Read De Bibel JHF Jeremia 9 Bible Online

Jeremia 9 - De Bibel JHF bible

Jeremia 9

¹Oo, daut ekj enne Wieste een Gausthus aus Waundra haud, soo wull ekj mien Volkj veloten un von an wajchgonen! Dan see sent aula Ehebräakja, een truloosa Hupe.

²Un see ha äare Tung aus eenen Boagen jespaunt, met Läajes, un nich met tru sennen harschen see em Launt; dan see gonen von Boosheit too Boosheit, un mie kjanen see nich, sajcht de Har.

³Heet junt een jiedra ver sienem Frint, un vetru kjeenem Brooda; dan jiedra Brooda drift Hinjalest, un jiedra Frint jeit aus Veroda omhäa.

⁴Un see bedroagen eena däm aundren, un de Woarheit räden see nich; see lieren äare Tung Läajes räden, see mieejen sikj auf, vekjieet too haundlen.

⁵Diene Wonunk es enne Medd von Droag. Ver Droag wäaren see sikj, mie too erkjanen, sajcht de Har.

⁶Doarom soo sajcht Gott de Häaschoa: Kjikj, ekj well an schmelten un reinjen; dan woo sull ekj aundasch haundlen wäajen de Dochta von mienem Volkj?

⁷Äare Tung es een dootmoakenda Feila, maun räd Droag; met sienem Mul räd maun met sienem Näakjsten frädlich, un en sienem Ennalichen lajcht maun am eenen Hinjahault.

⁸Sull ekj soowaut nich aun an bestroofen? Sajcht de Har; ooda sull aun eene Nazion aus dise miene Seel sikj nich rajche?

⁹Äwa de Boaj well ekj een Hielen un een Weekloagen erhäwen, un äwa de Weiden de Wieste een Kloagleet. Dan see sent vebrent, soo daut kjeena doaderch jeit un maun de Stemm vonne Häad nich mea hieet; soo aus de Väajel vom Himmel aus uk daut Vee sent wajchjerant, wajchjetrocken.

¹⁰Un ekj woa Jerusalem too eenem Steenhupen moaken, too eene Wonunk de Schakale, un de Städa von Juda too eene Wieste moaken, onen Bewona.

¹¹Wäa es de weisa Maun, daut hee dit vesteit, un to wäm haft daut Mul Gottes jerät, daut hee daut to weeten deit, wuarom daut Launt too Grunt jeit un vebrent woat aus de Wieste, soo daut kjeena doaderch jeit?

¹²Un de Har säd: Wiels see mien Jesaz veloten ha, daut ekj an väaläd, un opp miene Stemm nich hieeden, un nich doarenn jewaundelt ha,

¹³sonda däm Ieejensenn en äarem Hoaten un däm Baalim nojegonen sent, waut äare Vodasch an jelieet ha.

¹⁴Doarom, soo sajcht Gott de Häaschoa, de Gott Israels: Kjikj, ekj well an, dit Volkj, met Warmät speise un an met bettrem Wota drenkjen,

¹⁵un an unja de Nazionen vestreien, dee see nich kjanen, noch see noch äare Vodasch; un ekj well daut Schwieet hinja an häa schekjen, bat ekj an venicht ha.

¹⁶Soo sajcht Gott de Häaschoa: Jeft acht, un roopt Kloagenfrues, daut see komen, un schekjt no de weis Frues, daut see komen

¹⁷un schwind eene Weekloag äwa ons erhäwen, doamet onse Uagen von Tronen un onse Ziepasch von Wota ranen.

¹⁸Dan eene Stemm de Weekloag woat ut Zion jehieet: «Woo sent wie vewust! Wie sent gaunz too Schaund jeworden; dan wie muste daut Launt veloten, dan see ha onse Woninj doljeräten».

¹⁹Dan hieet, jie Frues, daut Wuat Gottes, un jun Ua fot daut Wuat ut sienem Mul; un lieet june Dajchta Weekloagen un eene de aundre Truajesang.

²⁰Dan de Doot es derch onse Fensta jekomen, hee es en onse Paulausten jekomen, om daut Kjint un de Jinjlinje vonne Gaussen uttoroten.

²¹Räd: Soo sajcht de Har: Jo, de Doodeskjarpa de Menschen woaren aus Dinj faulen oppe Felda un aus eene Goaw hinja däm Eifsta, dee kjeena saumelt.

²²Soo sajcht de Har: De Weisa riemt sikj nich met siene Weisheit, un de Stoakja riemt sikj nich met siene Krauft, de Rikja riemt sikj nich met sienem Rikjtum;

²³sonda wäa sikj riemt, riem sikj doamet: Daut hee Ensecht un mie erkjant, daut ekj de Har sie, dee Gooda, Rajcht un Jerajchtichkjeit eeft oppe Ieed; dan doaraun ha ekj Jefaulen, sajcht de Har.

²⁴Kjikj, doa komen Doag, sajcht de Har, doa ekj strofen woa aule Beschnädne met de Onbeschnädne:

²⁵Ägipten un Juda un Edom un de Kjinja Amon un Moab, un aule met jeschoarne Hoa, dee en de Wieste wonen; dan aule Nazionen sent onbeschnäden, un daut gaunze Hus Israel es met onbeschnädne Hoaten.