Read De Bibel JHF Jeremia 32 Bible Online

Jeremia 32 - De Bibel JHF bible

Jeremia 32

¹Daut Wuat, daut von däm Harn aun Jeremia wia aum 10-den Joa Zedekia, däm Kjennich von Juda; dit wia daut 18-de Joa Nebukadnezar.

²Un daut Häa vom Kjennich von Babel beloagad Jerusalem. Un de Profeet Jeremia wia em Jefenkjnis ennjespoat, daut em Kjennichshus von Juda es;

³dan Zedekia, de Kjennich von Juda, haud am ennjespoat un jesajcht: «Wuarom profezeist du un sajchst: Soo räd de Har: Kjikj, ekj jäw dise Staut en de Henj däm Kjennich von Babel, daut hee dee ennemt;

⁴un Zedekia, de Kjennich von Juda, woat de Haunt de Chaldäa nich entkomen, sonda en de Haunt däm Kjennich von Babel jejäft woaren; un sien Mul woat met däm sien Mul räden, un siene Uagen woaren däm siene Uagen seenen;

⁵un hee woat Zedekia no Babel fieren, un doa woat hee sennen, bat ekj mie am aunnäm, sajcht de Har. Wan jie met de Chaldäa strieden, soo woat daut junt nich jelinjen?»

⁶Un Jeremia säd: Daut Wuat Gottes wia to mie aulsoo:

⁷Kjikj, Hanamel, de Sän von dienem Onkel Sallum, woat no die komen un sajen: Kjeep die mien Flekj, daut bie Anatot es; dan du hast daut Leeserajcht, om daut to kjeepen.

⁸Un Hanamel, de Sän von mienem Onkel, kjeem no mie, nodäm Wuat Gottes, en däm Jefenkjnis un säd to mie: Kjeep doch mien Flekj, daut bie Anatot em Launt Benjamin es, dan du hast daut Oawrajcht, un du hast de Leesunk; kjeep die daut. Un ekj erkjand, daut et daut Wuat Gottes wia.

⁹Un ekj koft von Hanamel, von mienem Onkel sienem Sän, daut Flekj, daut bie Anatot es, un wuag am daut Jelt auf: 17 Schekel Selwa.

¹⁰Un ekj schreef eenen Breef un vesäajeld am un neem Zeijen, un ekj wuag daut Jelt opp de Wichtschol auf.

¹¹Un ekj naum däm Haundelsbreef, däm vesäajelden: De faustjesade Bestemmunge, un uk däm opnen;

¹²un ekj jeef däm Breef Baruch, däm Sän Nerija, vom Sän Machseja, ver de Uagen Hanamel, mienem Voda sienem Brooda sienem Sän, un ver de Uagen de Zeijen, dee däm Haundelsbreef unjaschräwen hauden, ver de Uagen aule Juden, dee em Jefenkjnishoff sauten.

¹³Un ekj befool Baruch ver äare Uagen un säd:

¹⁴Soo sajcht Gott de Häaschoa, de Gott Israels: Nemm dise Breew, disem Haundelsbreef, soo aus däm vesäajelden aus uk disem opnen Breef, un laj an en een leemnet Jefäss, om daut see väl Doag erhoolen bliewen.

¹⁵Dan soo sajcht Gott de Häaschoa, de Gott Israels: Daut woaren emma wada Hiesa un Felda un Wienboajch en disem Launt jekoft woaren.

¹⁶Un nodäm ekj Baruch, däm Sän Nerija, dän Breef jejäft haud, bäd ekj to däm Harn un säd:

¹⁷Ach, Har, Gott! Kjikj, du hast de Himmel un de Ieed jemoakt derch diene groote Krauft un derch dienen utjestrakjten Oarm: Kjeene Sach es die ommäajlich;

¹⁸dee du Jnod eewst aun 1000-de, un de Misdoten de Vodasch vejeltst en däm Bossem äare Kjinja no an; du groota, majchtja Gott, däm sien Nomen Gott de Häaschoa es.

¹⁹Groot aun Rot un majchtich aun Dot; du, däm siene Uagen äwa aule Wäaj de Menschenkjinja op sent, om eenem jiedrem to jäwen no siene Wäaj un no de Frucht siene Haundlungen;

²⁰dee du Tieekjen un Wunda jedonen em Ägiptenlaunt un bat opp disem Dach, soo aus aun Israel aus uk aun aundre Menschen, un die eenen Nomen jemoakt hast, aus daut aun dise Doag es.

²¹Un du hast dien Volkj Israel ut däm Ägiptenlaunt rutjefieet met Tieekjen un met Wunda un met ne stoakje Haunt un met utjestrakjtem Oarm un met grootem Schrakj;

²²un hast an dit Launt jejäft, daut du äare Vodasch jeschwuaren haudst an to jäwen, een Launt, daut von Malkj un Honnich rant.

