Read De Bibel JHF Jeremia 51 Bible Online

Jeremia 51 - De Bibel JHF bible

Jeremia 51

¹Soo sajcht de Har: Kjikj, ekj erwakj jäajen Babel un jäajen dee, dee em Hoat von miene Jäajna wonen, eenen vedoawenden Jeist.

²Un ekj schekj no Babel Framde, dee daut vestreien un sien Launt ladich moaken woaren; dan see woaren aum Ojjlekjsdach von aule Sieden jäajen die sennen.

³De Kjrichsmaun spaun sienen Boagen jäajen däm, dee doa däm Boagen spaunt, un jäajen däm, dee sikj en sienem Brostschilt erhäft; un schoont siene Jinjlinje nich, vetilcht sien gaunzet Kjrichshäa!

⁴Un Jeschloagne sellen faulen em Launt de Chaldäa un de Derchstoakne opp äare Gaussen.

⁵Dan nich Israel noch Juda es aus eene Wätfru ver sienem Gott, von Gott de Häaschoa; dan jan Launt es voll Schult wäajen daut Heilje Israels.

⁶Rant ut Babel rut un rad een jiedra sien Läwen, woat nich vetilcht wäajen siene Ojjerajchtichkjeit! Dan daut es de Rachetiet Gottes: Waut et jedonen haft, vejelt hee am.

⁷Babel wia een goldnet Kuffel enne Haunt Gottes, dee de gaunze Ieed bedrunken muak; von sienem Wien ha de Nazionen jedrunken, doarom sent de Nazionen rosent jeworden.

⁸Plazlich es Babel jefollen un vetrimmat. Hielt äwa ar! Holt Saulweelj fa siene Weedoag; veleicht woat daut jeheelt woaren!

⁹«Wie wullen Babel heelen, oba daut es nich jesunt jeworden. Velot daut un lot ons eenem jiedren en sien Launt gonen; dan sien Jerecht rieekjt bat aum Himmel un häft sikj bat aun de Wolkjen.»

¹⁰De Har haft onse Jerajchtichkjeit aum Licht jebrocht; komt un lot ons en Zion vekjindjen de Doten Gottes, onsem Gott.

¹¹Schoapt de Feilasch, nämt daut Schild! De Har haft däm Jeist de Kjennichs von Media erwakjt; dan jäajen Babel es een Plon, daut es vedoawen; dan daut es de Rach Gottes, de Rach von sienem Tempel.

¹²Häft een Tieekjen jäajen de Mia von Babel häa, vestoakjt de Beloagrunk, stalt Wajchta opp, moakt dee em Hinjahault reed! Dan soo aus de Har sikj daut väajenomen, soo fieet hee daut ut, waut hee äwa de Bewona jerät haft.

¹³Dee du aun väle Wota wonst, rikj aun Schauz best, dien Enj es jekomen, daut Mot von dienem Raup.

¹⁴Gott de Häaschoa haft bie sikj selfst jeschwuaren: Ha ekj die uk met Menschen jefällt aus met Heischrakjen, soo woat maun doch een Kjrichsleet äwa die aunstemme!

¹⁵Hee haft de Ieed derch siene Krauft jemoakt, däm Ieedkjreis derch siene Weisheit faustjestalt un de Himmel derch siene Ensecht utjebreet.

¹⁶Wan hee biem Donnaschaul aum Himmel Wotaruzhe bewirkjt un von Enj de Ieed Donst oppstiee lat, Blitz too Räajen moakt un däm Wint ut siene Väarotskoma rutlat: -

¹⁷Jiedra Mensch woat domm, onen Erkjantnis; jiedra Goldschmäd woat äwa sien Jetzenbilt beschämt; dan sien jegotnet Bilt es Läajes, un kjeen Jeist es en an.

¹⁸Nuscht sent see, een Woakj toom Spott: Too Tiet äare Bestrofunk gonen see too Grunt.

¹⁹Jakob sien Deel es nich aus dise; dan hee es daut, dee daut Weltaul jemoakt haft un däm Staum von sienem Oawgoot; Gott de Häaschoa es sien Nomen.

