Read De Bibel JHF Jeremia 3 Bible Online

Jeremia 3 - De Bibel JHF bible

Jeremia 3

¹Hee sajcht: Wan een Maun siene Fru entlat, un see von am wajchjeit un eenem aundren Maun siene woat, doaf hee wada no ar trigjkomen? Wudd nich daut Launt veonreinicht woaren? Oba du hast met väle Bolles jehuat, un doch sust du no mie trigjkomen! Sajcht de Har.

²Häw diene Uagen opp no de kole Hechten un kjikj! Woa best du nich vejewaulticht worden? Aun de Wäaj sautst du fa an, aus een Araba en de Wieste; un du hast daut Launt veonreinicht derch diene Huararie un derch diene Boosheit.

³Un de Sodaräajen wort trigjjehoolen, un daut es kjeen Loträajen jewast; oba du haudst däm Stiern von eene Huarenfru, wäascht die, die too schämen.

⁴Nich woa? Von nu aun roopst du mie too: Mien Voda, mien Jugent Frint best du!

⁵Woat hee eewichlich nodroagen, woat hee emma Oaja bewoaren? Kjikj, soo rädst du, un bejeist Beeset un sadsd die derch.

⁶Un de Har säd to mie en de Doag vom Kjennich Josia: Hast du jeseenen, waut de aufjefolne Israel jedonen ha? See jinjen opp jiedren huagen Boajch un unja jiedren jreenen Boom un dreewen doa Huararie.

⁷Un ekj säd: Nodäm see dit aules jedonen haud, woat see no mie trigjkomen. Oba see kaum nich trigj. Un äare truloose Sesta Juda sach daut;

⁸un ekj sach, daut trotz aul däm, daut ekj de aufjefolne Israel, wiels see de Ehe jebroaken, entloten un ar eenen Scheedungsbreef jejäft haud, doch de truloose Juda, äare Sesta, sikj nich fercht, sonda hanjinkj un selfst uk huad.

⁹Un daut passieed, wäajen däm Jeruzh äare Huararie veonreinicht see daut Launt; en see dreef Ehebruch met Steen un met Holt.

¹⁰Un bie disem aulem es äare Sesta Juda nich no mie trigjjekomen met äarem gaunzem Hoaten, sonda blooss met Faulschheit, sajcht de Har.

¹¹Un de Har säd to mie: Dee aufjefolne Israel ha sikj jerajchta jewäsen aus de truloose Juda.

¹²Go, un roop dise Wieed ut jäajen Nuaden un saj: Drei trigj, du aufjefolne Israel, sajcht de Har; ekj well nich diesta opp junt kjikjen. Dan ekj sie jnädich, sajcht de Har, ekj woa nich eewich nodroagen.

¹³Nu erkjan diene Misdoten, daut du von däm Harn, dienem Gott, aufjefollen un no de Framde Jetta han un häa jerant best unja jiedrem jreenen Boom; oba opp miene Stemm ha jie nich jehieet, sajcht de Har.

¹⁴Dreit om, jie aufjefolne Kjinja, sajcht de Har, dan ekj ha mie met junt befriet; un ekj woa junt nämen, eenen ut eene Staut un 2 ut eenem Jeschlajcht, un junt no Zion brinjen.

¹⁵Un ekj woa junt Hoads jäwen no mienem Hoaten, un see woaren junt weiden met Erkjantnis un Ensecht.

¹⁶Un daut woat passieren, wan jie junt em Launt vemieren un fruchtboa sent aun jane Doag, sajcht de Har, soo woat maun nich mea sajen: «De Bundeslod Gottes»; un see woat nich mea en däm Senn komen, un maun woat an nich mea jedenkjen noch ar sieekjen, un see woat nich mea jemoakt woaren.

¹⁷Aun jane Tiet woat maun Jerusalem däm Troon Gottes nanen, un aule Nazionen woaren sikj no ar vesaumlen wäajen däm Nomen Gottes en Jerusalem; un see woaren nich mea däm Ieejensenn von äarem beesen Hoaten nogonen.

¹⁸Aun jane Doag woat daut Hus Juda met däm Hus Israel gonen, un see woaren metenaunda ut däm Launt vom Nuaden en daut Launt komen, daut ekj june Vodasch toom Oawgoot jejäft ha.

¹⁹Un ekj säd: Woo well ekj die unjre Säns stalen un die een kostboaret Launt jäwen, een Oawgoot, daut de harliche Zia de Nazionen es! Un ekj säd: Jie woaren mie tooroopen: Mien Voda! Un woaren junt nich von mie aufdreien.

²⁰Jewess, aus eene Fru äaren Frint ontru velat, soo ha jie ontru jäajen mie jehaundelt, Hus Israel, sajcht de Har.

²¹Eene Stemm woat oppe kole Hechten jehieet, een Hielen, een Bedden de Kjinja Israel; wiels see äaren Wajch vekjieet, däm Harn, äarem Gott, vejäten ha.

²²Dreit trigj, jie aufjefolne Kjinja; ekj well june Auftrannichkjeit heelen. - «Hia sent wie, wie komen no die; dan du best de Har, ons Gott.

²³Jewess, Faulschheit es von de Aunboaj, von de Boaj häa daut lude aunroopen (de Jetzen); jewess, en däm Harn, onsem Gott, es daut Heil Israels!

²⁴Dan de Schaund haft däm Jewenst onse Vodasch jefräten von onse Jugent aun, äa Kjlienvee un äare Rinda, äare Säns un äare Dajchta.

²⁵En onse Schaund mott wie ligjen, un onse Schmach bedakjt ons! Dan wie ha jäajen däm Harn, onsem Gott, jesindicht, wie un onse Vodasch, von onse Jugent aun bat opp disem Dach, un wie ha nich opp de Stemm Gottes, onsem Gott, jehieet.»