezeit.

²²Oba hauden see en mienem Rot jestonen, soo hauden see mienem Volkj miene Wieed hieren loten un daut aufjebrocht von äare beese Wäaj un von de Boosheit äare Haundlungen.

²³Sie ekj een Gott von dichtbie, sajcht de Har, un nich een Gott von wietauf?

²⁴Ooda kaun sikj irjentwäa heimlich vestäakjen, daut ekj am nich seenen woa? Sajcht de Har. Fell ekj nich däm Himmel un de Ieed? Sajcht de Har.

²⁵Ekj ha jehieet, waut de Profeeten sajen, dee en mienem Nomen Läajes profezeien un sajen: Eenen Droom, eenen Droom ha ekj jehaut!

²⁶Woo lang sellen daut de Profeeten em Senn haben, dee Läajes profezeien, un de Profeeten von Droag en äarem Hoaten,

²⁷dee plonen mienen Nomen bie mienem Volkj too vejäten derch äare Dreem, dee see eena däm aundren vetalen, soo aus äare Vodasch mien Nomen vejäten ha wäajen däm Baal?

²⁸De Profeet, dee eenen Droom haft, vetal däm Droom; un wäa mien Wuat haft, räd mien Wuat en Woarheit! Waut haft daut Stroo met däm Jeträajd jemeensom? Sajcht de Har.

²⁹Es mien Wuat nich aulsoo - aus Fia, sajcht de Har, un aus een Homa, dee Felse veschleit?

³⁰Doarom kjikj, ekj well aun de Profeeten, sajcht de Har, dee eena vom aundren miene Wieed stälen.

³¹Kjikj, ekj well aun de Profeeten, sajcht de Har, dee äare Tungen nämen un sajen: Hee haft jerät.

³²Kjikj, ekj well aun dee, sajcht de Har, dee Läajesdreem profezeien un vetalen un mien Volkj erren fieren met äarem Prolen; doa ekj an doch nich jeschekjt ha un an nich befoolen ha, un see däm Volkj nuscht nutzen, sajcht de Har.

³³Un wan dit Volkj, ooda een Profeet ooda een Priesta die frajcht un sajcht: Waut es de Laust Gottes, Soo saj to an: Waut es de Laust? - Ekj well junt wajchschmieten, sajcht de Har.

³⁴Un de Profeet un de Priesta un daut Volkj, dee doa sajen woaren: «De Laust Gottes», disem Maun un sien Hus woa ekj strofen.

³⁵Aulsoo sell jie räden, een jiedra too sienem Näakjsten un een jiedra too sienem Brooda: Waut haft de Har jeauntwuat un waut haft de Har jerät?

³⁶Un de Laust Gottes sell jie nich mea nanen, dan de Laust woat fa eenen jiedren sien ieejnet Wuat sennen; dan jie vedreien de Wieed vom läwendjen Gott, Gott de Häaschoa, von onsem Gott.

³⁷Aulsoo saust du to däm Profeet sajen: Waut haft de Har die jeauntwuat un waut haft de Har jerät?

³⁸Oba wan jie sajen: «De Laust Gottes», doarom, soo sajcht de Har: Wiels jie dit Wuat sajen: «De Laust Gottes», un ekj doch no junt jeschekjt un jerät ha: Jie sellen nich sajen: «De Laust Gottes» -

³⁹doarom, kjikj, woa ekj junt gaunz vejäten, un junt un de Staut, dee ekj junt un june Vodasch jejäft ha, von mienem Aunjesecht vesteeten;

⁴⁰un ekj woa eewje Schmach opp junt lajen un eene eewje Schaund, dee nich woat vejäten woaren.