Read De Bibel JHF Jeremia 30 Bible Online

Jeremia 30 - De Bibel JHF bible

Jeremia 30

¹Daut Wuat, daut von däm Harn too Jeremia wia, aulsoo:

²Soo sajcht de Har, de Gott Israels, un sajcht: Schriew die aule Wieed, dee ekj to die jerät ha, en een Buak.

³Dan kjikj, doa komen Doag, sajcht de Har, doa ekj mien Volkj Israel siene Jefangenschoft un Juda dreien woa, sajcht de Har; un ekj woa an en daut Launt trigjbrinjen, daut ekj äare Vodasch jejäft ha, doamet see daut besetten.

⁴Un dit sent de Wieed, dee de Har äwa Israel un äwa Juda jerät haft.

⁵Dan soo sajcht de Har: Wie ha eene Stemm von Schrakj jehieet; doa es Angst un kjeen Fräd.

⁶Froacht doch un kjikjt, auf een Maun too Welt brinjen kaun? Wuarom see ekj eenem jiedren Maun siene Henj opp siene Lenden, aus eene too Welt Brinjende, un jiedret Aunjesecht blauss jeworden es?

⁷Wee! Dan groot es de Dach, onen to vejlikjen, un daut es eene Tiet de Angst fa Jakob; doch woat hee ut ar jerat woaren.

⁸Dan daut woat passieren aun janem Dach, sajcht Gott de Häaschoa, daut ekj sien Joch von dienem Hauls vebräakjen un diene Faslen verieten woa, un Framde sellen am nich mea aus Kjnajcht moaken;

⁹sonda see woaren däm Harn, äarem Gott, deenen un äarem Kjennich David, dän ekj an erwakjen woa.

¹⁰Un du, fercht die nich, mien Kjnajcht Jakob, sajcht de Har, un erschrakj nich, Israel! Dan kjikj, ekj well die ut däm wieden Launt raden un dien Somen ut däm Launt de Jefangenschoft; un Jakob woat trigjkomen un ruich un secha sennen, un kjeena woat am enjsten.

¹¹Dan ekj sie met die, sajcht de Har, om die to raden. Dan ekj woa met aule Nazionen een Enj moaken, wuahan ekj die vestreit ha; blooss die woa ekj nich een Enj moaken, sonda die nom Vedeenst strofen un die nich onbestroft loten.

¹²Dan soo sajcht de Har: Diene Wund es onheelboa, dien Schlag es jefäadlich;

¹³kjeena fieet diene Striedsach, fa daut Schwäa jeft daut kjeen Heelmeddel, doa es kjeen Plosta fa die!

¹⁴Aul diene Leefhaba ha die vejäten, see froagen nich no die. Dan ekj ha die jeschloagen met eenem fiendlichen Schlag, met grausome Zichtjung, om de Groote diene Schult wellen, wiels diene Sinden väl sent.

¹⁵Waut schrichst du äwa diene Wunden, daut diene Weedoag onheelboa sent? Om diene Groote Ojjerajchtichkjeit wellen, wiels diene Sinden väl sent, ha ekj die soowaut jedonen.

¹⁶Doarom sellen aule, dee die fräten, jefräten woaren, un aule diene Bedrenja sellen en de Jefangenschoft gonen; un diene Fiend sellen toom Raup woaren, un aule diene Plindra woa ekj toom plindre hanjäwen.

¹⁷Dan ekj well die eenen Vebaunt ommlajen un die von diene Schläaj heelen, sajcht de Har, wiels maun die eene Vestade nant: «Daut es Zion, no dee kjeena frajcht!»

¹⁸Soo sajcht de Har: Kjikj, ekj well de Jefangenschoft de Zelten von Jakob dreien, un siene Woninj well ekj mie erboarmen. Un de Staut woat wada opp äare Aunboaj jebut, un de Paulaust no siene Wies bewont woaren;

¹⁹un Loffjesank un de Spälende äare Stemm woat von an utgonen. Un ekj well an vemieren, un see woaren nich weinja woaren; un ekj well an harlich moaken, un see woaren nich jerinj woaren.

²⁰Un siene Säns woaren aus verhäa sennen, un siene Jemeent woat ver mie fauststonen; un aule siene Bedrekja woa ekj strofen.

²¹Un sien Harlicha woat ut am sennen, un sien Harscha ut siene Medd väakomen; un ekj well am doatokomen loten, daut hee noda kjemt; dan wäa es daut, dee sien Hoat ennsat, om no mie noda too komen? Sajcht de Har.

²²Un jie woaren mien Volkj, un ekj woa jun Gott sennen.

²³Kjikj, een Stormwint Gottes, een Jrim es utjegonen, een ruzhenda Stormwint; hee woat opp däm Kopp de Gottloose faulen.

²⁴De Zorngloot Gottes woat sikj nich dreien, bat hee jedonen un bat hee utjefieet haft de Jedanken von sienem Hoat. Aum Enj de Doag woa jie daut ennwoare.