Read De Bibel JHF Jeremia 6 Bible Online

Jeremia 6 - De Bibel JHF bible

Jeremia 6

¹Rant wajch, jie Kjinja Benjamin, ut Jerusalem rut, un blost en de Posaun en Tekoa, un recht een Tieekjen opp äwa Bat-Hakkerem; dan Onjlekj dreiwt vom Nuaden häa un een grootet Vedoawen.

²De Scheene un de Vewahnde, dee Dochta Zion, vetilj ekj.

³Hoads komen no ar met äare Häaden; see schlonen om ar Zelten opp, een jiedra weit sienen Deel auf.

⁴«Heilicht eenen Kjrich jäajen ar! Moakt junt opp un lot ons aum Meddach nopptrakjen! - Wee ons! Dan de Dach haft sikj jeneicht, dan de Owentschauten strakjen sikj.

⁵Moakt junt opp un lot ons enne Nacht nopptrakjen un äare Paulausten vedoawen!»

⁶Dan soo haft Gott de Häaschoa jerät: Soagt Beem om un schedd eenen Waul jäajen Jerusalem opp! See es de Staut, de bestroft woaren saul; see es voll Bedrekjung en äarem Ennalichen.

⁷Aus een Borm sien Wotakjwalen lat, soo lat see äare Boosheitkjwalen. Jewault un Bedrekjung woat en ar jehieet, Krankheit un Schläaj sent bestendich ver mienem Aunjesecht.

⁸Lot die trajchtwiesen, Jerusalem, doamet sikj miene Seel nich von die loosrit, doamet ekj die nich too eene Wieste moak, to eenem onbewondem Launt.

⁹Soo sajcht Gott de Häaschoa: Aus aum Wienstock woat maun noläsen hoolen aun de Äwajebläwne Israels. Laj nochmol diene Haunt aun, aus de Wiengoadna aune Rank.

¹⁰Too wäm saul ekj räden un wäm Zeichnis auflajen, daut see hieren? Kjikj, äa Ua es onbeschnäden, un see kjeene nich hieren; kjikj, daut Wuat Gottes es an toom Spott jeworden, see ha kjeene Lost doaraun.

¹¹Un ekj sie voll vom Jrim Gottes, sie meed, am trigjtohoolen. - Jeet am äwa de Kjinja oppe Gaussen ut un äwa däm Kjreiss de Jinjlinje aula toop; dan soo aus Maun aus uk Fru woaren jetroffen woaren, de Oola aus de Jreis;

¹²un äare Hiesa woaren aundre jejäft woaren, Felda un Frues aula toop. Dan ekj strakj miene Haunt ut jäajen de Bewona vom Launt, sajcht de Har.

¹³Dan von äarem Kjlansten bat to äarem Jratsten sent see de Jewennsucht erjäwen; un vom Profeet bat toom Priesta eewen see aula toop Läajes,

¹⁴un see heelen de Wunden de Dajchta von mienem Volkj leichtsennich un sajen: Fräd, Fräd! Un doa es doch kjeen Fräd.

¹⁵See woaren beschämt woaren, wiels see Aufschu veeewt ha. Jo, see schämen sikj nich, jo, Beschämung kjanen see nich. Doarom woaren see faulen unja de Faulende; too Tiet, doa ekj an strofen woa, woaren see hanfaule, sajcht de Har.

¹⁶Soo sajcht de Har: Got opp de Wäaj, un kjikjt un froacht nodäm Stich de oole Tieden, woont de gooda Wajch es, un waundelt doabowen; soo woa jie Ru finjen fa june Seelen. Oba see säden: Wie wellen nich doabowen waundlen.

¹⁷Un ekj ha Wajchta äwa junt bestalt, dee doa sajen: Moakjt opp de Posaunenschaul! Oba see säden: Wie wellen nich doaropp moakje.

¹⁸Doarom hieet, jie Nazionen, un erkjant, du Jemeent, waut jäajen ar passieet!

¹⁹Hea daut, Ieed! Kjikj, ekj brinj onjlekj äwa dit Volkj, de Frucht von äare Jedanken; dan opp miene Wieed ha see nich jemoakjt, un mien Jesaz - see ha daut veschmäten.

²⁰Toowaut saul mie dan Weiruak ut Scheba komen, un daut goode Jewerzrua ut eenem wiedem Launt? June Brauntopfa sent mie nich wooljefaulich un june Schlachtopfa mie nich aunjenäm.

²¹Doarom, soo sajcht de Har: Kjikj, ekj laj disem Volkj Steena toom aunsteeten, daut Vodasch un Kjinja doaräwa stolpren, daut de Noba un sien Frint tojlikj omkomen.

²²Soo sajcht de Har: Kjikj, daut kjemt een Volkj ut däm Launt vom Nuaden, un eene groote Nazion moakt sikj opp vom butaschten Enj de Ieed.

²³Boages un Spies fieren see, see sent grausom un onen Erboarmen; äare Stemm bruzht aus daut Mäa, un opp Pieed rieden see: jäajen die too kjamfen, Dochta Zion, aus een Maun toom Kjrich.

²⁴Wie ha de Norecht von am venomen: Onse Henj sent schlaup jeworden; Angst haft ons jejräpen; Wee aus eene Jebäarende.

²⁵Go nich rut oppem Flekj un waundel nich opp däm Wajch; dan de Fient haft een Schwieet, - Schrakj es runtom!

²⁶Dochta von mienem Volkj, nemm die een Sakduak om un laj die enne Ausch, Trua aus om däm Eenjebuarnen, kloag bettalich! Dan plazlich woat de Vewiesta äwa ons komen.

²⁷Ekj ha die toom Proowa mank mien Volkj jesat, aus eene Fastinj, doamet du äarem Wajch erkjanst un proowen muchst.

²⁸Aula toop sent see de Wadaspanstje vonne Wadaspanstje; see gonen aus Läajna omhäa, see sent Koppa un Iesa; see sent aula toop Vedoawa.

²⁹De Blosbaulj es von Fia vesenjt, too Enj es daut Blie; vejäfs haft maun jeschmolten un jeschmolten: De Beese worden nich aufjesondat.

³⁰Veachtet Selwa nant maun an, dan de Har haft an veschmäten.