Read De Bibel JHF Jeremia 7 Bible Online

Jeremia 7 - De Bibel JHF bible

Jeremia 7

¹Daut Wuat, daut von däm Harn to Jeremia wia, aulsoo:

²Stal die em Dooa von Hus Gottes, un roop doa dit Wuat ut un saj: Hieet daut Wuat Gottes, gaunz Juda, dee jie derch dise Dooasch nengonen, om däm Harn auntobäden.

³Soo sajcht Gott de Häaschoa, de Gott Israels: Moakt june Wäaj goot un june Haundlungen, soo well ekj junt aun disem Uat wonen loten.

⁴Un velot junt nich opp Läajes Wieed, endäm maun sajcht: De Tempel Gottes, de Tempel Gottes, de Tempel Gottes es dit!

⁵Sonda wan jie june Wäaj un june Haundlungen werkjlich goot moaken, wan jie werkjlich Rajcht eewen woaren tweschen däm eenen un däm aundren.

⁶Dän Framden, de Weis un de Wätfru nich bedrekjen, un onschuldjet Bloot aun disem Uat nich vejeeten, un aundre Jetta nich nowaundele too junem Onjlekj:

⁷Soo well ekj junt aun disem Uat, en däm Launt, daut ekj june Vodasch jejäft ha, wonen loten von Eewichkjeit too Eewichkjeit.

⁸Kjikj, jie veloten junt opp Läajes Wieed, dee nuscht nutzen.

⁹Woo? Stälen, morden un Ehebruch driewen un faulsch schwieren un däm Baal rieekjren un aundre Jetta nowaundlen, dee jie nich kjanen!

¹⁰Un dan kom jie ver mienem Aunjesecht en disem Hus, daut no mienem Nomen jenant es, un sajen: Wie sent jerat - doamet jie aule dise Aufschu eewen!

¹¹Es dan dit Hus, daut no mienem Nomen jenant es, eene Reibaheel jeworden en june Uagen? Ekj selfst, kjikj, ekj ha daut jeseenen, sajcht de Har.

¹²Dan got doch han no miene Städ, dee en Silo wia, woa ekj selfst, toieescht, mienem Nomen wonen leet, un kjikjt, waut ekj junt jedonen ha wäajen mienem Volkj Israel siene Boosheit.

¹³Un nu, wiels jie aula dise Woakjen jedonen haben, sajcht de Har, un ekj to junt jerät ha, muak mie tiedich opp un räd, oba jie nich jehieet ha; un ekj junt jeroopt, oba jie nich jeauntwuat ha:

¹⁴Soo woa ekj disem Hus, daut no mienem Nomen jenant es, opp waut jie junt veloten, un däm Uat, däm ekj junt un june Vodasch jejäft, krakjt soo doonen, aus ekj Silo jedonen ha.

¹⁵Un ekj woa junt wajchschmieten von mienem Aunjesecht, soo aus ekj aule june Breeda, däm gaunzen Somen Efraim, wajchjeschmäten ha.

¹⁶Oba du, bedd nich fa dit Volkj un erhäw kjeene Bedd noch Jebäd fa an, un drinj nich en mie; dan ekj woa nich opp die hieren.

¹⁷Sitst du nich, waut see enne Städa Juda un opp de Gaussen von Jerusalem doonen?

¹⁸De Kjinja läsen Holt opp, un de Vodasch stekjen daut Fia aun; un de Frues kjnäde däm Dieech, om Kuaken reedtomoaken fa de Kjennijin det Himmels un aundre Jetta Drinkjopfa too spende, om mie too kjrenkje.

¹⁹Kjrenkje see mie, sajcht de Har, nich välmea sikj selfst too Beschämung äare Aunjesechta?

²⁰Doarom sajcht de Har, Gott, aulsoo: Kjikj, mien Oaja un mien Jrim woat sikj äwa disem Uat utjeeten, äwa de Menschen un daut Vee, un äwa de Beem oppe Stap un äwa de Frucht vom Launt; un hee woat brennen un woat nich utjelascht woaren.

²¹Soo sajcht Gott de Häaschoa, de Gott Israels: Doot june Brauntopfa to june Schlachtopfa un ät Fleesch.

²²Dan ekj ha nich met june Vodasch jerät un an nich betrafs daut Brauntopfa un daut Schlachtopfa befoolen, aun däm Dach, doa ekj an ut däm Launt Ägipten rutfieed;

²³sonda dit Wuat ha ekj an befoolen, un jesajcht: Hieet opp miene Stemm, soo woa ekj jun Gott sennen, un jie woaren mien Volkj sennen; un waundelt opp däm gaunzen Wajch, däm ekj junt jebeeden woa, om daut et junt gootjeit.

²⁴Oba see ha nich jehieet un äa Ua nich jeneicht, sonda ha jewaundelt en de Rotschläaj, en däm Ieejensenn äare beese Hoaten; un see ha mie däm Rigjen hanjedreit un nich daut Aunjesecht.

²⁵Von däm Dach aun, doa june Vodasch ut däm Launt Ägipten uttrocken, bat opp disem Dach ha ekj aule miene Kjnajchts, de Profeeten, no junt jeschekjt, tiedich jieda Dach muak ekj mie opp un schekjt emma wada.

²⁶Oba see ha nich opp mie jehieet un äa Ua nich jeneicht; un see ha äa Jenekj stiew jemoakt, ha daut oaja jemoakt aus äare Vodasch.

²⁷Un wan du dise aule Wieed to an rädst, soo woaren see nich opp die hieren; un du roopst an too, soo woaren see die nich auntwuaden.

²⁸Soo saj dan to an: Dit es daut Volkj, daut opp de Stemm Gottes, sienem Gott, nich hieet un kjeene Zucht aunnemt; de Woarheit es unjajegonen un es utjerot ut äarem Mul.

²⁹Schnied dien onjeschnädnet Hoa un schmiet daut wajch, un erhäw een Kloagleet opp de kole Hechten: Dan de Har haft daut Jeschlajcht von sienem Jrim veschmäten un vestat.

³⁰Dan de Kjinja Juda ha jedonen, waut bees es en miene Uagen, sajcht de Har; see ha äa Aufschu en däm Hus jestalt, daut no mienem Nomen jenant es, om daut to veonreinjen.

³¹Un see ha de Hechten von Tofet jebut, daut em Tol vom Sän Hinnom es, om äare Säns un äare Dajchta em Fia too vebrennen, waut ekj nich jeboden ha un mie nich en däm Senn jekomen es.

³²Doarom see, doa komen Doag, sajcht de Har, doa maun nich mea Tofet, noch de Läacht de Säns Hinnom, sonda Warjdol sajen woat; maun woat em Tofet begrowen ut Mangel aun Rum.

³³Un de Doodeskjarpa von disem Volkj woaren de Väajel vom Himmel un de Tieren de Ieed too Speise sennen, un kjeena woat an wajchjoagen.

³⁴Un ekj woa en de Städa Juda un opp de Gaussen von Jerusalem opphieren loten de Jubel Stemm un de Stemm de Freid, de Stemm von Briegaum un de Stemm de Brut; dan daut Launt saul too eene Wieste woaren.