²³Un see sent enennjekomen un ha daut aus Ieejentum jenomen; oba see hieeden nich opp diene Stemm un waundelden nich en dienem Jesaz: See ha nuscht von aulem jedonen, waut du an to doonen jeboden haudst. Doa hast du an aul dit Onjlekj komen loten.

²⁴Kjikj, de Beloagrungswalle rieekjen bat aun de Staut, om ar entonämen; un derch daut Schwieet un däm Hunga un derch de Past es de Staut en de Henj de Chaldäa jejäft, dee jäajen ar strieden. Un waut du jerät hast, es passieet; un kjikj, du sitst daut.

²⁵Un doch hast du to mie jerät, Har, Gott: Kjeep die daut Flekj fa Jelt un nemm Zeijen; — un de Staut es en de Haunt de Chaldäa jejäft!

²⁶Un daut Wuat Gottes wia too Jeremia aulsoo:

²⁷Kjikj, ekj sie de Har, de Gott von aulem Fleesch; sull mie irjent een Dinkj ommäajlich sennen?

²⁸Doarom, soo sajcht de Har: Kjikj, ekj jäw dise Staut enne Haunt de Chaldäa un enne Haunt Nebukadnezar, däm Kjennich von Babel, daut hee ar ennemt.

²⁹Un de Chaldäa, dee jäajen dise Staut strieden, woaren enennkomen un woaren dise Staut met Fia aunstekjen un ar vebrennen, met de Hiesa, opp de Däakja see däm Baal jerieekjat un aundre Jetta Drinkjopfa jespendet ha, om mie too reizen.

³⁰Dan de Kjinja Israel un de Kjinja Juda deeden von äare Jugent aun blooss, waut bees es en miene Uagen; dan de Kjinja Israel ha mie blooss jereizt derch de Woakjen äare Henj, sajcht de Har.

³¹Dan to mienem Oaja un to mienem Jrim es mie dise Staut jewast von däm Dach aun, doa maun ar jebut haft, bat opp disem Dach, om daut ekj ar von mienem Aunjesecht wajchdoonen well:

³²Wäajen aule Boosheit de Kjinja Israel un de Kjinja Juda, dee daut jedonen ha, om mie too reizen, see, äare Kjennichs, äare Ferschten, äare Priesta un äare Profeeten, un de Mana von Juda un de Bewona von Jerusalem.

³³Un see ha mie däm Rigjen hanjedreit un nich daut Aunjesecht. Un wan ekj an uk lieed, emma wada lieed, soo hieeden see doch nich, om Zucht auntonämen.

³⁴Un see ha äare äakjelje Jetta en däm Hus jesat, daut no mienem Nomen jenant es, om daut to veonreinjen.

³⁵Un see ha de Hechten vom Baal jebut, dee em Tol vom Sän Hinnom sent, om äare Säns un äare Dajchta däm Moloch derch daut Fia gonen to loten, — waut ekj nich befoolen ha un mie nich en däm Senn jekomen es — om dit Aufschu too eewen, doamet see Juda toom Sindje veholpe.

³⁶Un doarom sajcht de Har, de Gott Israels, aulsoo von dise Staut, von dee jie sajen: See es en de Haunt vom Kjennich von Babel jejäft derch daut Schwieet un derch däm Hunga un derch de Past:

³⁷Kjikj, ekj woa an ut aul de Lenda saumlen, wuahan ekj an vejoacht haben woa en mienem Oaja un en mienem Jrim, un en groote Wutt; un ekj woa an aun disem Uat trigjbrinjen un an en Sechaheit wonen loten.

³⁸Un see woaren mien Volkj, un ekj woa äa Gott sennen.

³⁹Un ekj woa an een Hoat un een Wajch jäwen, doamet see mie aule Doag ferchten, an un äare Kjinja no an toom Gooden.

⁴⁰Un ekj woa eenen eewjen Bunt met an moaken, daut ekj nich woa von an loten, an Goots to doonen; un ekj woa miene Forcht en äa Hoat lajen, doamet see nich von mie aufgonen.

⁴¹Un ekj woa mie äwa an freien, an Gootsdoonen, un woa an en disem Launt en Woarheit plaunten met mienem gaunzen Hoaten un met miene gaunze Seel.

⁴²Dan soo sajcht de Har: Soo aus ekj äwa dit Volkj aul dit groote Onjlekj jebrocht ha, aulsoo well ekj äwa an aul daut Goode brinjen, daut ekj äwa an räd.

⁴³Un daut sellen Felda en disem Launt jekoft woaren, von dee jie sajen: Daut es wiest, onen Menschen un onen Vee, daut es en de Haunt de Chaldäa jejäft.

⁴⁴Maun woat Felda fa Jelt kjeepen un Breew schriewen un an vesäajle un em Launt Benjamin Zeijen nämen un en de Jäajent von Jerusalem un en de Städa Juda, soo aus en de Städa enne Boaj aus uk en de Städa enne Läachten un en de Städa von Sieden. Dan ekj woa äare Jefangenschoft dreien, sajcht de Har.