Read De Bibel JHF Jeremia 46 Bible Online

Jeremia 46 - De Bibel JHF bible

Jeremia 46

¹Daut Wuat Gottes daut to Jeremia, däm Profeet, passieed jäajen de Nazionen.

²Äwa Ägipten. Äwa de Häamacht vom Farao Neko, däm Kjennich von Ägipten, dee aum Karchemis wia, aum Stroom Eufrat, dee Nebukadnezar, de Kjennich von Babel, schluach aum vieeden Joa Jojakim, däm Sän Josia, däm Kjennich von Juda.

³Moakt Schild un daut groote Schild reed un got toom Kaumf!

⁴Spaunt de Pieed aun un sat junt opp de Riedpieed! Un sat de Helme opp, moakt de Spiessen rein, trakjt de Brostschilda aun!

⁵Wuarom see ekj an ängstlich trigjgonen? Un äare Helden sent veschmatat, un see ranen un see kjikjen sikj nich om - Schrakj runtom! Sajcht de Har.

⁶Dee schwind es saul nich wajchranen, un de Held nich ranen; jäajen Nuaden, nodäm Stroom Eufrat, sent see ängstlich jeworden un jefollen.

⁷Wäa es daut, dee nopptrakjt aus de Nil, aus Streem sent siene Wotawalen?

⁸Ägipten sticht nohecht aus de Nil, un de Streem bewäajen sien Wota; un daut sajcht: Ekj well nopptrakjen, well daut Launt bedakjen, well Städa vedoawen un äare Bewona.

⁹Got nopp, jie Pieed, un rost, jie Woages; un de Helden muchten uttrakjen, Kusch un Put, dee daut Schild nämen, un de Ludita, dee däm Boagen nämen un spaune!

¹⁰Oba dis Dach es fa däm Harn, Gott de Häaschoa, een Dach de Rach, om rache too eewen aun siene Fiend; un daut Schwieet woat fräten un saut woaren, un woat bedrunken von äarem Bloot. Dan de Har, Gott de Häaschoa, haft een Schlachtopfa em Launt vom Nuaden, aum Stroom Eufrat.

¹¹Go nopp no Gilead un holl Balsam, du Junkfru, Dochta Ägiptens! Vejäfs saumelst du de Heelmeddel; doa es kjeen Plosta fa die.

¹²De Nazionen ha diene Schaund jehieet, un de Ieed es voll dienem Jeschrecht; dan een Held es äwa däm aundren jestolpat, see sent beid jefollen.

¹³Daut Wuat, daut de Har too Jeremia, däm Profeet, räd betrafs daut Aunkomen von Nebukadnezar, däm Kjennich von Babel, om daut Ägiptenlaunt too schlonen:

¹⁴Vekjindicht daut en Ägipten, un lot daut en Migdol hieren, un lot daut hieren en Nof un en Tachpancha! Räd: Stal die un moak die reed! Dan daut Schwieet frat aules om die häa.

¹⁵Wuarom sent diene Stoakje jefollen? Kjeena kunn bestonen, dan de Har haft an doljeschmäten.

¹⁶Hee muak väle enjstlich; jo, eena foll äwa däm aundren, un see säden: Sto opp! Un lot ons trigjgonen no onsem Volkj un onsem Launt woa wie jebuaren sent fa däm grausomen Schwieet!

¹⁷Doa roopten see: De Farao, de Kjennich von Ägipten, es unjajegonen; hee haft de bestemde Tiet vebie gonen loten!

¹⁸Soo woa ekj läw, sajcht de Kjennich, Gott de Häaschoa es sien Nomen: Aus de Tabor unja de Boaj un aus de Karmel aum Mäa woat hee komen!

¹⁹Moak die Jereetschoft toom utwaundren, du Bewonarin, Dochta von Ägipten; dan Nof woat to eene Wieste woaren un vebrennen, onen Bewona.

²⁰Eene sea scheene junge Koo es Ägipten; eene Brams vom Nuaden kjemt, see kjemt.

²¹Uk de Doagesleena sent en siene Medd aus jemaste Kjalwa; jo, uk see dreiden om, sent aula wajchjerant, ha nich bestonen; dan äa Ojjlekjsdach es äwa an jekomen, de Tiet om an too Strofe.

²²Äare Stemm es aus een Schlangen Jeruzh, dee doavon kjript; dan see trakjen met Häamacht omhäa un komen äwa Ägipten met Biels, aus Holthacka.

²³See ha sien Woolt omjehakt, sajcht de Har, dan see sent nich tootale; dan see sent mea aus de Heischrakjen, un an kaun kjeena talen.

²⁴De Ägipta äare Dochta es too Schaund jeworden, see es enne Henj vom Nuadenvolkj jejäft.

²⁵Daut räd Gott de Häaschoa, de Gott Israels: Kjikj, ekj bestroft däm Amon von No, un däm Farao un Ägipten un siene Jetta un siene Kjennichs, jo, däm Farao un dee opp am vetruen.

²⁶Un ekj jäw an en dee äare Haunt, dee no äarem Läwen trachten, un zwoa en de Haunt Nebukadnezar, däm Kjennich von Babel, un en siene Kjnajchts siene Henj. Oba nohäa saul daut bewont woaren aus aun de oole Tieden, sajcht de Har.

²⁷Oba du, fercht die nich, mien Kjnajcht Jakob, un woa nich enjstlich, Israel! Dan kjikj, ekj well die raden ut däm Wieden un dienem Somen ut däm Launt äare Jefangenschoft; un Jakob woat trigjkomen un ruich en Sechaheit sennen, un kjeena woat an enjsten.

²⁸Du, mien Kjnajcht Jakob, fercht die nich, sajcht de Har, dan ekj sie met die. Dan ekj woa met aule Velkja een Enj moaken, wuahan ekj die vejoacht ha; oba met die woa ekj nich een Enj moaken, sonda die nom Vedeenst strofen un die en kjeenem Faul onjestroft loten.