²⁰Du best mie een Homa, een Kjrichsjewäa; un met die veschmata ekj de Nazionen, un met die moak ekj Kjennichrikjs entwei;

²¹un met die veschmata ekj daut Pieet un sienen Ritta, un met die veschmata ekj däm Woagen un sienen Foara;

²²un met die veschmata ekj Maun un Fru, un met die veschmata ekj Jreis un Kjint, un met die veschmata ekj Jinjlinkj un Junkfru;

²³un met die veschmata ekj däm Hoad un siene Häad, un met die veschmata ekj däm Akamaun un sien Joch, un met die veschmata ekj Ferschten un Stauthoola.

²⁴Un ekj well Babel un aule Bewona von Chaldäa aul äa Beeset, daut see aun Zion jedonen ha, ver äare Uagen vejelten, sajcht de Har.

²⁵Kjikj, ekj well aun die, sajcht de Har, du Boajch daut Vedoawens, dee de gaunze Ieed vedorw; un ekj well miene Haunt jäajen die utstrakjen un die von däm Steen raufschmieten un die to eenem vebrendem Boajch moaken,

²⁶soo daut maun von die noch Akjsteen noch Gruntsteen nämen kaun; dan eene eewje Wieste saust du sennen, sajcht de Har.

²⁷Häft een Tieekjen em Launt, steet enne Posaun unjre Nazionen! Heilicht dee Nazionen jäajen an, roopt jäajen an de Kjennichrikjs von Ararat, Minni un Askenas doahan; bestalt Kjrichsbowaschte jäajen an, lot Pieed noppkomen aus hoaje Heischrakjen!

²⁸Heilicht Nazionen jäajen an, de Kjennichs von Media, äare Launtfläaja un aule siene Stauthoola un daut gaunze Launt äare Harschoft!

²⁹Doa bäbt un zettat de Ieed; dan de Jedanken Gottes erfellen sikj jäajen Babel, om daut Launt Babel to eene Wieste too moaken, onen Bewona.

³⁰De Helden von Babel ha oppjehieet too kjamfen, see setten en de Boajfastinje; veschwungen es äare Krauft, see sent Frues jeworden; maun haft äare Woninj aunjestekjt, äare Rijel sent vebroaken.

³¹Een Ranenda rant däm aundren entjäajen, un de Boote däm Booten, om däm Kjennich von Babel de Bootschoft to brinjen, daut siene Staut von aule Sied enjenomen es.

³²Un de Äwajenj sent besat, un de Somplajcha haft maun met Fia utjebrent, un de Kjrichsmana sent enjstlich. -

³³Dan soo sajcht Gott de Häaschoa, de Gott Israels: De Dochta von Babel es aus eene Draschdäl, too Tiet, doa maun ar fauststaumpt; noch om een Kjlienet, soo woat de Tiet de Arnt fa an komen.

³⁴Nebukadnezar, de Kjennich von Babel, haft mie jefräten, haft mie venicht, haft mie aus een ladjet Jefäss hanjestalt; hee veschlunk mie aus een Ojjeheia, feld sienen Buck met miene Scheenheit, stad mie wajch.

³⁵Dee mie aunjedonen Jewault un mien Fleesch komen äwa Babel! Sajcht de Bewonarin von Zion, un mien Bloot äwa de Bewona von Chaldäa sajcht Jerusalem.

³⁶Doarom sajcht de Har aulsoo: Kjikj, ekj well diene Rajchtsach fieren un diene Rach utfieren, un ekj woa sien Mäa utdräjen un siene Kjwalen utdräjen loten.

³⁷Un Babel saul to eenem Steenhupen, too Wonunk de Schakale, toom Entsaten un toom Spott woaren, onen Bewona.

³⁸See brelle aula toop aus de junge Leiws, gnorre aus de junge Leiwine.

³⁹Wan see en äare Jia sent, recht ekj an een Jedrenkj un moak an bedrunken, om daut see froo sent, un enschlopen met eenem eewjen Schlop un nich mea oppwakjen, sajcht de Har.

⁴⁰Aus fate Schop, aus Kosenbakj met Bakj schmiet ekj an toom schlachten rauf. -

⁴¹Aus Scheschak enjenomen, un jewonn däm Riem de gaunze Ieed! Woo es Babel toom Entsaten jeworden unjre Nazionen!

⁴²Daut Mäa es äwa Babel jestäajen; met siene bruzhende Walle es daut bedakjt.

⁴³Siene Städa sent too eene Wieste jeworden, een drieejet Launt un eene Stap, een Launt, woa kjeena wont, un derch daut kjeen Menschenkjint jeit.

