Read De Bibel JHF Jeremia 50 Bible Online

Jeremia 50 - De Bibel JHF bible

Jeremia 50

¹Daut Wuat, daut de Har äwa Babel, äwa daut Launt de Chaldäa, derch däm Profeet Jeremia jerät haft.

²Vekjindicht daut unjre Nazionen un lot daut hieren, un häft een Tieekjen opp; lot daut hieren, veheemlicht daut nich! Sajcht: Babel es enjenomen, Bel es too Schaund jeworden, Merodak vebroaken; äare Jetzenbilda sent too Schaund jeworden, äare Jetta sent vewert.

³Dan jäajen dee selje es eene Nazion vom Nuaden noppjekomen: Dise woat äa Launt to eene Wieste moaken, daut kjeen Bewona mea doa sennen woat; soo aus Mensch aus uk Vee sent wajchjerant, see sent wajchjegonen.

⁴Aun jane Doag un to jane Tiet, sajcht de Har, woaren de Kjinja Israel komen, see un de Kjinja Juda, toop; see woaren hielent gonen un däm Harn, äarem Gott, sieekjen.

⁵See woaren no Zion froagen, endäm äa Aunjesecht doahan jerecht es: Komt un schlut junt aun däm Harn aun met eenem eewjen Bunt, dee nich vejäten woaren woat!

⁶Mien Volkj wia eene veloarne Schopshäad: äare Hoads leiden an opp err veleidende Boaj; see jinjen vom Boajch nom Aunboajch, vegauten äare Loagastäd.

⁷Aula, dee an fungen, freeten an; un äare Fiend säden: Wie veschuldje ons nich, wiels see jäajen däm Harn jesindicht ha, de Wonunk de Jerajchtichkjeit, un jäajen däm Harn, de Hopninj äare Vodasch.

⁸Rant ut Babel rut, un got ut däm Launt de Chaldäa; un siet aus de Bakj ver de Häad häa!

⁹Dan kjikj, ekj erwakj un leid jäajen Babel eene groote Nazion ut däm Launt vom Nuaden enopp, un see woaren sikj jäajen an oppstalen: Von doa häa woat daut enjenomen woaren. äare Feilasch sent aus von eenem jlekjlichen Held, kjeena kjemt ladich trigj.

¹⁰Un Chaldäa woat toom Raup woaren; aula, dee an beroowe, woaren saut woaren, sajcht de Har.

¹¹Dan kje jie junt uk freien, dan kje jie junt sea freien, jie Plindra von mienem Oawgoot, dan woa jie hupsen aus eene draschende junge Koo, un wiare aus stoakje Pieed:

¹²Sea beschämt es june Mutta, too Schaund jeworden dee junt jebuaren haft. Kjikj, daut es de latste Nazion, eene Wieste, eene Drieeje un eene Stap.

¹³Ver däm Jrim Gottes woat dee nich mea bewont woaren, sonda gaunz un goa eene Wieste sennen. Een jiedra, dee aun Babel vebie jeit, woat sikj vewundren un zischen äwa aule siene Ploagen.

¹⁴Stalt junt runtom jäajen Babel opp, aula, dee jie däm Boagen spaune; scheet no am, de Feilasch schoont nich! Dan jäajen däm Harn ha see jesindicht.

¹⁵Häft een Schlachtjeschrecht jäajen an opp! See mott oppjäwen; jefollen sent äare vesechade Städen, äare Mia doljeräten. Dan daut es de Rach Gottes. Eeft aun am rache, jie sellen doonen, aus hee junt jedonen haft!

¹⁶Rot däm Seimaun ut Babel ut un däm, dee de Siechel too Eifsttiet nemt! Ver däm jewaultjen Schwieet woat een jiedra sikj no sienem Volkj dreien un een jiedra en sien Launt ranen.

¹⁷Israel es een veenjstet Schop, daut de Leiws vejoacht ha. Ieescht haft de Kjennich von Assur daut jefräten, un nu haft Nebukadnezar, de Kjennich von Babel, am de Knoakes begnoagt.

¹⁸Doarom sajcht Gott de Häaschoa, dee Gott Israels, aulsoo: Kjikj, ekj strof däm Kjennich von Babel un sien Launt, soo aus ekj däm Kjennich von Assur jestroft ha.

¹⁹Un ekj woa Israel no äarem Weidlaunt trigjbrinjen, daut et opp däm Karmel un Baschan weiden, un siene Seel opp däm Jebirje Efraim un en Gilead saut woat.

²⁰Aun jane Doag un to jane Tiet, sajcht de Har, woat Israels Misdot jesocht woaren, un dee woat nich doa sennen, un de Sinden Juda, un dee woaren nich jefungen woaren; dan ekj well dee dän vezeien, dee ekj äwalot.

²¹Jäajen daut Launt «Dobbelde Wadaspanstichkjeit», jäajen dee selje go nopp un jäajen de Bewona von «Heimsieekjunk» (Pekod, Babel). Vewiest un vetilj hinja an häa, sajcht de Har, un doo no aulem, waut ekj die befoolen ha!

²²Em Launt es Kjrichsjedruzh un een grootet Toopbräakjen!