⁴⁴Un ekj woa däm Bel von Babel strofen un ut mienem Mul rutnämen, waut hee veschlukt haft; un de Nazionen sellen nich mea no am ranen. Uk de Mia von Babel es jefollen.

⁴⁵Got rut ut äare Medd, mien Volkj, un rad een jiedra sien Läwen ver de Zorngloot Gottes!

⁴⁶Un daut jun Hoat nich vezoagt woat, un jie junt nich ferchten ver de Norecht, dee em Launt venomen woat! Dan en däm eenen Joa kjemt dise Norecht, un en däm aundren Joa jane Norecht un Jewaultdoten em Launt Harscha jäajen Harscha.

⁴⁷Doarom kjikj, doa komen Doag, doa ekj de jeschnizte Bilda von Babel strofen woa; un sien gaunzet Launt woat beschämt woaren, un aule siene Jeschloagne woaren en siene Medd faulen.

⁴⁸Un Himmel un Ieed, un aules, waut en an es, woaren äwa Babel jublen; dan vom Nuaden häa kjemt am de Vewiesta, sajcht de Har.

⁴⁹Woo Babel doaropp utjinkj, daut Israels Jeschloagne follen, aulsoo woaren wäajen Babel Jeschloagne de gaunze Ieed faulen. -

⁵⁰Jie, dee jie vom Schwieet Wajchjeranden, got, blift nich stonen! Jedenkjt vom Wieden däm Harn, un aun Jerusalem sell jie denkjen!

⁵¹wie sent beschämt jeworden, dan wie ha Vespottung jehieet; Schaund haft ons Aunjesecht bedakjt; dan Framde sent äwa daut Heilichtum Gottes jekomen.

⁵²Doarom kjikj, doa komen Doag, sajcht de Har, doa ekj siene jeschnizte Bilda strofen woa; un dee toom Doot vewundne, woaren stänen en sienem gaunzen Launt.

⁵³Wan uk Babel bat nom Himmel noppsticht un siene groote Macht faust moakt, von mie ut woaren Vewiesta komen, sajcht de Har.

⁵⁴Horch! Een Jeschrecht ut Babel, un groote Vetrimrunk vom Chaldäa Launt häa.

⁵⁵Dan de Har vewust Babel un tiljt ut an daut lude Jetees; un daut bruzhen siene Walle aus groote Wota, daut schault daut Jeruzh von äarem Jetees.

⁵⁶Dan äwa an, äwa Babel, kjemt een Vewiesta; un siene Helden woaren jefangen, äare Boages sent vebroaken. Dan een Gott de Vejeltunk es de Har, hee woat jewess vejelten.

⁵⁷Un ekj moak siene Ferschten un siene Weise, siene Launtharscha un siene Stauthoola un siene Helden bedrunken, daut see toom eewjen Schlop enschlopen un nich mea oppwakjen, sajcht de Kjennich, Gott de Häaschoa es sien Nomen.

⁵⁸Soo sajcht Gott de Häaschoa: De Miaren von Babel, de breede, sellen jenslich koljemoakt un siene huage Dooasch met Fia vebrent woaren. - Un soo mieejen sikj Velkja vejäfs auf, un Nazionen fa daut Fia, un see woaren meed.

⁵⁹Daut Wuat, daut de Profeet Jeremia Seraja, däm Sän Nerija, vom Sän Machseja, befool, aus hee met Zedekia, däm Kjennich von Juda, aum vieeden Joa siene Rejierunk no Babel jinkj; un Seraja wia Reisferscht.

⁶⁰Un Jeremia schreew en een Buak aul daut Onjlekj, daut äwa Babel komen sull, aule dise Wieed, dee jäajen Babel jeschräwen sent.

⁶¹Un Jeremia säd to Seraja: Wan du no Babel kjeemst, soo kjikj too un läs aule dise Wieed,

⁶²un saj: Har, du hast jäajen disen Uat jerät, daut du am utroden woascht, soo daut kjeen Bewona mea doabennen es, noch Mensch noch Vee, sonda daut hee to eewje Wieste woaren saul.

⁶³Un daut saul passieren, wan du dit Buak to Enj jeläst hast, soo binj eenen Steen doa aun un schmiet daut enne Medd vom Eufrat

⁶⁴un saj: Aulsoo woat Babel vesinkjen un nich mea nohecht komen wäajen daut Onjlekj, daut ekj äwa an brinj; un see woaren vegonen. Bat hiahäa de Wieed Jeremia.