²³Woo es doch de Homa de gaunze Ieed veschloagen un vebroaken! Woo es Babel toom Entsaten jeworden unja de Nazionen!

²⁴Ekj ha die Schlenjen jelajcht, un du wordst uk jejräpen, Babel, onen daut du daut wist; du wordst jefungen un uk jejräpen, wiels du die jäajen däm Harn em Kjrich ennjeloten hast.

²⁵De Har haft siene oppbewoaden Koma opjedonen un väajeholt de Jewäaren von sienem Jrim; dan de Har, Gott de Häaschoa, haft een Woakj en däm Chaldäa Launt.

²⁶Komt äwa an häa von aule Sieden, moakt siene Schien op, schedd daut opp aus een Goawenhupen un vetilcht daut; nuscht blift am äwa!

²⁷Warjcht aul siene Rinda auf, toom schlachten sellen see raufgonen! Wee äwa an! Dan äa Dach es jekomen, äare Tiet toom Bestroofe.

²⁸Hea! Flichtlinj un Wajchjerande ut däm Launt Babel, om en Zion de Rach Gottes too vekjindjen, onsem Gott, de Rach von sienem Tempel.

²⁹Roopt Kjrichsmana jäajen Babel, aula, dee däm Boagen spaune! Rundomm beloagat an, daut kjeena doavon kjemt! Vejelt am no sienem Woakj, doot am no aulem, waut see jedonen ha; dan see ha äwamootich jäajen däm Harn jehaundelt, jäajen däm Heiljen Israels.

³⁰Doarom sellen siene Jinjlinje opp siene Gaussen faulen un aule siene Kjrichsmana omkomen aun däm seljen Dach, sajcht de Har.

³¹Kjikj, ekj well aun die, du Stolta, sajcht de Har, Gott de Häaschoa; dan dien Dach es jekomen, de Tiet, doa ekj die bestrof.

³²Dan woat de Stolta enjstlich un fält, un kjeena woat an opprechten; un ekj woa een Fia aunstekjen en äare Städa, daut et aules om an vebrent.

³³Soo sajcht Gott de Häaschoa: De Kjinja Israel un de Kjinja Juda sent aula toop Unjadrekjte; un aule, dee an jefangen wajchjefieet, ha an faustjehoolen, ha sikj jestiepat, an loostoloten.

³⁴Äa Erleesa es stoakj, Gott de Häaschoa es sien Nomen; hee woat äare Rajchtsach rajcht fieren, om daut hee däm Launt Ru schauft un de Bewona von Babel orruich moakt.

³⁵Daut Schwieet äwa de Chaldäa, sajcht de Har, un äwa de Bewona von Babel un äwa siene Ferschten un äwa siene Weise!

³⁶Daut Schwieet äwa de Läajna, daut see too Noaren woaren! Daut Schwieet äwa siene Helden, daut see vezoagen!

³⁷Daut Schwieet äwa siene Pieed un äwa siene Woages un äwa daut gaunze Mischvolkj, daut en äare Medd es, daut see too Frues woaren! Daut Schwieet äwa sien Schauz, daut see jeplindat woaren!

³⁸Äa Wota saul utdräjen! Dan daut es een Launt de jeschnizte Bilda, un see rose derch äare schrakjelje Jetta.

³⁹Dan woaren Wiestetiere met wille Hunj doa wonen; un daut saul en Eewichkjeit nich mea bewont woaren, un kjeena doa wonen von Jeschlajcht too Jeschlajcht.

⁴⁰Soo aus Sodom un Gomorra un äare Nobasch derch Gott omjedreit sent, sajcht de Har, woat kjeena doa wonen un kjeen Menschenkjint doa sikj opphoolen.

⁴¹Kjikj, daut kjemt een Volkj vom Nuaden häa, un eene groote Nazion un väl Kjennichs moaken sikj opp vom butaschten Enj de Ieed.

⁴²Boages un Spies fieren see, see sent grausom un onen Erboarmen; äare Stemm bruzht aus daut Mäa, un see rieden opp Pieed: Reedjemoakt jäajen die, Dochta Babel, aus een Maun toom Kjrich.

⁴³De Kjennich von Babel haft de Norecht von an venomen, un siene Henj sent schlaup jeworden; Angst haft am jepakt, Weedoag, aus eene Jebäarende.

⁴⁴Kjikj, hee kjemt nopp, aus een Leiw von de Jordans Pracht, jäajen de fauste Wonstäden; dan ekj woa an plazlich von ar wajchjoagen un däm, dee erwält es, äwa an saten. Dan wäa es aus ekj, un wäa well mie too Räakjenschoft trakjen? Un wäa es de Hoad, dee ver mie bestonen kunn?

⁴⁵Doarom hieet däm Rotschluss Gottes, däm hee äwa Babel beschloten haft, un siene Jedanken, dee hee denkjt äwa daut Chaldäa Launt: Woarhauft, maun woat an wajchschlapen, de Jerinje de Häad; woarhauft, de Wonstäd woat sikj äwa an entsaten!

⁴⁶Von däm Roopen: Babel es enjenome! Zettat de Ieed un woat een Jeschrecht unjre Nazionen jehieet.